Syrpa - 01.10.1915, Síða 111

SYRPA, III. HEFTI 1915
173
ur alla leið inn í hvalinn með Jónasi“. Og svo las hann söguna
uin Jónas og hvalinn og lagói út af henni. “Þeir eru til meðal
ykkar sem þýða þessa sögu þannig að Jónas hafi setið við drykkj-
arborð á knæpu sem hafi heitið „Hvalur" í þrjá daga og þrjár
nætur; og þá hafi hann verið orðinn svo dauðadrukkinn aðhonum
hafi verið kastað út. En slíkar skýringar eru blátt áfram óguðleg-
ar og einungis sprottnar af vantrú; þeir sem í þeim óguðleika og
þeirri vantrú eru sekir fá sín makleg málagjöld, því þeir verða
gleyptir af hval þeim sem eilífur eldur heitir. Hann mun á sínum
tíma svelgja þá lifandi rétt eins og þegar jörðin svelgdi Kofa og
hina óguðlegu félaga hans. En ef einhver segir mér að þetta séu
aðeins hégiljur og tilbúningur þá svara eg honum því að eg hafi
sjálfur séð það með mínum eigin augum. Já, það er sannleikur,
drengir góðir, að einu sinni þegar eg var sjómaður á Búlandsfirði
með Eysteini Eiríkssyni, þá sáum við sjóorminn; og það var
hræðileg sjón. Augun loguðu eins og gjósandi eldfjöll, og hann
hrysti á sér faxið, sem var svo mikið að það líktist heilum skógi;
og svo hóf hann upp kryppuna stóra eins og heljarfjall og froðu-
feldi svo stórkostlega að engu var líkara en ægilegu brimlöðri við
grýtta strönd í hafrótií*. Og svo lýsti hann sjóorminum nánar, og
bændurnir hlustuðu með næmri eftirtekt á hvert einasta orð, sem
hann sagði. Þeir voru frá sér numdir af undrun og ótta, og hárið
reis á höfðum þeirra af geðshræringu.
„Ófreskja lík þeirri, sem eg hefi lýst fyrir ykkur var það, sem
gleypti Jónas“, sagði hann. „Því í úthafinu eru margar þesskonar
ófreskjur, sem eru jafnvel ennþá ægilegri en sjóormurinn. Og
þarna var Jónas í þrjá daga og þrjár nætur. Við vonzkumst og
formælum þegar vér erum settir í myrkvastofu um nokkra daga
fyrir þjófnað eða drykkjuskap. En hvað er það hjá því að vera
þar sem spámaðurinn var. Hvílík freisting heföi það verið fyrir
oss til formælinga. Þarna var hann undirorpinn öllum hugsanleg-
um píslum, og alt sem hvalurinn át og drakk steyptist yfir Jónas
eins og heljaröldur. En hann hvorki æðraðist né formælti eins
og við mundum liafa gert; heldur tilbað liann guð með sálmuin og
bænum, og það bjargaði honum. Ófreskjan sein gleypti Jónas var
ills eðlis; ill orð og formælingar hefðu verið henni þóknanlegar, en
þegar Jónas hafði guðsorð um hönd og beygði huga sinn í auð-
mjúkri bæn, þá stóðst ófreskjan ekki mátið; hún þoldi það ekki og
þessvegna spúði hún honum upp aftur. Og þetta er skrifað sem
líking oss til aðvörunar. Hinn mildi dreki helvítis blasir við oss