Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.09.1927, Blaðsíða 6

4
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
eða leggi ekki nægilegt kapp á að höndla
eitt eða annað og af þeim orsökum tapi
þeir svo mörgu og miklu góðu, sem hefði
getað orðið þeim til gagns og gæfu í lífinu.
Siáum vjer þess ekki mörg dæmi?
Margt af því, sem byrjað var, gaf góðar
vonir í upphafi, en hjaðnaði svo niður smátt
og smátt og varð að engu, af því að þolgæði,
einbeitni og kærleika til málefnisins skorti.
Viljinn sljófgast og áhuginn dofnar og allt
verður að engu, eða flýtur áfram í sinnu-
leysi og án framfara. Þannig fer einnig opt
um samlíf mannanna. Hversu margt gott og
gæfusamt heimilislíf hefur ekki lagst í auðn,
vegna þess að ekki var hlúð nægilega að
sameiginlegum kærleika og trausti. Ótrygð,
eyðslusemi, kaldlyndi og gremja fjekk yfir-
höndina og afleiðingin varð svo glötun alls
hins bezta, sem hjörtun og heimilin áttu.
Hvernig getur nú annað eins og þetta átt
sjer stað? Hvar er hægt að finna hið tap-
aða eða að koma í veg fyrir að slík dýrmæti
glatist ?
Ef vjer viljum fá svar við þessum alvar-
legu spurningum, þá getum vjer hvergi leitað
Jjeirra nema í bók bókanna. Þessi efnisríka
bók, sem svo að segja rúmar himin og jörð,
líf og dauða, Guð og menn, hún getur gefið
oss svarið sem vjer þörfnumst. Svarið er
þar líka skýrt og skorinort: „Leitið f y r s t
Guðs ríkis og rjettlætis hans, þá mun allt,
þetta veitast yður að auki“. L e i t i ð
f yrst ! Ætli að það sje nú ekki aðalatrið-
ið? Fyrst af öllu skulum vjer leita Guðs, svo
kemur allt hitt á eptir. í hvert skipti er vjer
byrjum nýjan dag, í hvert sinn er vjer
hefjum starf vort, stöndum vjer við skipti-
mót í lífi voru. Ilvort sem vjer erum stadd-
ir í freistingum eða hættum, sjúkdómum
eða neyð, so"g eða gleði, þá eigum vjer að
leita Drottirs fyrst og biðja um aðstoð
hans.
En hverm'g er því optast varið? Mönnun-
um hættir til að leita fyrst alls annars og
svo ef þae allt bregst og þeir eru ráðþrota,
þá leita þeir loksins til Guðs. Þá er það
reynt sem síðasta örþrifaráðið.
Jeg undrast opt, hve mennirnir tapa
miklu, segir Ruskin og það er sannleikur
fólginn í því. Þeir hirða ekki um að nota
þá hjálp og þau gæði, sem þeim stendur til
Loða, ef þeir aðeins vilja leita þess með bæn-
inni til Guðs; þess vegna fer svo opt eins
og fer fyrir þeim. Það er fullkomin sann-
færing mín og vissa að örlög og æfikjör
margra manna hefðu orðið og yrðu allt önn-
ur, ef þeir færu að ráði biblíunnar: L e i t i ð
fyrst Guðs ríkis! Ekkert er Guði
ómáttugt, og e n g i n n getur verið án
lúessunar hans. En skilyrðið er, að Guð
skuli vera aðalatriðið fyrir oss. Hjá honum
á inngangur og upphaf alls að hefjast. Hið
fyrsta sem vjer gjörum á að vera að leita
til hans. Opt koma þau atvik fyrir í lífi
manna að þeim er nauðsynlegt að tryggja
líf sitt á einn eða annan hátt áður en þeir
taka til starfa. Kafarinn verður að klæðast
kafarabúningnum áður en hann fer niður í
djúpið. Þeir, sem fara í stríð verða að vera
vel búnir að vopnum og klæðum. Þegar vjer
nú göngum út í lífið, þessa hættulegu og
villugjörnu leið frá vöggunni til grafarinn-
ar, þá verðum vjer að tryggja oss hjálpina
þar, sem hana er að fá. Lífstaflið færir hverj-
um af oss annaðhvort tap eða ávinning. En
höfum vjer þá efni á að! ganga framhjá þeim
vogi, sem veitir oss sigurinn? Nei, leitum
h a n s f y r s t og þá skal allt annað veitast
oss að auki! (Þýtt. S.).
----o----
Nákvæmni Jóhannesar.
Efagjarnir biblíuskýrendur hafa lagt mik-
ið kapp á að reyna að sanna að Jóhannesar
guðspjall væri ekki skrifað af Jóhannesi
postula, heldur af einhverjum öðrum, löngu
seinna. Þeir telja það því ósannsögulegt og
óáreiðanlegt rit.