Syrpa - 01.10.1915, Síða 57

SYRPA II. HEFTI 1915
er hreinasta afbragð; hann skilur
allar hugmyndir manns undir eins
og setur sig með iífi og sál inn f
allan gang fyrirtækisins.” Það
hefði mátt kallast gott þótt Scott
hefði ekki liaft með sér ncma fáeina
áræðna, áhugasama og úrræðagóða
menn; en verkiö gekk svo vcl að
honum fanst það næstum ganga of
vel, eins og þessi lofsyrði sem cru
aðeins fá af mörgum, sýna: “Það
er sannarlega erfitt að lofa nokkr-
urn einn sérstaklega, þar sem þeir
eru allir óþreytandi í því að vinna
fyrir fyrirtæki okkar. Þeir eru all-
ir afbragðsmenn, hver á sinn hátt.”
Nærri því þrír mánuðir af liaust-
inu, eða frá 24. janúar til 13. apríl,
gengu til þess að leggja niður vista-
forða meðfram suðurleiðinni; og
samtímis því var flokkur sem “okk.
ar kæri Wilson” hafði vandlega
undirbúið, sendur út. undir forystu
Griffith Taylors, til þess að kanna
vesturfjöllin og gcra jarðfræðisrann-
sóknir í þeim.
Fyrsti áfangastaður flokksins, sem
fór suður með vistirnar var Hut-
tanginn á Armitage-nesinu á hinum
enda eyjarinnar. Þangað var farið
eftir fastri ísrönd, sem lá meðfram
ströndinni, og sem búast mátti við
að brotnaöi frá eftir nokkra daga,
svo að þar yrði auður sjór það sem
cftir var sumars. Nokkrum mílum
fyrir sunnan landtökustaðinn gekk
jökulbunga niður frá Erebus-fjalli,
og fram úr henni náði breið tunga
út í auðan sjóinn í sundinu. Yfir
þcssa tungu varð að fara, en það
var svo bratt bæði upp á hana að
noröanverðu og niður af henni hinu
megin aö ómögulegt var að komast
119
það með klyfjaða hesta. Þá var það
ráð tekið að flytja alt, sem suður
átti að fara á skipinu fram fyrir
tunguna og í kring, en hestarnir
voru teymdir yfir hana, og náðu
þeir allir heilu og höldnu ísrönd-
inni hinu megin, nema einn^ er
misti fótanna og féll niður í jökul-
sprungu; en hann náðist upp með
reipum.
Öryggisbúðir.
Þegar komið var yfir bunguna,
var haldið áfram af kappi. Yerkið,
sem iá fyrir tólf mönnum, átta hest-
um og tuttugu og fjórum hundum,
var að koma átta smálestum af vist-
um úr skipinu á öruggan stað uppi
á landísnum. Staðurinn, sem var
valinn, var síðan nefndur “öryggis-
búðir” og var hér um bil sex mílur
frá Hut-tanga milli austurs og suð-
austurs, fjórtán mílur frá skipinu
og tuttugu og eina mílu frá aðal-
stöðinni. Þetta þuriti að gerast
áður en að ísröndin færi. Síðan
átti að leggja niður vistir frá Örygg-
isbúðum einlivern staðar sunnar.
öryggisbúðir voru þriðji viðlegu-
staður frá skipinu; og hestarnir
voru látnir draga allan forðann í
þremur áföngum. 1 byrjun ferðar-
innar komu fyrir ýms vandræði
með hundana. Pyrst þegar þeir
lögðu af stað með létt lilöss í eftir-
dragi var ómögulegt að halda þeim
1 skefjum; þeir hentust yfir hvað
sem var, svo að ökumennirnir voru
oft í hættu staddir. Einu sinni,
þegar Scott var að koma til baka
úr ferð, sáu liundar lians lival út I
sundinu; þeir tóku viðbragð og