Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.04.1927, Blaðsíða 10

8
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
leitið til hans. Farðu upp í vagninn, Faunt-
leroy“. Og Fauntleroy stökk inn, og vagninn
brunaði niður tröðina og þegar hann beygði
fyrir hornið út á þjóðveginn, var jarlinn
ennþá að smábrosa með sjálfum sjer.
KAP. 8.
Sedrik á hestbaki.
Jarlinn á Dorincourt fjekk opt tilefni til
að brosa þurlega eptir því sem dagamir liðu
og eptir því sem hann kynntist betur sonar-
syni sínum, varð brosið svo títt, að það fór
næstum því að verða hjartanlegt. Því ber
ekki að neita að áður en Fauntleroy lávarð-
ur kom, var gamli maðurinn að verða þreytt-
ur á einveru sinni, gigtinni og sjötíu árun-
um sínum. Eptir að hafa lifað svo lengi 1
glaumi og nautnum, var það annað en
skemmtilegt að sitja aleinn, jafnvel í
skrautlegum sölum, með annan fótinn upp á
fótskör og hafa enga aðra tilbreytingu en
að stökkva upp á nef sjer og húðskamma
skelkaðan þjón, sem í hjarta sínu óskaði
honum norður og niður. Jarlinn var allt of
skarpskygn til þess að vita ekki með fullri
vissu að þjónar hans höfðu óbeit á honum
og að jafnvel þótt hann við og við fengi
heimsóknir, þá voru þær ekki sprottnar af
vinaþeli — enda þótt sumum þætti gaman
af- meinfyndni hans og kaldhæðni, sem eng-
um hlífði. Meðan hann var hraustur og heil-
brigður, hafði hann verið á sífeldum ferða-
lögum, til þess að stytta sjer stundir og
skemmta sjer eins og hann kallaði það, en
hann var í raun og veru búinn að missa
hæfileikann til að njóta lífsins. Þegar svo
heilsan fór að bila, varð hann þreyttur á
öllu og lokaði sig inni í Dorincourt með
gigtina sína, dagblöðin og bækumar. En
hann gat þó ekki allt af verið að lesa, og
varð æ því meir og meir „dauðleiður" á því
öllu, eins og hann sjálfur orðaði það. Hann
hataði hinar löngu nætur og daga, og skeytti
því meir skapi sínu á þeim, sem hann náði
til og ljet leiðindi sín bitna á þeim. Svo
kom Fauntleroy litli; og þegar að jarlinn
svo sá litla drenginn, varð hann undir eins
hreykinn með sjálfum sjer af sonarsyni sín-
um. Það var hamingja Fauntleroys. Ef Sed-
rik hefði ekki verið eins fríður og myndar-
legur eins og hann var, hefði getað farið
svo að afi hans hefði fengið svo megna
óbeit á drengnum, að honum hefðu dulizt
hinir betri kostir hans. En jarlinn fjekk sig
til að halda það, að fríðleiki Sedriks og hin
einarða og óttalausa framkoma hans, væri
arfur frá Dorincourtblóðinu og yrði tign
ættarinnar til sóma. Og þá, er hann heyrði
drenginn tala, og sá hve vel hann var siðað-
ur, þrátt fyrir þekkingarskort hans á öllu,
sem laut að hinni nýju stöðu hans, fjekk
hann enn meiri mætur á sonarsyni sínum,
og fór í raun og veru að hafa gaman að sam-
ræðum við hann. Hann gjörði það líka sjer
til gamans, að leggja í hinar barnslegu hend-
ur úrlausnina á máli Higgins. Jarlinn kærði
sig ekkert um Higgins, en hann hafði gleði
af að hugsa, að mikið yrði talað um sonar-
son sinn hjá sveitafólkinu, og hann myndi
verða átrúnaðargoð landseta sinna, jafnvel
þegar í bernsku. Þess vegna hafði honum
verið geðfelt að aka með hann til kirkjunn-
ar og sjá alla þá forvitni og hrifningu, sem
koma hans vakti. Hann vissi, að fólkið mundi
tala mikið um fegurð hans, um hið hrausta
og mjúka vaxtarlag, framgöngu hans, fríð-
leikann og hið fagra hár, og hvernig menn
mundu segja (eins og jarlinn hafði heyrt út-
undan sjer konu nokkra segja við aðra), að
drengurinn væri „aðalsmaður frá hvirfli til
ilja“. i : ( | ' I
----o----
Mánaöarblað K. F. U. M. kemur út einu sinni i mánuði. Kostar 2,50 aur. árg. Upplag 3000 eintök. Afgr. i húsi
K. F. U. M., Amtmannsstig, opin virka daga kl. 12-1 og 6-8. Simi 437. Pósth. 366. Utg. K. F. U. M. Prentsm. Acta.