Mjölnir - 01.01.1903, Blaðsíða 19

góðu af líflnu, að kornast að raun um að það eru
ekki glæsileg kjör drykkjumannskonunnai'.
Hafði hún ekki vitað það áður? Þekkti hún okki
svo ótal margar konur, sem sveittust blóði sínu
undir byrði Bakkusar?
Þarna var þessi kona, hversvegna var hún svo
kinnfiskasogin og álút?
„Maðuiinn hennar ber hana og dregur á hárinu,
þegar hann er fuliur, og það er hann nú æði opt,
og konu auminginn hans verður að strita baki brotnu
til að hafa ofan af fyrir þeim.“
Og þarnaþekkti hún aðrakonu; því var hún svona
föi og því voru augu hennar svona döpur?
„Sonur hennar drekkur eins og svín, og faðir
hans grandaði sjeríölæði. „Grísir gjalda, en göm-
ul svín valda."
Dórnurinn var harður, livað mun hann hafa ver-
ið móðurinni, sem hlaut að sjá björtu, glæsilegu
framtíðar draumana sína eyðilagða, hlaut að standa
yfir rnoldum dáinna vona!
Já, þetta var viðkvæðið, sem heyrðist hvaðanæfa.
Iiún vissi að æfiferill drykkjumannskonunnar er
2