Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 16

12
S Y R P A
© 0
I RAUÐÁRDALNUM.
SAGA
Eftir J. MAGNÚS BJARNASON.
Annar Þáttur.
0 0
Framhald
“En þekti hann ekki neina konu þar, sem hét, eSa var köll-
uS, Madeleine ’’ sagSi eg.
“Eg spurSi hann líka um þaS,” sagSi O’Brian og tók pípu
og tóbak upp úr vasa sínum; “já, eg spurSi O’EIara, hvort hann
hefSi nokkurn tíma þekt, eSa séS, eSa heyrt nokkra konu, sem
hefSi veriS kölluS Madeleine. Og hann sagSi mér þaS í hjart-
ans einlægni, sonur minn, aS hann h'efSi þekt þrjár konur meS
því nafni. Þær voru allar franskar í föSurætt, en af þjóSflokki
Cree-Indíána í móSurætt. Og allar áttu þær heima í grend viS
Batoche. Ein var um tvítugt, önnur um þrítugt, og hin þriSja
um fertugt. Sú elzta var löngu gift og margra barna móSir, og
var maSurinn hennar franskur kynblendingur, Le Turneau aS
nafni, mesta rola og erki-letingi. Lét O’Hara vel af konunni og
kvaS þaS hörmulegt, aS hún skyldi eiga aSra eins lyddu og maS-
urinn hennar væri. Er nú grunur minn sá, aS þessi frú Le Tur-
neau og Madeleine Vanda sé ein og hin sama. En þó hún ætti
heima nálægt Batoche í vetur, sem leiS, þá er eins líklegt, aS hún
sé n ú komin fleiri hundruS mílur þaSan. Því aS margir munu
hafa flúiS frá Fish Creek og Batoche, þegar þar var barist í vor.
Eg býst því viS, aS viS verSum aS hætta aS hugsa um þessa góSu
konu, aS minsta kosti nú í svipinn. ESa ertu ekki á mínu máli
þar?”
Eg þagSi. Mig langaSi til aS segja honum frá því, sem
Bessi hafSi sagt mér viSvíkjandi frú Colthart og Godson og ís-
lenzka bréfinu, sem þau höfSu náS í. En eg hélt bezt væri aS
draga þaS ögn lengur.
“Og nú skal eg segja þér annaS, sonur sæll,” sagSi O’Brian
og lét tóbak í pípuna meS mestu hægS; “eg er sem sé orS-
inn aS nokkrus konar stór-vezír allra ökumanna í þessari
borg, og hefi veriS kallaSur og útvalinn til aS takast ferS á
hendur alla leiS til Batoche. AS fimm dögum leiSnum verS eg