Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.11.1927, Blaðsíða 11

MÁNAÐARBLAÐ K F. U. M.
9
Ungverjaland. — Hinn nýi framkvæmdar-
stjóri landsfjelagsins, Hr. Töltescy hefur
komið nýju fjöri og framkvæmdum inn í
fjelagsstarfið. Fyrir lag hans og lipurð hef-
ur aukizt svo mjög samúð og samband við
kirkjurnar, að fjelagið hefur verið fært um
að stofna til starfsemi á nýjum svæðum.
ITruguay. — Stór nýmóðins fjelagsbygg-
ing hefur verið reist í Montevideo.
Þýzkaland. — „Einkunnarorð“ liðna ársins
innan K. F. U. M. hefur verið þetta orðtak:
Æskan og biblían, og mikið af starfsskrá
fjelagsins hefur verið miðað við hað, og
betta orðtak hefur sett sinn blæ á fjelags-
hreyfinguna. Miðstjórn þýzka K. F. U. M,-
bandalagsins hefur nú flutt allar skrifstofur
sínar til Cassel-Wilhelmshöhe, þar sem á-
gæt húseign hefur verið keypt. Fjelögin
hafa mjög aukið starf sitt meðal hinna at-
vinnulausu.
í þessu stutta yfirlits-ágripi höfum vjer
farið i skyndiheimsókn til margra landa og
þjóða þar sem fjelög vor starfa. Vjer höfum
sjeð, að víða eru erfiðleikar á ýmsum svæð-
um, en samt þokast þó málefni vort áfram.
Verum ekki hræddir eða hugdeigir, þótt hjer
blási líka kalt úr ýmsum áttum; „Dagur
kemur eptir nótt, sumar eptir vetur og eptir
storminn stillilogn“. Látum nú þetta yfir-
lit hvetja oss áfram. Látum nú vort her-
tak vera: „Kristur og æskan“ og gjöri nú
hver það sem hann getur. Nóg er sofið.
Vöknum og tökum fyrst til bænar og síðan
til starfa. Hver finni sitt hlutverk! Jesús,
hinn lifandi frelsari er með oss, hann sem
er Guð v f i r ö 11 u, blessaður um aldimar.
AFGREIÐSLA
Mánaðarblaðs K. F. U. M. er í húsi fjelags-
ins, niðri í kjallaranum. Frá 1. október verð-
ur hún aðeins opin frá kl. 5—7 síðd. alla
virka daga.
LlTLl LÁVARÐURINN
EPTIR
F. H. BURNETT
En þótt svo mikið væri talað við hann, þá
var það eins og jarlinn hafði sagt, að hann
var engum til ama. Hann gat setið stiltur
og hlustað á, þegar aðrir voru að tala, svo að
engum fannst hann framhleypinn. Það var
ekki laust við að brosi .brigði yfir andlit
ýmsra, þegar drengurinn við og við gekk
þangað, sem afi hans sat, og stóð við stól-
inn hans eða settist á skemil rjett hjá hon-
um og horfði á hann og drakk með athygli
hvert orð, er kom af vörum gamla mannsins.
Einu sinni stóð hann við stólinn, svo nálægt
að vangi hans var fast við öxlina á afa hans.
Jarlinn sá að menn brostu, og hann gat ekki
annað en brosað ofuriítið sjálfur. Hann vissi
hvað þeir voru að hugsa, sem á horfðu, og
hann hafði með sjálfum sjer ánægju af því
að láta þá sjá, hverjar mætur litli maðurinn
hafði á honum, þvert á móti því, sem menn
myndu hafa búizt við.
Hr. Havisham var meðal þeirra, er búizt
var við til boðsins, en aldrei því vanur, kom
hann of seint. Slíkt hafði aldrei komið fyrir
í öll þau ár, sem hann hafði verið í kynnum
við j arlinn á Dorincourt. Hann kom svo seint,
að rjett var að því komið, að gestirnir stæðu
upp til þess að setjast undir borð. Þegar
hann heilsaði jarlinum, horfði jarlinn á hann
forviða. Það var auðsjeð, að hann hafði orð-
ið fyrir töfum eða komizt í geðshræringu;
hinum rólynda þurlega manni var brugðið;
hann var fölur og fár.
„Jeg varð fyrir töfum“, sagði hann í lág-
um róm við jarlinn, — ,,af mjög óvanaleg-
um atvikum“.
Það var jafn ólíkt gamla lagamanninum
að komast í geðshræringu eins og hitt að
vera óstundvís, en það var auðsjeð, að eitt-
hvað hafði raskað ró hans.
1 veizlunni neytti hann nær einskis, og