Mjölnir - 01.01.1903, Blaðsíða 6

4
En vel sje þeim, er fyrstir hófust handa
og hofi Baccus’s reyndu’ að vinna mein;
þeir vilja sigra gamlan galdra fjanda,
og göfuglegri finnst ei hugsun nein.
Fyrst aðferð þeirra’ er söm og hjá oss sjálfum,
hví sýnist nokkrum þetta vera rangt?
Fær Baccus ráðið hugum manna hálfum,
sem heitum traustum bundust æfilangt?
Er oss ei skylt að laða menn og leiða
af lastabrautum inn á rjettan veg,
og hamia þeim að hlaupa veginn breiða
með hverri aðferð, sem er leyfileg?
Er nokkur höll sú, hjer á voru landi,
sem hlaut af „guðs náð“ einkaijett á því,
að óátalið sá hinn forni fjandi
þar fengi’ að vera tryggum griðum í?
Nei, allt það, sem í voru valdi stendur,
oss vissulega gjöra jafnan ber,
og æfinlega haldast fast í hendur
um hvert það mál, sem gott og fagurt er.