Nýjar kvöldvökur - 01.07.1908, Qupperneq 19

A FERÐ OO FLUOI.
163
Costa-Ríca veitist sú virðing að tilkynna yður
þá náð, að það er ekki ykkar ferðalag, sem
vér viljum hindra.
Af því leiðir, að þið feðginin getið frjáls
og hindrunarlaust haldið áfram ferðinni með
allan flutning yðar, vopn og reiðskjóta og
getið átt von á vernd vorri meðan þér eruð
í ríkinu Costa-Rica. Svo er ykkur og heim-
ilt að taka með ykkur sem fylgdarmann dát-
ann Agostin af Terrabas-kynþættinum, því
vér viljum ekki hegna manni þessum, sem
vér búumst við að hafi fylgst með ykkur af
því að hann hafi haldið að hinn frakkneski
æfintýramaður hafi heimild til að skipa sér
það. Þessi æfintýramaður, sem logið hefir
til nafns síns og nefnist herforingi Bareda
og sem með siðlausri uppreist hefir vilt
ráðinu sjónir og narrað það til að viður-
kenna hann sem ríkisforseta, hann er nú í
rikisþinginu settur af í einu hljóði og óverð-
ugur talinn að bera nafnið forseti. Rað er
aðeins, hann sem vér viljhm handsama og
hegna að maklegleikum.
Héraðsstjórinn veitir yður og dóttur yð-
ar, háttvirti herra, 24 tíma frest til þess að
búa yður út og yfirgefa ríkið og fara hvert
sem yður helzt þóknast. En verðið þið
ekki komin burt úr virkinu innan þessa tíma
bíða yðar sömu forlög og hins frakkneska
sfintýramanns, sem við höfum fastráðið að
handsama annað hvort dauðan eða lifandi.
Don /osé Miraflorés.
Murlyton las bréfið hátt svo allir heyrðu,
°g varð þögn á eftir.
Lavarede varð fyrstur til þess að rjúfa
Þognin*:
*Yður er frjálst að fara, Agostin. Þér sjáið
ni1 að það eru ekki Guatuos-kynþátturinn, sem
fru að ofsækja okkur og ræna eins og þér
bélduð,.
' Náðugur herrann misskilur þetta,» svaraði
Claninn «Guatuosarnir eru ekki hermenn rík-
^lns> þeir eiga ekki svo mikið sem heima í
. °s*a Ríca, og Don José fer með qsannindi
1 bréfinu,«
»Haldið þér það?»
«Já eg er viss um það; en eg skil ekki því
hann vill leyfa náðugum herra Englendingnum
að fara leiðar sinnar. Eg óttast að þar liggi
hrekkur á bak við.«
«Já, eg er alveg sannfærð um það,« sagði
ungfrúin, «og eg Iæt mann þenna aldrei ná
mér Iifandi.»
«F*etta er altskiljanlegt,» sagði Englending-
urinn «Hann vill tvístra okkur, svo að honum
gangi betur að höndla okkur.»
Á þetta féllust virkisbúar; var því fastmæl-
um bundið, að allir héldu kyrru fyrir og verðu
virkið meðan auðið yrði. Síðan voru skot-
vopnin skoðuð og eftirlit haft með skotfæra-
birgðunum og var allur farangur þeirra í hinu
bezta lagi,
Svo leið dagurinn og ekkert gerðist meira
sögulegt. Um kvöldið drógu víkingarnir sig
meira saman og nær virkinu, án þess þó að
hætta sér í skotmál.
Þeir tóku að sér að vaka um nóttina, La-
varede og Agostin. Pegar dimt var orðið seg-
ir Agostin við foringja sinn:
«Rað verður heitur dagur á morgun, og þér
munið þurfa að halda á öllum líkams og sál-
arstyrkleik yðar; leggið yður því nú til svefns
fram yfir miðnætti; eg mun einn vaka.«
Lavarede sem var dauðþreyttur, félst á þetta,
Iagði sig fyrir og sofnaði þegar.
Er hann vaknaði var ljóst af degi, Feðg-
inin stóðu á verði en Indíaninn, Agostin, var
horfinn.
«Hvar er Agostin?* spurði hann:
«Við höfum ekki séð hann í morgun,«
sagði Murlyton.
»Retta hefði eg mátt vita» sagði Lavarede
við sjálfan sig, «honum hefir þótt hyggilegast
að hafa sig sjálfan úr hættunni, en hann hefir
skilið eftir byssuna sína og skotfærin, svo skað-
inn er ekki svo mikill, því nú er einum færra
á fóðrunum.»
Rau voru enn öll samhuga um það að
verjast meðan lífið entist, þótt þau hefðu*'mist
fylgdarmanninn.
21*