Nýjar kvöldvökur - 01.02.1908, Blaðsíða 4

28
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
sagt það væri af því að hun hefði haft öngul
úr gulli».
«Sagðirðu þá þetta ekki bara að gamni þínu?»
«Hem — eg hefi líklega ekki boðið þér
nóg, Júda. Ef eg verð landsstjóri, ogfæjúdeu
til þess að gera mig auðugan, þá get eg vei
gert þig að æðsta presti.»
»Vertu sæll» sagði Júda, og gekk í skyndi
leiðar sinnar.
Messala þreif skikkju sína, snaraði henni
um sig og hraðaði sér á eftir honúm. Þegar
hann náði honum, lagði hann hendina um háls
honum og gekk við hlið honum.
Svona vorum við vanir að ganga þegar
við vorum drengir,« sagði hann, «og svona
skulum við nú fylgjast að út að hliðinu ....
Rú ert barn enn þá, Júda, eg er orðinn full-
orðinn og sem fulltíða maður ætla eg að segja
þér skoðun mína áður en við skiljum. Vertu
hermaður, eins og eg; því skyldir þú ekki hafa
þig úr krappanum, þar sem lögmálið og vana-
kenningarnar hafa lokað þig inni, og tálma
þér að hafa þig upp og áfram,«
Júda gegndi engu en hélt áfram ganginum.
»Líttu bara í kringum þig,« hélt Messalaá-
fram, «hverjir eru spekingar vorratíma? ekki
þeir, sem eyða lífinu í það, að rífast um jafn-
óákveðnar hugmyndir eins og Baal ogjehóva!
Eða taktu hvern frægðar- og- ágætismann, sem
þú vilt, Heródes, Makkabeana eða keisarana
miklu; þú munt engan þann finna, að hann
hafi ekki orðið það, sem hann varð, af því að
liann notaði sér það, sem tíminn Iagði honum
upp í hendur, mat ekkert neins virði, og var
ekkert heilagt, nema það styddi málefni hans,
og fyrirleit ekkert, er honum gat orðið að not-
um. Farðu að eins og þeir. Róm er eins fús
á að rétta þér höndina eins og Antipater frá
ídúmeu.«
»Róm — Róm« tautaði Júda,
»Já, einmitt Róm........... Taktu nú söns-
um, maður, og reyndu að hafa hug til að líta
á Iífið eins og það er. Og þá sér þú á öllu:
Róm er heimurinn, og Júdea verður að vera
það, sem Róm vill.»
Peir voru komnir að hliðinu. Júdatókblíð-
lega hönd Messala af herðum sér og mælti:
»Pú talar sem Rómverji, og þekkir ekki Isra-
elsmanninn. Við verðum aldrei vinir eins og
áður var — hér skilur vegi okkar. Guð feðra
mirina sé með þér og gefi þér frið.»
Messala rétti fram hendina, Júda tók ekki
í hana.......... hann gekk leiðar sinnar, ðg
leit ekki á bernskuvin sinn. Messala hinkraði
ögn við og horfði á eftir 'nonum. Svo hristi hann
höfuðið, sneri sér við og tautaði með sjálfum sér:
»Jæja þá. . . Eres (elskan) er dauður,
Mars (hernaðarguðinn) hefir völdin.«
II.
Skömmu eftir að Júda skildi við Messala,
nam hann staðar úti fyrir húsi einu í stræti
því, er liggur fyrst í vesturátt frá hliði því, er
síðar var nefnt eftir Stefáni hinum helga; ligg-
ur það meðfram norðurhlið Antoníukastala.
tekur síðan á sig hlykki nokkura og snöggbeyg-
ir svo til suðurs. Húsið var þar á horrúnu,
sem krókurinn var krappastur. Rað var tveggja
gólfa hátt, ferhyrnt og reistaf óhögnum steini.
A þá hlið, er til vesturs vissi, voru fjórir gluggar
en tveir á norðurhlið — allir á efra gólfi. Á
neðra gólfi voru engir. önnur op á inúrnum
en úíidyrnar.
Óðara en hann kom var lokið upp; Júda
heilsaði dyraverðinutn, og gekk síðan liratt inn
í mjó göng, með slitnum steinsætum ti! beggja
handa. Við enda gangnanna var rið með 12 —
15 pöllum niður að ganga f húsagarðinn; lágu
tveggja gólfa hús að honum á þrjár hliðar. í
garðinum voru þjónar á gangi, hæns og dúf-
nr voru á flögti fram og aftur, en forskygni
eitt var til hliðar, og flatmöguðu undir því
bæði kýr og geitur, asnar og hestar. Austan
megin húsagarðsins var múrveggur, og hlið á;
lá það inn í annan garð víðan; voru þar
gróðursettir runnar og vafningsviðir, og varð
hann þannig að einskonar trjágarði. Gosbrunn-
ur var í honum miðjum og svalaði út frá hon-
um. Paðan lá rið upp á stall samhliða neðra
gólfi, og af stallinum annað rið upp áþakið;