Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 27

S Y R P A
23
V
náði hnífnum, fyrst hún vildi hjálpa honum á annaS borS. Hún
geymir ekki einu sinni hnífinn, heldur hendir hún honum langt
frá sér. ÞaS er eins og 'hún hafi ekki kaert sig um aS leysa
manninn, heldur a'S eins koma í veg fyrir þaS, aS hann sé kval-
inn. — HvaS haldiS þiS um þaS?”
"Eg skil ekki, bræSur,” sagSi Indíáninn, “eg vil fá aS vita—
skal synda meS Hámann — einn riffil — nóg.”
“ÞaS er drenglega mæilt," sagSi O’Brian, “og ættir þú
þaS skiliS, minn elskulegi rauSi son, aS vera annaS hvort Iri
eSa íslendingur.”
“ESa Skoti!" sagSi Lampman, því hann var af skozkum
ættum.
"Þökk, bræSur!” sagSi Indíáninn og var seinmæltur og
fastmæltur; “hinir h v í t u eru menn — hinir r a u S u eru
1 í k a menn—Mohawk-Indíánar eru góSir men n—beztir!”
Þeir BarSi og Indíáninn voru í þann veginn aS fara ofan í
giliS (því þeir voru fastráSnir í því, aS synda yfir ána), þegar
viS gættum aS 'því alt í einu, aS átta ný ljós voru í gilinu fyrir
neSan hvamminn, og voru nokkrir faSmar á milli þeirra; og
langt til aS sjá mynduSu þessi átta ljós stafinn Z, og sáum viS
þá, aS fleiri voru í gilinu en viS í fyrstu höfSum hugsaS.
“FariS ekki alveg strax,” sagSi Lampman.
BarSi og Indíáninn hlýddu skipun hans.
I sömu andránni sáum viS, aS konurnar fjórar, sem komiS
höfSu meS börurnar ofan í lautina í hvamminum, tóku þær nú
upp á ný og gengu inn í pílviSar-lundinn. Á eftir þeim gekk
konan meS barniS á bakinu; og á eftir henni gengu í halarófu
konurnar, sem héldu á skriSljósunum. ViS sáum ljósin færast
smátt og smátt (í ótal krókum) ofan hinn bratta bakka, alla leiS
niSur aS ánni. Og lj ósin, sem mynduSu stafinn “z”, færSust
líka áfram hægt og hægt, þangaS til aS þau voru öll komin í
einn hnapp niSur viS ár-farveginn. Þá sáum viS, aS stór barkar-
bátur (canoe) flaut þar viS bakkann, og héldu tvær konur í
bátinn á meSan börurnar, meS manninum á, voru settar um
borS. Fór konan meS barniS á eftir upp í bátinn, tók viS ár,
sem henni var rétt, og settist í skutinn. Þar næst var bátnum
ýtt frá Iandi, og um leiS var ljóskerunum veifaS nokkrum sinn-
um, eins og í kveSju-skyni. StraumfalliS tók viS barkarbátn-
um og bar hann óSfluga norSur meS bakkanum. En konan
(meS barniS á bakinu) stýrSi. ViS sáum tvisvar eSa þrisvar
glampa á árar-blaSiS á meSan hún var aS koma bátnum í rétt