Mjölnir - 01.01.1903, Blaðsíða 12

10
vínsborðinu og þegar fyrsti áfengissopinn er kominn
niður og ástríðan farin að brjótast apt.ur úr böndum,
þá glotta þeir, glotta eins og djöfullinn þegar sálir
eru að glatast, og segja: „Það var eins fallegt að
hætta við þetta bindindi.a
En þegar svo samvizkulausir, veitingamenn varpa
vesalings drykkjumanninum út fyrir dyr eða lög-
reglan kemur og flytur hann í svartholið, þá varpa
þeir yfir sig farísea kápunni og segia: „Mikill dæma-
laus ræflll er hann að geta ekki stjórnað sjer betur.“
Ef þetta er ekki djöfullegt athætí, að leika sjer
að því að tæla breizkan bróður, þá veit jeg ekki,
hvað er djöfullegt.
Og þetta er elcki neinn tilbúningur, þeir vita það
bezt drykkjumennirnir, sem þessir náungar hafa
stundum skriðið inn um gluggana til, þegar dyrnar
hafa verið lokaðar; og oss, sem höfum reynt að
kynna oss erfiðleika drykkjumannanna, er ekki siður
kunnugt um það. — •— Þeir eru í ýmsum stjettum
og ýmsum fötum þessir afvegaleiðendur, en sama
höggormseðlið býr þeim í brjósti, sem þeir hafa