Syrpa - 01.10.1915, Qupperneq 63

SYRPA II. HEFTI 1915
125
vorum við búnir að ná upp ellefu
af þrettán. Eg fór að hugsa um,
hvort ekki mundi vera mögulegt að
ná hinum tveimur. Yið rendum
vaðnum niður til að sjá, hvort hann
væri nógu langur. Hann er 90 fet
á lengd og ]>að sem afgangs var af
honum sýndi að 65 fet voru niður
að snjóbrúnni. Eg festi vaðnum
um mig og hinir létu mig síga niður.
Brúin var traust og eg náði hund-
unum, sem voru dregnir upp hver
á eftir öðrum. En þá heyrði eg alt
í einu einhver köll og gauragang
fyrir ofan mig. Nokkrir af hundun.
um, sem búið var að bjarga, höfðu
farið yfir að næsta sleða og voru
komnir í áflog við þá sem þar voru
fyrir. Allir, sem voru við reipin,
urðu að hlaupa til og skilja þá, en
cftir dálitla stund komu þeir aftur
og eg var dreginn upp með dálitl-
um erfiðleikum. Alt er gott þegar
ondirinn er góður; og þessi alvar-
legi atburður endaði svo vel að
furðu gegndi”—Þetta stóð alt yfir
hér um bil tvo klukkutíma. Scott
var sérlega ánægður með það
hversu rólegir og úrræðagóðir fél-
agar hans voru.
Eftir þetta slys komust þeir að
þeirri niðurstöðu að nauðsynlegt
væri að merkja hættusvæðið inn-
an um íssprungurnar frá hálsinum
að Crozier-nesi, og halda sér fast við
upprunalegu leiðina suður, þar sem
sprungurnar höfðu sýnst vera mjög
þröngar.
Snemma morguns 22. febrúar náðu
þeir til öryggisbúða Það var við-
burðaríkur dagur. Þeir fundu laut-
inant Evans og sainferðanaenn hans^
en þeir höíðu komiö meö aöeins
einn hest af þremur til baka; hinir
báðir höfðu drepist í byljunum.
Eftir að þeir höfðu sofið dálitla
stund héldu þeir til stöðvarinnar á
Hut-tanga, en Atkinson og Crean
voru báðir farnir þaðan. Þeir gátu
þess til að þeir hefðu farið að mæta
þeim við Öryggisbúðir og héldu þvl
suður aftur. En ekki sáu þeir tjald
þeirra hjá hinum, þegar þeir komu
í nánd við tjöldin. Þeim fór ekki
að verða um sel, mest vegna þess að
ísinn, sem þeir hlutu að hafa farið
yfir hjá Armitage-nesinu var allur
með vökum. En þeir höfðu gizkað
rétt á; þeir voru komnir, en voru
enn ekki búnir að reisa tjald sitt.
En bréfin, sem þeir komu með
færðu þeim nýjar áhyggjur.
Fréttir af Amundsen.
Bréf frá lautinant Campbell
skýrði frá aö hann hefði fundið
Amundsen í Hvalflóa 126 mílur nær
heimskautinu en stöð Scott’s var,
og að hann yrði tilbúin að hefja
skyndiferð sína til heimskautsins
fyrir þann tíma sem mögulegt var
fyrir Seott aö leggja af stað með
hestana. bessi fregn hefði getað
komið manni, sem minna var í
spunnið, til að reyna að verð'a á
undan keppinaut sínum meö þvi að
reiða sig eingöngu á hundana, en
fccott afréö að halda sér fast uið á-
ætlun sína, sem hann liafði hugsað
út með svo mikilli nákvæmni og
fara aö öllu eins og ekkert hefði i
skorist.
Eftir eins dags hvíld bjó Scott út
flokk með tvo sleða, sem voru dregn-
ir af mönnum, og einn sleða, sem
“Jimmy pig”—svo kölluöu hestinn,
sem liföi af illviðrin síöast í íebrúar