Syrpa - 01.10.1915, Side 68

130
SYRPA III HEFTI 1915
happafregn beið ])eirra, enn])á einn
hcsturinn hafði drepist. 3?að var
með hálfsorgblandinni tilfinningu
að Scott skoðaði hestana, sem eftir
voru í hesthúsinu. Hackcnsmidt—
bað var nafnið sem þeir höfðu gefið
hestinum sern drapst—var altaf ó-
viðráðanleg skepna; hann barðist
um 1 hesthúsinu og dróst upp þcg-
ar átti að láta hann ná sér aftur,
bara af “bölvun” sinni, sagði cftir-
litsmaður hans Anton, ákveðinn í
því að verða ekki að ncinu gagni í
ferðinni.
A aðalstöðinni; lagvirkni
aöstoöarmannanna.
Að öðru ieyti var alt í beztu röð og
reglu. Þégar Scott iagði af stað
með vistirnar, hafði kofinn verið
góður hvíldarstaður, en nú var
hann reglulegur sœlubústaður með
öiium þeim þægindaútbúnaði, sem
])eir, er heima voru, höfðu komið
upp; meira að segja möguleikum
til að baða sig eftir þriggja mánaða
þvottaleysi. Méira meistaraverk
hugvitsins en “hornið hans Simp-
sons” var ekki hægt að hugsa sér.
Það var regluleg veðurathugunar-
stöð inni í kofanum, sem var svo sctt
í samband við áhöld úti að 1
grenjandi stormi og bitrasta kulda
mátti gera allar mælingar inni, og
þurfti hvorki að eiga á hættu að
kala né að mælingarnar yrðu óná-
kvæmar. Hitamælir, loftþunga-
mælir, vindmælir og raf magns-
áhöld—]>að þurfti ekki annað en að
líta á alt þetta til að ná öllum mæl-
ingum á svipstundu. I>á var Ijós^
myndastofan annað meistarastykki.
Ponting, sem á sínum löngu ferða-
lögum iiafði vanist við að gjöra
margt, hafði búið hana til úr ýmsu
dóti, sem hann gat fest hendur á.
Hann hafði alt til reiðu til þess að
geta gert sínar ágætu myndir sem
ailra fullkomnastar. Þessvegna var
líka sagt um hann að hann væri
“listamaður sem clskaði list sína.”
Næst var vísindadeildin og líffræð-
ingarnir með smásjár sfnar — alt
mjög snoturt og hyllurnar eins og
]>ær væru smíðaðar af beztu smið-
um. í>á var ekki síst eftirtektar-
vert, af þvf að sízt var við því búist,
hvílíkur snillingur í höndunum
okkar ágæti matreiðslurnaður, Chis-
sold, var. Það kom upp úr kafinu
að hann hafði lært vélafræði áður
cn hann fór að fást við potta og
pönnur. Til þess að láta brauðið
bakast mátulega í ofni, sem var ekki
óþarflega stór, fann hann upp þann-
ig lagaðan útbúnað, að þegar brauð-
ið hafði lyfst nógu hátt, hringdi
það lafmagnsbjöilu til að aðvara
liann. Það var engin furða þótt
hann væri skoðaður sérfræðingur
og hans ráða væri leitað þegar
þurfti að gera við vélarnar.
Hestarnir.
Iiesthúsin, þar sem nú voru, þvi
miður, einir 10 eftir af 19, voru rúm-
góð, og hestarnir gátu legið, þegar
hægt var að þekja gólfin með ein-
hverju til að verja þá kulda. Tll að
iáta þá hafa hreyfingu, var þeim
riðið berbökuðum fram og aftur um
fjöruna, sem var ekki alveg hættu-
iaust vegna linöllungan'na, sem
fjaran var stráð. Demetri, sem hafði
umsjón yfir þeim, liafði með miklum
áhuga æft sig í því að byggja skýli
fyrir hestana úr snjó, til að vera
undirbúinn fcröirnar yfir ísinn.
Scott þótti mikið til þess koma,
hversu vel var gengið frá öllu, þegar
hann var búinn að líta yfir heima-