Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.01.1927, Blaðsíða 9

1
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
urn“, sagði hann við Dawson, „sem hefur
átt svona góðan afa?“
Það kom einkennilegur svipur á Dawson
eitt augnablik. Hún hafði ekki neitt sjerlega
gott álit á jarlinum. Hún hafði ekki verið
har í höllinni marga daga, en nógu marga
samt til þess, að hafa heyrt umtalið um eig-
inleika gamla mannsins á viðræðunum í
þjónustufólks stofunni.
,,Af öllum ruddalegum, skapvondum,
fantalegum aðalsmönnum, sem jeg hef ver-
ið svo óheppinn að vera í þjónustu hjá, er
hann sá langversti“, hafði einn af þjónunum
sagt.
Það var herbergisþjónninn Tómas og
hann hafði líka sagt frá því í hennar áheyrn,
sem jarlinn hafði sagt við hr. Havisham,
þegar þeir voru að tala um ferðina til New-
York og allan viðbúnaðinn.
„Látum hann hafa allt, sem hann vill;
bezt að fylla herbergin hans með leikföng-
um, og barnagullum; þá er engin hætta á að
hann gleymi ekki móður sinni fljótlega eða
hætti að kæra sig um hana. Það verður víst
enginn vandi fyrir okkur; það er drengja
eðli“.
En jarlinn var nú samt ekki lengi að reka
sig úr skugga um það, að þetta var að
minnsta kosti ekki eðli þessa sjerstaka
drengs. Hann komst fljótt að því fyrsta
daginn, sem þeir voru saman.
Jarlinn hafði verið mjög slæmur af gigt-
inni nóttina eptir að Sedrik kom og var því
allan morguninn í svefnherbergi sínu. En
um hádegi eptir morgunverð, sendi hann
boð eptir sonarsyni sínum.
Fauntleroy ljet ekki á sjer standa. Iiann
kom niður hinn breiða stiga í hendingskasti.
Jarlinn heyrði hið ljetta hlaup hans eptir
forsalnum, og svo opnuðust dymar og inn
kom Sedrik með rjóða vanga og lýsandi
augu.
„Jeg var að bíða eptir því að þú sendir
eptir mjer“, sagði hann. Jeg var tilbúinn
fyrir löngu síðan; jeg er þjer svo þakklátur
fyrir alla þessa hluti! Jeg hef verið' að leika
mjer að þeim í allan morgun“.
„Jæja“, sagði jarlinn, „þjer þykir þá
gaman að þeim?“
„Gaman! -— Já, jeg held nú það ; jeg get
ekki sagt hve vænt mjer þykir um þá“, sagði
Fauntleroy og andlit hans ljómaði af gleði.
„Það er nú tildæmis eitt, sem er ætlað til að
leika e y j aknattleik; það er að segja,
það er leikið á borði og mennimir eru svart-
ir og hvítir trjámenn. Jeg reyndi að kenna
Dawson það; en hún gat ekki skilið það í
fyrstu. Þú sjerð, hún hefur aldrei verið í
eyj aknattleik af því að hún er kvenmaður.
Það getur líka verið, að jeg hafi ekki verið
nógu góður að útskýra það. En þú kannt
það víst, er það ekki?“
„Jeg er hræddur um að jeg kunni það
ekki“, sagði jarlinn; „það er amerískur leik-
ur, er það ekki? Það er víst líkt krikketi ?“
„Jeg hef aldrei sjeð það“, sagði Faunt-
leroy; „en hr. Hobbs fór nokkrum sinnum
með mjer að horfa á eyjaknattleik. Það er
indæll leikur; það kemur svo mikill æsing-
ur í mann. Þætti þjer gaman að jeg sýndi
þjer það. Það mundi ef til vill skemmta þjer,
svo að þú gleymdir fætinum á þjer. Hefur
þú mikinn verk í fætinum í dag?“
„Já, meiri en mjer gott þykir“, sagði jarl-
inn.
„Þá mundir þú ef til vill ekki gleyma hon-
um“, sagði Sedrik með kvíðasvip. „Þjei
kynni líka að leiðast að láta útskýra leikinn
fyrir þjer.Heldurðu að það mundi vera þjer
til skemmtunar, eða heldurðu að þjer mundi
leiðast það?“
„Farðu og sæktu það“, sagði jarlinn.
Það var vissulega alveg spáný dægrastytt-
ing þetta, að gjörast leikfjelagi dreng-
hnokka, sem bauðst til að kenna honum
knattleik á leikborði; en hann hafði nú ein-
hvern veginn gaman að því samt. Það var
vottur af brosi í munnvikum jarlsins, þegar
Sedrik kom aptur með öskjuniar, sem tafl-
ið var í, undir hendinni og áhugan lýsandi
úr augunum.