Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 21

S Y R P A
17
litiS stórskoriS. Hann var stillilegur og greindarlegur og ein-
beittur, og minti mann á þa Josepih Brant og Tecumseh. Hann
talaSi fremur góð.a ensku, en var fátalaSur, og setningarnar
stuttar og viðeigandi, eins og hjá þeim Ara hinum fróSa og
Snorra. En þó Joe væri hægur og stillilegur, þá bar hann þaS
samt meS sér, aS hann var maSur, sem kunni því illa, aS gjört
væri á hluta hans aS fyrrabragSi, og betra var aS hafa meS sér
en móti. Hann var klæddur á líkan hátt og Lampman, en hafSi
fjaSrir í háttinum, talnaband um hálsinn, og sólalausa skó
(moccasins) á fótunum; og voru skórnir skreyttir alla-vega Iit-
um smá-perlum eSa gler-tölum. Hann sat fult eins vel á hesti
og Lampman, en hirti ekki hesta sína eins vel. Var annar hést-
ur hans rauSur en hinn grár, og þótti honum vænna um þann
rauSa. — Joe hafSi einkennilega glögt auga, sterka sjón, og góSa
heyrn. Og æfinlega varS hann lang-fyrstur til aS koma auga á
fugla og dýr, sem á leiS okkar voru. ÞaS var eins og hann yrSi
var viS þaS í taugum sínum og beinum, ef dýr voru nærri, eSa
eins og hann fyndi þefinn af þeim — jafnvel í mikilli fjarlægS.
ÞaS var gáfa fyrir sig, eSa eSlishvöt, eSa hvaS maSur á aS kalla
þaS. — Eins þótti mér þaS einkennilegt, aS þessi sterki og
stillilegi Indíáni virtist strax taka nokkurs konar ástfóstri viS
BarSa, eins og honum geSjaSist betur aS BarSa en okkur hin-
um. Og hafSi O’Brian mikiS gaman af því.
“ÞaS veit trúa mín,” hvíslaSi O’Brian aS már, einu sinni,
þegar viS vorum aS borSa, “já, þaS veit trúa mín, aS 'hánn ei
býsna glöggur Indíáninn þarna, því hann finnur þaS á sér, aS
hann Hámann er uppgjafa-kóngur. Og sannast hér, sem oftav,
málshátturinn forni og írski, aS lengi varir keimur vínsins í ker-
inu. — Eg þekti írskan munk — og guS gleSji sálu hans — sem
kunni þenna málshátt á latínu.”
ViS héldum mest sömu leiS og Middleon hershöfSingi hafSi
fariS meS liS sitt í byrjun Apríl þá um voriS, en þó nokkuS
austar meS köflum. Sáum ViS víSa, hvar HSiS hafSi áS og sett
upp tjöld sln. Fórum viS aS jafnaSi um tuttugu og fimm mílur
á dag. Reistum viS all-stórt tjald á kvöldin og kveiktum eld
til aS hita tevatn og steikja svínsflesk. En viS slöktum ætíS
eldinn, þegar fór aS dimma, og vöktum til skiftis. Stöku sinn-
um mættum v:S ríSandi mönnum úr lögergluliSinu, en aldrei
neinum meS vagn. — Einn daginn sáum viS í mikilli fjarlægS,
aS fimm menn riSu yfir sléttuna frá suSaustri til norSvesturs, og
fóru þeir geyst. Gat Lampman þess til, aS þaS vaeru Indíánar