Syrpa - 01.04.1919, Blaðsíða 64

60
S Y R P A
Frúin var ekkert myrkfælin og
hún afréS aS reyna aS komast
eftir hvaS þetta væri. Hiín tók
af sér skóna, til þess aS ekki
skyldi heyrast til sín, tók kerti í
hönd, opnaSi dyrnar og fór ofan
stigann. HávaSinn hélt áfram,
og þaó var ekki um þaS aS víll-
ast, aS liann kom tír verkstof-
unni. En þegar hún opnaði
dyrnar a5 henni, ciatt alt í dúna-
logn, þá heyrSist ekki svo mikiS,
sem aS mús hreyfSi sig. SmíSatól
og efni voru á sínum staS, alveg
eins og viS þaS hafSi veriS skilió
um kvöldiS, þegar smiSirnir
hættu.
Þegar frúin var búin aö leita í
stofunni, svo aS hún var viss um
aS enginn gæti leynst þar, og enn-
fremur búin aS fullvissa sig um,
aS enginn gæti komist inn í húsió,
fór hún upp aftur. Hún var
farin aS lialda, aS þetta liefSi alt
veriS eintómar misheyrnir, en
þá byrjaSi hávaSinn aftur, og
hélt áfram uppihaldslaust í hér
um bil hálfa klukkustund. Hún
fór svo aS sofa, og næsta dag
sagði hún engum frá því, sem
fyrir hafSi komiS, því hún var
afráSin í því aS.sjá hvaS gerSist
næstu nótt, áSur en hún mintist
á þaS viS nokkurn mann. Næstu
nótt fór alt á sömu leiS. Þá bauS
frúin nokkrum kunningjum sín-
um tií sín, til þess aó vaka meS
sér. Þeir heyrSu lxka hávaSann.
Enginn maSur hefir enn getaS,
leyst úr þeirri ráSgátu, af hverju
þessi hávaSi stafaSi.
Oft vill þaS til aS liljðS af
þessu tagi, sem heyrast í myrkri,
verSa ivtskýrS. Sir David Brew-
ster segir frá næturhljóSum, sem
hefðu gert margaií skelkaSan, en
sem reyndust eSlileg, þegar fariS
var að rannsaka þau. MaSur
nokkur heyrði einkennilegt ldjóð
á hverju kveldi, ' þegar hann var
nýháttaSur. Konan hans heyrði
þaS líka, en aldrei þegar hún
háttaSi, sem var venjulega
nokkru fyr en hann. Lengi vel
var ómögulegt aS gera sér grein
fyrir hvaSan hljóSiS kæmi, og
honum fór aó þykja nóg um, en
loksins komst hann aS því, aS
þaS kom xír fataskáp, sem var
rétt viS höfSalagiS á rúmx lians.
Vanalega opnaSi hann skápinn,
þegar hann var aS hátta, og lok-
aSi honum aftur. En hurSin á
skápnum hafði þrútnaS, svo aS
skömmu eftir aS búiS var aS loka
henni. opnaSist hún sjálfkrafa og
hljóSiS, sem þaS orsakaSi, var
ekki ólíkt þungu og snöggu liöggi.
Konan var ekki vön aS nota fata-
skápinn, og þess vegna heyrSist
hljóSiS að eins þegar maSurinn
var háttaSur.
Mai'gar draugasögur hefSi ef-
laust mátt útskýra, ef þaS hefSi
veriS tekið meS í reikninginn, aS
viSurinn í hurSinni, þillinu og
húsgögnunum veipist bæSi og
þrútnar eftir loftslagsbreytingum.
Brestir sem stafa af þessu, láta
oft undarlega liátt í eyrum, þeg-
ar þeir heyrast um miSja nótt,
og þeir hafa skelkaS margan,
þangaS til þaS hefir komið í ljós,
aS þeir væru að eins veSrinu aS
kenna.
En jafnvel frá vísindalégu
sjónarxniSi skoSaS, hefir hljóSiS
sín dularfullu fyrirbrigði. A
sumum stöSum getur mannsrödd-
in heyrst ótrúlega langa leiS.
Þannig getur baS komiS fyrir, aS
ma.Sur heviá rödd vinar síns eSa
óvinar, þótt alt sé hljótt um-
j liverfis, og þaS þarf ekkert ónátt-