Mjölnir - 01.01.1903, Blaðsíða 17

16
hann skryppi einstöku sinnum inn á „hótellið,“ með
einhverjum góftkunningja sínum, og fengi sjer þar
einn ,saklausan bjór.“
Eða þó hann Pjetur eða hann Páll byðu honum
inn með sjer upp á „trakteringu á hótellinu/ Já,
skárri hefði það nú verið ókurteysin að þiggja það
ekkil Reyndar voru bindindismennirnir alltaf að
prjedika um það, að bezt væri að sneiða hjá víni
og veitingahúsum; en til hvers átti maður að ljá
eyrun þess háttar rugli?
Það var svo sem auövitaö, að þeir voru ekki
eptirbreytnisverðir garmarnir á svinastíunni, en eins
og hann yrði nokkurn tima iíkur þeim! Hann sem
var svo laglegur og snyrtimannlegur; já, hann vissi
að stúikunum þótt.i það, og þá ekki sízt henni. Þau
höfðu sjezt. og verið saman á dansleikjum, og menn
voru að stinga saman nefjum um að það fjelli ann-
ars nógu vel á með þeim. Það kom þvi engum á
óvart, þegar Itlpðin sögðu frá trúlofun þeirra.
„Það er snoturt par,“ sögðu sumir. „Já, en það
væri betra fyrir hann að fækka „hótell“-fei'ðunum
sínurn," sögðu aðrir.