Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 12

ö
S Y R P A
spurcSi hann stúlku, sem kom fram
í anddyriS.
“Já, en hann er ekki kominn á
fætur. Hann var í heimboSi hjá
prestinum í gærkvöldi, og þeir
hafa víst vakaS í allanótt, því
hann kom ekki heim fyr en í
morgun.”
Stúlkan vísaSi Þórólfi inn í
stofu og lofaÖi að vekja læknir-
inn og segja honum frá komu og
erindi Þórólfs.
Þórólfur gekk um gólf í stof-
unni. Hann gat nú nokkurn veg-
inn hugsaS samanhangandi um
það mál, sem ríkast var í huga
hans. Hvernig gat María brugS-
ist svona? En hafSi hún brugS-
ist honum? Nei, í raun og veru
ekki. Hann hafSi aldrei meS
einu orSi látiS henni í Ijós ást sína.
En þó hlaut hún aS vita hvaS hon-
um bjó í huga. Og hvernig átti
hann aS skilja augnatillit henn-
ar? HöfSu þau ekki lýst ást
hennar til hans. ESa höfSu þau
dkki haft neina þýSingu. ESa þá
handtakiS síSasta. Var alt þetta
bara leikur. Var hún aS eins aS
Ieika sér aS tilfinningum hans. Gat
þaS veriS? Þessi hugsun vakti
aftur gremju í huga hans. Hann
reyndi aS hugsa um máliS meS
stillingu. Var þaS áreiSanlegt, aS
hann elskaSi hana? Já, þaS fann
hann bezt nú, þegar hann vissi
þaS, aS hann mundi aldrei fá
hana. En gat þaS eiiki veriS, aS
hún elskaSi hann, þótt þetta hefSi
komiS ifyrir? Nei, hann hratt
þeirri hugsun frá sér. Hann fann,
aS hann mundi aldrei geta fyrir-
gefiS henni þaS, hvaS svo sem
hann tæki þaS nærri sér, aS fá
ekki aS njóta hennar. En hvaS
honum fanst framtíSin ánægju-
laus og 'honum fanst lífsþrótturinn
minka og dofna. Fyrir hverju átti
hann nú aS vinna? HvaS hafSi
nú öll vinnan og stríSiS aS þýSa
fyrir tilverunni aS þýSa fyrir hann.
Alls enga, fanst honum á þessari
stundu. En gat þaS ekki tekiS
breytingum þegar frá liSi, og
myndi þá ekki söknuSurinn verSa
minni? Gat ekki veriS, aS hann
hefSi ánægju af tilverunni, þó aS
þetta brygSist? Nei, þaS fánst
honum ekki. Væri ekki bezt, aS
fara nú seinustu ferSina á Voninni,
þá væri alt búiS ? En karlmann-
legt væri þaS ekki. Og svo menn-
irnir, sem meS honum voru. Bæri
hann ekki ábyrgS á lífi þeirra?
Tveir þeirra voru vinnumenn föS-
ur hans, ungir og efnilegir, sem
gátu átt góSa framtíS fyrir hönd-
um, og svo Einar gamli, sem átti
fyrir konu og mörgum börnum aS
sjá. Nei, slík hugsun mátti ekki
fá yfirhöndina í huga hans. Hann
væri morSingi, ef hann gerSi þaS.
Svo fór hann aS hugsa um
Maríu. Endurminningin dvaldi
viS allar þær skemtilegu stundir,
sem hann hafSi lifaS hjá henni frá
því fyrsta.
Klukkan í stofunni slló tvö.
Þórólfur hrökk upp frá hugleiS-
ingum sínum. Hann hlaut aS vera
búinn aS bíSa meir en klukkutíma.
ÞaS var fariS aS bregSa birtu.
Þetta dugSi ekki. Hann hlaut aS