Nýjar kvöldvökur - 01.01.1930, Qupperneq 25

FRANS FRÁ ASSISI
17
friðrik J. Rafnar.
Saga
hins heilaga Frans frá Assisi.
(Sniðin eftir bók Jóhannesar Jörgensens o. fl. ritum).
(Framh.).
Þess var heldur engin von. Slík g'jör-
breyting á andlegu lífi og lifnaðarháttum,
sem síðar varð hjá honum, gat ekki gjörst
í einu vetfangi. Fyrst varð hann gagn-
tekinn af hinu hættulega hugarástandi
hins sjálfsréttlætandi Farisea. Hann
finnur léttvægi heimsgæðanna, en verður
þá fyrst að líta með fyrirlitningu og
sjálfsþótta til vina sinna, sem ennþá ekki
skilja fánýti þeirra. Og smátt og smátt
eftir því sem kraftarnir ukust og heilsan
batnaði, sótti í sama horfið og áður.
Hann fór að taka þátt í glaðværð og fé-
lagslífi fyrri vina sinna, en var nú breytt-
ur að því leyti, að hann fann enga ánægju
í því lengur. Hann var altekinn af ein-
hverri innri órósemi, bar eitthvert ógró-
ið sár 1 sálu, sem altaf sveið. Lífið heima
hjá foreldrunum, meðal vinanna í fæðing-
arbænum, gaf honum ekki það sem hann
þráði. Hann dreymdi um stórvirki, æfin-
týri og athafnir í fjarlægum, framandi
löndum.
Áður en hann sýktist, hafði geysað
borgarastyrjöld í Assisi. Deildu þar borg-
arar og aðall og veitti borgurum betur
tyrst í stað. Gátu þeir eyðilagt hallir og
riddaraborgir aðalsmannanna sumra, en
öðrum héldu borgarar inniluktum. Þá
báðu aðalsmenn borgríkið Perugia um
bjálp og lofuðu aftur á móti að verða
þeim skattskyldir. Gjörði nú Perugia út
her manns til hjálapr hinum aðþrengdu
aðalsmönnum, en borgararnir í Assisi og
aokkrir lýðhollir aðalsmenn, sem sáu
frelsi borgar sinnar í veði, snerust til
varnar. Mættust herirnir við brú hins
heilaga Jóhannesar skammt frá Assisi.
Stóð þar blóðugur bardagi og biðu Assi-
simenn fullan ósigur. Var fjöldi þeirra
handtekinn, og meðal annara Frans. En
vegna glæsimensku sinnar og prúð-
mensku, var hann settur í fangelsi með
aðalsmönnum. Sat hann nú í varðhaldi í
Perugia í heilt ár. Vistin þar með aðals-
mönnum hafði mikil áhrif á hann. Þar
virðist hann hafa sogið í sig ástina til
riddaramensku og íþrótta og yfirleitt alls
þess, sem einkendi líf þáverandi aðals- og
lénsmanna. Eftir heimkomuna steypti
hann sér fyrst af alvöru út í þá hringiðu
nautna og gleðskapar, sem sjúkdómurinn
dró hann upp úr um stund.
Þegar Frans var svo orðinn heill heilsu
aftur, fór riddaramenskan að standa fyr-
ir hugskotssjónum hans eins og eina leið-
in að því marki, sem sála hans þráði.
Hann var nákunnugur riddarasögum
þeirra tíma, kunni utanað söguna um
Arthur konung og riddarana við kringl-
ótta borðið. Nú skaut upp í huga hans
þránni eftir að verða einskonar Grals-
riddari, fara út um allan heim og fórna
blóði og kröftum í þágu heilagra málefna
og koma svo heim aftur krýndur heiðri
og ódauðlegum frægðarljóma.
Um þetta leyti var agasamt mjög í í-
talíu. Svo stóð á, að ekkja Hinriks keis-
ara 6. hafði falið Innocentiusi páfa III.
stjórn suður þar, meðan sonur hennar, er
3