Ný evangelisk smárit - 01.07.1900, Blaðsíða 3

guð í einrúmi og aegja við liann : „Ég finn, að þú
ert að clraga mig til þín og að ná valdi yfir lijarta
mínu — ef þú vilt taka við mér, er ég fús til að
gefa mig þér á vald“. — Þetta viltu ekki segja við
hann; þér finst það vera rétt eins og að skrifa undir
eitthvert skjal. Þér finst það um of binda þig.
Ef til vill segir þú þá líka: „Já, en trú mín er svo
veik og smá, — ég get ekki komið til Jesú með svo
veika og litla trú“.
En hefirðu gleymt blóðsjúku konunni ? Eða álítur
þú ef til vill að li e n n a r trú hafi einmitt verið hin
sterka? Nei, vinur! ég segi þór það satt, að það var
öðru nær. Það er ekki sterk trú, heldur mjög svo
veik og hrörleg trú, sem ekki nær lengra en að klæðn-
aði Jesú. Það er oflítil trú. — En þó var henui vel
tekið.
Kæri vinur! Segðu Jesú það, játaðu það fyrir Jesú.
Það er þýðingarlaust að leyna hann því; enda er
það ómögulegt til lengdar. Hvernig fór ekki fyrir
blóðsjúku konunni! Jesús varð strax var við það.
Erá fyrsta augnabliki veit hann af því þegar hinar
góðu, hreinu og hlýju tilfinningar taka að lifna i sálu
þinni.
Haltu ekki trú þiuni svo leyndri, að þú jafnvel
reynir að leyna Jesús henni. En þeir eru kannske
ekki eins margir og ég hélt, sem gera það.
En því fleiri eru þeir, sem vilja halda trú sinni
leyndri fyrir mönnum. Já, þegar talað er um menn,
sem eru kristnir á laun, er sjaldnast átt við menn, er
vilja leyna því fyrir sjálfum sór eða leyna því fyrir
Jesú, heldur er vanalega átt við þá, er vilja halda
því leyndu fyrir m ö u n u m.