Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.02.1927, Blaðsíða 10

8
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
huga hans. Hann var mikill alvörumaður, og
með því að hann hafði verið svo mörg ár
þjónandi prestur við jarlssetrið og þekkti
leiguiiðana, bæði ríka og fátæka; þekkti
fólkið í þorpinu, bæði hina iðnu og ráð-
vöndu, og hina lötu og óáreiðanlegu, þá
sá hann nú mjög glögglega það feikna vald
til góðs og ills, sem í framtíðinni yrði lagt
í hendurnar á þessum eina litla dreng, sem
stóð þar með augun sín móleitu galopin og
höndumar í vösunum; og 'honum datt í hug
að heilmikið af valdi kynni nú þegar að
verða gefið honum vegna dutlunga úr
drembilátum manni, sem allt ljeti eptir sjálf-
um sjer; og ef upplag unga sveinsins væri
ekki göfugt og einlægt, þá gæti af því hlotn-
ast eitt það versta ekki aðeins fyrir aðra
heldur og fyrir sjálfan hann.
,,Og hvað mundir þú gjöra í þessu efni“,
spurði jarlinn aptur.
Fauntleroy kom enn nær og lagði 'höndina
í mesta trúnaðartrausti á hnjeð á gamla
manninum.
„Ef jeg væri mjög ríkur“, sagði hann, „og
ekki aðeins lítill drengur, þá mundi jeg láta
hann búa kyrran og gefa íhonum það, sem
hann þyrfti handa bömunum; en jeg er
aðeins lítill d.rengur“. Eptir litla umhugsun
bætti hann við; og það glaðnaði yfir hon-
um: „Þú getur gjört þetta allt, er það
ekki?“
„Hum!“ sagði jarlinn og starði á hann.
„Svo það er þitt álit, er ekki svo?“. — Hann
virtist alls ekki óánægður.
„Jeg á við að þú getur gefið öllum allt“,
sagði Fauntleroy. „Hver er Newick?“.
„Hann er ráðsmaður minn“, svaraði jarl-
inn, og sumum af leiguliðum mínum þykir
ekki allt of vænt um hann“.
„Ætlarðu að skrifa honum bréf núna?“
spurði Fauntleroy. „Á jeg að færa þjer
penna og blek? Jeg get tekið af borðinu“.
Það var auðsjeð að honum hafði ekki dott-
ið í hug eitt augnablik að Newick fengi að
beita hörku.
Jarlinn þagði eitt augnablik og horfði á
hann. „Kanntu að skrifa?“ sagði hann.
„Já“, svaraði Sedrik, „en ekki mjög vel“.
„Taktu hlutina þama af borðinu“, skipaði
jarlinn, „og náðu bleki og penna og pappírs-
örk á borðinu mínu“.
Fauntleroy var ekki seinn að gjöra eins
og honum var sagt. Á svipstundu voru öll
skriffærin í lagi.
„Þama!“ sagði hann glaðlega. „Nú getur
þú farið að skrifa“.
„Það ert þú, sem átt að skrifa það“,
sagði jarlinn.
„Jeg!“ kallaði Fauntleroy. Gildir það, ef
jeg skrifa það. Jeg hef ekki æfinlega rjetta
stafsetning, þegar jeg hef ekki orðabók og
enginn leiðrjettir mig.
„Það dugar víst!“ sagði jarlinn. „Higgins
mun ekki kvarta yfir stafsetningunni. Jeg
er ekki mannvinurinn; það ert þú. Dýfðu
pennanum þínum í blekið“.
Fauntleroy tók pennastöngina og dýfði
henni í blekið og settist svo í stólinn og hall-
aði sjer fram á borðið.
„Nú!“ spurði hann, ,hvað má jeg segja?“
„Þú mátt segja: „Það á ekki að ganga að
Iliggins sem stendur“, og skrifaðu Faunt-
leroy undir“, sagði jarlinn.
Fauntleroy deif aptur pennanum í og fór
nú að skrifa. Það var nú ekkert áhlaupa-
verk fyrir hann, en allur hugur hans var
með í því. Eptir ofurlitla stund var hand-
ritið fullendað og hann rjetti það að afa
sínum brosandi en þó dálítið kvíðinn á svip-
inn.
„Heldur þú að þetta nægi?“ spurði hann.
Jarlinn leit á það og það komu viprur í
munnvikin. „Já“, svaraði hann. „Higgins
verður víst harðánægður með það“. Og hann
rjetti það að sjera Mordaunt.
Það sem sjera Mordaunt sá skrifað var
svona:
Mánaðarblað K. F. U. M. kemur út einu sinni í mánuði. Kostar 2,50 aur. árg. Upplag 3000 eintök. Afgr. i húsi
K. F. U. M., Amtmannsstig, opin virka daga kl. 12-1 og 6-8. Simi 437. Pústh. 366. Utg. K. F. U. M. Preutsm. Acta.