Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 38

34
S Y R P A
lifsmyndirnar, hsimskenningarn-
ar og lífslexíurnar, sem hann
hafSi lært viS ruggustólinn henn-
ar móSur sinnar, og sem vökn-
uSu nú á ný, voru ríkidæmi
hans.
N æturskuggarnir urS u æ dimmr1
og dimmri. Tírninn leiS, ogsvefn
og þreyta ásótti sveininn. Loks
hneygSi hann höfuSiS ofan á
bringuna og sofnaSi, Og í draumj
sá hann miSaldra konu sitjandi {
gömlum ruggustól, og við fætur
hennar kraup lítill drengur, og
horfSi meS falslausri barnsást í
augu hennar.
Hann vaknaSi viS þaS, aS
fyrstu geislar morgunsólarinnar
gægSust inn um gluggann hans.
Hann stökk á fætur og rétti út
hendurnar eins og hann vildi
grípa sólargeislana og fylgjast
meS þeim, Ekkert matarhæfis
var til í herberginu, en hann
hugsa8i ekki um það. Hann
hafSi nýjan þrótt og nýjar vonir.
Hann hljóp ofan stigann og út á
götu og gekk hratt, þar til hann
staSnæmdist fyrir framan eitt
stærsta verzlunarhús borgarinn-
ar- Þar staldraSi liann viS
stundarkorn, eins og hann ætti í
stríSi yiS sjálfan sig, en svo gekk
hann inn í bygginguna og spurSi
eftir ráSsmanninum, Honum var
vísaS inu í skrifstofu hans, og eft-
ir aS hafa talaS viS hann stund-
arkorn, réSst liann til hans
sem vikadrengur í búSinni. Mán-
uS eftir mánuS vann hann, og
oft var hann þreyttur á kvöldin
þegar hann kom heim. En þaS
var eins og þreytan minkaSi
fljótt og baráttan virtist honum
léttari, þegar hann settist í gamla
ruggustólinn. Hann kom sér vel
viS yfirmenn sína og hann smá-
hækkaSi i stöðunni þar til hann
var orSinn meðeigandi í verzlun-
inni og yfirmaSur í búSinni".
Vinur minn leit upp snögglega og
augu hans voru vot af tárum.
,,Þetta“, sagSi hann, ,,er saga
stólsins og míu. Nú heíi eg öll
þægindi lífsins og tryggan og
traustan ástvin til aS ganga meS
mér lífsbrautina. Undrar þig nú
yfir því, aS eg hefi ruggustólinn
innan'Uin alla dýrSina, og vilji
heldur sitja á honum en nokkur-
um öSrum stól?“