Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.09.1927, Blaðsíða 10

8
MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
vöru, að hann firrtist ekki við það. Honum
fannst allt kvöldið svo yndislegt. Hinir mikil-
fengu salir voru svo vel uppljómaðir og'
skreyttir með ljósum og blómum; menn voru
svo glaðværir, konumar voru í svo fallegum
viðhafnarklæðum, skreyttar tihdrandi gim-
steinum í höfuðdjásnum og hálsfestum, svo
að allsstaðar var fagurt að líta.
Þar var hefðarmær ein, sem hann heyrði
sagt að hefði komið frá Lundúnum. Og hún
bauð af sjer slíkan yndisþokka, að honum
varð starsýnt á hana og gat varla litið af
henni augunum. Hún var fremur há vexti og
tíguleg í framgöngu, bar höfuðið hátt; hún
var mjúkhærð og dökkhærð; augun voru
dimmblá að lit, og með rósaroða á vörum og
vöngum. Hún var í fannhvítum silkikjól og
hafði skínandi perlur um hálsinn. Eitt þótti
honum furðulegt við þessa hefðarmær. Það
stóðu svo margir tignarmenn í kringum
hana og virtust allir vilja vera henni að
skapi, svo að Fauntleroy hjelt að hún hlyti
að vera af konunglegu bergi brotin. Hann
var svo hugfanginn af henni að hann þokað-
ist nær og nær án þess að vita af því sjálf-
ur. Að síðustu sneri hún sjer að honum og
talaði við hann.
„Komdu hingað, Fauntleroy lávarður“,
sagði hún brosandi, ,,og segðu mjer af
hverju þú horfir svona á mig“.
„Jeg var að hugsa um, hvað þú ert falleg",
svaraði litli lávarðurinn.
Þá hlógu allir herrarnir hátt, og unga
hefðarmærin hló líka, en rósarroðinn í kinn-
unum varð en bjartari.
„Ó, Fauntleroy", sagði einn af gestunum,
sem hlegið hafði einn hjartanlegast. „Not-
aðu tímann sem bezt þú getur, því þegar þú
verður eldri, muntu ekki þora að segja slíkt“.
„En enginn getur stillt sig um að segja
þetta“, svaraði Fauntleroy blátt áfram. Get-
ið þjer stillt yður um það. Finnst yður ekki
að hún sje falleg?“
„Við megum ekki allt af segja það, sem
við hugsum“, sagði aðalsmaðurinn, en hinir
hlógu æ því dárra.
En unga fallega mærin, sem hjet ungfrú
Vivian Herbert, rjetti út hendina og dró
Sedrik að sjer og var hún fegurri að sjá en
áður, ef hægt hefði verið á það að bæta.
„Fauntleroy lávarður má segja allt sem
honum býr í brjósti, sagði hún, „og jeg er
honum þakklát, því jeg er viss um að hon-
um finnst það sem hann segir“. Og hún
kyssti hann á kinnina.
„Mjer finst þú vera fallegri en allar aðrar,
sem jeg hef sjeð“, sagði hann og horfði á
hana með aðdáunaraugum, „nema Ljúfust,
því.mjer finnst hún fallegust allra í heimi!“
„Jeg er viss um að hún er það“, sagði
ungfrú Vivian Herbert, og kyssti hann aptur
brosandi á kinnina.
Hún hjelt honum hjá sjer lengi um kvöld-
i} og hópurinn í kringum hana var mjög
glaðvær. Hann vissi ekki, hvemig það kom
til, en það leið ekki á löngu áður en hann
var farinn að segja þeim frá Ameríku og frá
hr. Hobbs og Dikk, og loks dró hann upp úr
vasa sínum skilnaðargjöf Dikks, rauða vasa-
klútinn.
„Jeg stakk honum í vasa minn í kvöld, af
því nú er veizla", sagði hann, „af því jeg
hjelt, að Dikk mundi vilja að jeg hefði hann
i veizlu“.
Og þótt þessi stóri, rauði og misliti feldur
væri ekki alveg eptir tízkunni, þá komu
menn sjer einhvernveginn ekki að, að hlæja,
því svo mikil alvara og ástúð lýsti sjer í
augnaráði hans.
„Þið sjáið að mjer þykir vænt um hann“,
sagði hann, „af því Dikk er vinur minn“.
---------------------o----
Mánaðarblab K. F. U. M. kemur út einu sinni í mánuði. Kostar 2,50 aur. Arg. Uppiag 2000 eintök. Afgr. i húsi
K. F. U. M., Amtmannsstig, opin virka daga kl. 12-1 og 5-7. Simi 437. Pósth. 366. Utg. K. F. U. M. Prentsm. Acta.