Tákn tímanna - 01.02.1920, Síða 1
Syndajátning.
»Sá, sem felur yfirsjónir sínar, mun ei
lánsamur verða, en sá, sem meðgengur
þær og lætur af þeim, mun miskun
hljólac.. Orðskv. 28, 13.
Skilyrðin fyrir því að öðlast náð Guðs
eru réttvís, einföld og sanngjörn. Drott-
inn heimtar ekki af oss að inna neinar
þrautir af hendi til þess að geta öðlasl
syndafyrirgefningu. Vér þurfum ekki að
fara langar og erfiðar pílagrímsferðir eða
leggja á oss meinlæti, til þess að fela
sálu vora Guði himnanna, eða bæta
fyrir brot vor, en sá, sem kannast við
synd síua og lætur af henni, skal misk-
un hljóta.
Svo segir postulinn: »Játið hver fyrir
öðrum yðar yfirsjónir og biðjið hver
fyrir öðrum, svo að þér verðið heilbrigð-
ir«. Jak. 5, 16. Játið syndir yðar fyrir
Guði, sem einn getur íyrirgefið þær, og
yfirsjónir yðar hver fyrir öðrum. Ef þú
hefir móðgað vin þinn eða nágranna,
þá átlu að játa yfirsjón þína og er lion-
um skylt að fyrirgefa þér fúslega. Því
næst átt þú að biðja Guð fyrirgefningar
því að sá bróðir, sem þú hefir sært,
heyrir Guði til, og þú hefir syndgað á
móti skapara þínum og endurlausnara
með því að vinna honum mein. Málið
er Iagt fyrir hinn eina sanna milligöngu-
mann, vorn mikla æðstajrrest, »sem
freistað er á allan hátt eins og vor, þó
án syndar« og »sampínst getur vorum
veikleika«. Heb. 4, 15. Hann gelur af-
ináð sérhvern ranglætisblelt.
Þeir, sein ekki liafa auðmýkl sálir
sínar fyrir Guði, hafa eigi enn uppfylt
hið fyrsta skilyrði, sem selt er fyrir því
að Guð taki þá að sér. Vér höfuin al-
drei í sannleika æskt syndafyrirgefning-
ar, ef við höfum ekki reynt það aftur-
hvarf, sem enginn iðrast eftir, játað
syndir vorar með sannri auðmýkt og