Syrpa - 01.10.1915, Qupperneq 101

Einkennilegasti atburfcur
í sambandi vib stríbib.
Parfs, 8. inaí, 1915
Jlorðmál er nýlega afstaöið hér,
nlveg sérstakt í sinni röð. Maður
sem unni konu sinni hugástum var
kærður um að hafa myrt hana
vegna þcss að hún elskaði hann of
heitt.
Morðið var sannað en samt var
maðurinn sýknaöur 1 einu hljóði
af kviðdómi og fólkið klappaði iof
f lofa. ,
Edonara Anseline Jc'an Herail
hershöfðingi skaut konu sína til
dauðs fyrir þá sök að hún neitaði
að yfirgefa herbúðir þær sem hann
dvaldi í, en það kom í bága við her-
lögin. Hefði Herail ekki hlýtt þeim
þá var heiður hans í veði. Mál
var höfðað gegn lionum fyrir her-
rétti 1 Parísarborg. í réttarsalnum
var fjöldi fólks, sérstaklega heldri
kvenna, því hjón þessi voru mjög
háttstandandi og málið þessvegna
þýðingarmikið. Faðir hershöfð-
ingjans var mikils metinn dómari;
bróðir konunnar hans hafði unnið
Nobels verðlaun og annar bróðir
hennar er frægur lögmaður. Kon-
an var sjálf forkunnar fögur; há-
vaxin og grannvaxin; hárið rauð-
gult og afarmikið; augun stór og
blá. Hún var lundþíð og hugljúf.
Sál hennar var ómælis haf blíðu og
ástríkis, þegar hún var með sjálfri
sér.
Heraii hershöfðingi er meðal
maður á hæð og sterklega bygður;
hárið er mikið og greitt aftur á
höfuðið; yfirvararskegg rauðleitt og
ræktarlegt; liann er hraustlegur og
karimannlegur en jafnframt göfug-
mannlegur.
f ræðunni sem sækjandi málsins
flutti fyrir réttinum kom það 1 ljós
aö herdeildin sem Herail heyrði
til hafði verið send burt af vígvell-
inum 23. nóvember eftir afar snarpa
orustu og átti hún að taka sér
stundar hvíld. Foringjar deildar-
innar höfðu beðið mikinn ósigur,
en sýnt þó frábæra lircysti. Herail
hershöfðingi hafði reynst svo vel
að yfirhershöfðinginn hafði lagt til
að hann fengi heiðurspening fyrir.
Kona hans var heima ásamt þreim
ur börnum þeirra og vissi ekki um
komu deildarinnar fyr en þremur
dögum slðar. Hún brá við tafar-
laust, fór til fundar við mann sinn
í lierbúðunum og lagði hendur um
háls hans og kysti hann eins ófeim-
in og blátt áfram og þau væru
tvö ein heima hjá sér. Honum var
ekki um komu hennar, þvl hann
vissi hvað hún þýddi. Hann gerði
alt er í hans valdi stóð til þess að