Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.03.1927, Blaðsíða 10

8
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
og hr. Havisham einu sinni áður — að sjá
tvo sterklega, litla leggi, þjóta eptir veginum
með undraverðum hraða. Það var auðsjeð
að eigandi þeirra ætlaði sjer ekki að eyða
tíma í óþarfa. Vagninn hjelt hægt áfram,
en jarlinn hallaði sjer ekki aptur á bak inn
í vagninn, heldur horfði út. Gegnum geil
milli trjánna gat hann sjeð framdyr húss-
ins. Þær stóðu galopnar. Lítill hnokki flaug
upp þrepin — og lítill, grannvaxinn kven-
maður í dökkum kjól, kom hlaupandi út á
móti honum. Það var eins og þau hefðu
vængi, svo hratt fóru þau, og Fauntleroy
hljóp í faðm móður sinnar, og þaut upp
um hálsinn á henni og kysti hana alla í
framan.
KAP. 7.
I kirkju.
Sunnudagsmorguninn næstan eptir, var
fjölsótt kirkja hjá sjera Mordaunt. Hann
mundi varla eptir því að kirkjan hefði ver-
ið svo fjölsótt á nokkrum sunnudegi. Þar
voru ýmsir komnir, sem sjaldan gjörðu hon-
um þann heiður að hlusta á ræður hans.
Það kom jafnvel fólk frá Hazelton, nábúa-
sókninni. Þar voru fjörlegir sólbrendir
bændur, gildar og vangarjóðar húsfreyjur
með beztu hattana sína og hin glossalegu
sjöl, og hálft eða heilt kvígildi af krökkum
með hverri fjölskyldu. Þar var læknisfrúin
með sínar 4 dætur. Friú Kimsey og maður
hennar, sem átti lyfjabúðina og bjó til pill-
ur og skammta fyrir fólkið í tíu mílna um-
hverfi, sátu í kirkjustól sínum. Frú Dibble
sat í sínum stól, og ungfrú Smiff, sauma-
kona þoipsins og vinkona hennar ungfrú
Perkins, sem seldi kvenhatta, sátu í sínum
stól; nær því frá hverju heimili í sveitinni
umhverfis var einhver eða einhverjir komn-
ir til kirkjunnar þann dag.
Síðastliðna viku höfðu gengið um margar
undraverðar sögur um litla nýja lávarðinn.
Frú Dibble hafði nóg að gjöra þá dagana,
svo mikil ös var í litlu búðinni, að dyra-
bjallan þagnaði nær aldrei; allir virtust að
þurfa að kaupa nálabréf eða tvinnakefli —
og fá frjettir í kaupbætir. Frú Dibble vissi
líka nákvæmlega, hvernig herbergi litla lá-
varðarins voru útbúin, hvaða leikföng hann
hefði fengið; hús vissi um litla hestinn og
hestasveininn, sem fenginn hafði verið til
þess að kenna lávarðinum reiðmenskuna.
Hún kunni að segja frá því sem þjónustu-
fólkið hafði sagt, er það sá bamið við komu
þess, og að öllum stúlkunum þætti það
skammarlegt að stía þessu elskulega bami
frá móður þess, og að allir hefðu fengið
eins og kökk í hálsinn, þegar drengurinn
varð að fara aleinn inn til afa síns, því „ekki
væri gott að vita hvernig farið yrði með
hann, enda væri skap jarlsins nægilegt til
að skjóta fullorðnum: skelk í bringu, hvað þá
heldur börnum“.
„Jeg veit ekki hvort þjer viljið trúa því,
l'rú Jennifer“, hafði frú Dibble sagt, en
drengurinn veit ekki hvað hræðsla er, —
svo segir hr. Tómas sjálfur; hann segir að
hann hafi brosað framan í jarlinn og talað
við hann eins og þeir hefðu verið vinir frá
því að hann fæddist. Og jarlinn var svo yf-
ir sig genginn, segir Tómas, að hann gat
ekkert annað en hlustað og starað. Tómas
heldur líka að innst inni hafi jarlinn verið
bæði glaður og hreykinn; enda ekki hægt
að hugsa sjer fallegri dreng nje betur sið-
aðan og þó svo fullorðinslegan, segir Tóm-
as“.
Þannig hafði nú kvömin gengið alla dag-
ana, og svo bættist við sagan um Higgins.
Presturinn hafði sagt hana við borðið heima
hjá sjer, og þjónustustúlkan sagt hana hinu
fólkinu, og svo hafði hún borizt út eins og
tldui' í sinu. Og á markaðsdegi, er Higgins
kom inn í þorpið, var hann spurður spjörun-
Mánaðarblaö K. F. U. M. kcuiur út einu sinni í mánuði. Kostar 2,ó0 aur. árg Upnlag 3000 eintök. Algr. i liúsi
K. F. U. M., Amtmannsslífr, opin virka daga kl. 12-1 og 6-8. Simi 437. Póstli. 366 Utg.K F.U.M. Prentsm. Aeta.