Syrpa - 01.10.1915, Qupperneq 108

170
SYRPA, III. HEFTI 191*
og aðrar skepnur væru oss fremri og nytsamari. — Hvers vegna
ætli guS hafi skapaó oss eins fullkomna og vér erum ? AuSvitað
til þess aS vér skyldum veiHSa honum sjálfum til eilífrar dýrSar;
til þess aS hann skyldi eiga söfuuS hér á jarSríki þar sem hann
væri viSurkendur og tilbeSinn, lofaSur og tignaSur um alla eilífS.
Og því skyldum vér gefa gaum að guS skapaSi manninn í paradís
— bústað sælunnar, eins og skýrt er tekiS fram í biblíunni. Alveg
eins og garSyrkjumaSurinn tekur fræ af göfgu tré og sáir því til
þess aS upp af því skuli vaxa annaS tré fagurt og gott og honum
þóknanlegt; eins og hann flytur þa'b frá þeim staS sem hann sáSi
til þess og gróðursetur í garSi sínum þar sem honum þóknast, til
þess aS hann geti bæSi notiS fegurSar þess og ávaxta. Alveg eius
fór guS aS viS mennina í upphafi. GuS skapaSi manninn af jörS-
unni,sein þá var blessuS og heilög og hann elskaSi manninn af því
hann var skapaSur í hans eigin mynd. Þennan dýrðling, mann-
inn, tók guð og lét hann í aldingarS sinn, paradís, til þess aS hann
skyldi vera þar sem lifandi tré, sem bæri ávexti góðra verka og
göfugra hugsana, Og þegar vér íhugum sköpun vora, þá erum
vér í sannleika líkir tré; höfuSiS svarar til aSal rót trésins, háriS
hinum óteljandi smárótum þess, trjástofninn er líkami vor; greinar
trésins svara til höndum og fótum, sem til þess eru aS afla sér nær-
ingar meS eins og rætur trésins afla því næringar úr skauti jarSar-
innar. En þetta lifandi skyni gædda tré — maSurinn — verSur
aS fá næringu frá liimnum ofan til þess aS viShalda sínu guSdóm-
lega eSli og lítilsvirSa hiS jarðneska og forgengilega. Vér ættum
aS kappkosta aS lifa kristilega, ráðvandlega, siSsamlega og ærlega,
sparlega og hyggilega. ÞaS eru ávextirnir sem vér eigum aS færa
guSi. Þetta alt eigum vér aS gjöra til þess að vér eigi reitnm guS
til reiSi og verSskuldum refsidóm hans; sem í því er fólginn aS vér
verSum höggnir af lífsins tré og oss kastaS í eilífan eld“.
Og nú lýsti hann því meS mörgum orSum hvernig Adam og
Eva í AldingarSinum unnu sér til þessa refsidóms og helvítiselds
með því aS eta af forboSna eplinu. Hvernig þau voru rekin úr
paradís og uróu aS hrekjast um þyrnibrautir þessa lífs. Og svo
sneri hann máli sínu sérstaklega að Evu; því öll var syndin henni
aS kenna í raun og veru. Og hann lýsti lærdómi sínum meS því
að vitna bæSi í rit hins heilaga Crystostomus og hins heilaga Jó-
hannesar frá Damaskus; þeir höfSu báðir kallaS konuna asna, eit-
urorm, sem búi í hjarta mannsins, dóttur lyginnar, forgarS helvítis,
hættulega drepsótt, örvarodd djöfulsins og margt fleira álíka fag-
urt og viSeigandi.