Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.01.1927, Blaðsíða 5

MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
3
>
ekki verið til. En jeg trúi því að þeir menn,
sem jeg hef kynnst, hafi verið og sjeu virki-
lega til, en með sama rjetti trúi jeg því og
er viss um það að Jesús Kristur er Guð
minn og frelsari, að hann er lifandi stað-
reynd og virkileiki, þótt allur heimur hætti
að trúa á hann. En það kemur aldrei sá tími
í lífi mannkynsins að allir hætti að trúa á,
því allt af mun verða til, jafnvel í hinu út-
breiddasta fráfalli, þeir menn sem ómögulegt
er að láta ganga af trúnni, af því þeir hafa
sjálfir reynt að hann er frelsari heimsins
og freisari þeirra. Og jafnvel þótt ein-
hverjir af þessum lærisveinum gætu orð-
ið kúgaðir til þess að afneita honum, t. d.
af hræðslu við pyntingar, þá væruþeir sarnt
jafnvissir um virkileika hans eptir sem
áður, því fyrir sjálfum sjer yrðu þeir að
viðurkenna staðreynd sína. Með pynting-
um mætti jafnvel fá einhverja til þess að
játa að sólin væri ísköld, en samt vissu þeir
að hún væri heit. —
Þegar jeg var í skóla var mjer kennt
bæðí af kennara mínum, sem jeg hafði mikla
tiltrú til, og í bókura, sem jeg trúði, að til
væri ósýnilegt afl, sem breyta mætti i ljós
og hita. Jeg trúði þessu án þess að skilja
kraptinn sjálfan. Hefði einhver, sem þóttist
vera lærður, komið til mín og sagt: Það er
áreiðanlegt að þetta með rafmagnið er vit-
leysa, þá hefði ef til vill verið hægt að
koma mjer á þá trú; en í fyrsta sinn er jeg
drap fingri mínum á kveikjarann og stofan
fylltist með ljósi, og í fyrsta sinn er jeg sat
við rafurmagsofn og fann hitann streyma til
mín, þá varð rafurmagnið virkileg staðreynd
og nú væri ómögulegt að sannfæra mig um
það að þetta afl sje ekki til og hafi þessar verk-
anir; því nú veit jeg það; þar er staðreynd
fyrir, en kraptinn sjálfan skil jeg jafnlítið og
áður, Þannig er með Jesúm Krist; meðan
trúin aðeíns grundvallast á bókum og kennslu
manna, þá má hagga henni, jafnvel með fá-
tæklegum og stundum nauða ómerkilegum
röksemdum, en þegar trúin hefur fengið
staðfestingu við persónulega reynslu, þá stað-
festist um leið það sem menn hafa kennt og
bók borið fram. Þegar Jesús 6r orðinn per-
sónuleg staðreynd, einhverjum manni, þá
hlýtur hann að fá þar með fulla tiltrú til
biblíunnnar og kirkjunnar, sem kenndi það
sem hann nú hefur reynt. — Þá veit sá
maður að fagnaðarerindi biblíunnar og kirkj-
unnar er kraptur guðs til sáluhjálpar sjer-
hverjum sem trúir. Um mörg atriði getui
trúaða menn greint á viðvíkjandi skilningi á
þeim, enn um Jesúm Krist sem guð sinn og
frelsara ber þeim öllum saman, í hvaða
kirkjudeild eða, sjertrúarflokki, sem þeir eru.
Og þeir, sem trúa þannig á Jesúm Krist af
sjálfsreynd, þeir elska hann, þeir geta ekki
annað, þótt þeir elski hann allt og lítið.
Ársæll Gunnarsson.
Enn höfum vjer misst einn af fjelagsbræðr-
um vorum, og starfsmönnum, Ársæl kaup-
mann Gunnarsson. Sem unglingspiltur var
hann meðlimur unglingadeildarinnar og um
tíma var hann meðstarfandi í Urvalinu fyrir
Y-D og einn með hinum fyrstu meðlimum í
„Valu, fótboltafjelagi voru. Hann var mjög
kappsamur að hverju sem hann gekk og
vann þá hylli margra fjelaga sinna. Hann
var með í stofnun Væringjasveitarinnar og
varð strax einn af foringjum hennar; hjelt
hann því starfi áfram einnig eptir að hún
varð að breytast í skátasveit. Meðan hann
dvaldi í Danmörk kynnti hann sjer skáta-
starfið þar, og var því sjálfkjörinn leiðtogi
starfsins þegar heim var komið. Stundaði
hann það af miklum áhuga og trúfesti allt
til dauðadags.
Dauði hans kom fljótt og óvænt, og vakti
lijá vinum sínum sáran trega og söknuð
margra drengja og pilta, sem áttu hann að
óeigingjörnum og tryggum vini. Hann unni