Nýjar kvöldvökur - 01.01.1930, Blaðsíða 26

18
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
síðar varð Friðrik keisari annar, væri í
bernsku. En einn af herforingjum Hin-
riks keisara hélt því fram, að honum
hefði verið falin stjórn landanna og um-
sjá keisarasonarins, og hlýðnaðist því
ekki skipunum páfa. Innocentiusi páfa
var nú annað betur gefið en að afsala
völdum sínum í annara hendur. Braust
nú út ófriður og var aðallega bnrist á
Suður-ítalíu, því keisaraekkjan var erf-
ingi að norðmannaríkjunum þar og jafn-
framt drottning Sikileyjar. Fyrst í stað
ui ðu páfaherirnir undir, þangað til páfi
fól forustuna Walter III. greifa af Brien-
ne. Vann hann hvern sigurinn eftir ann-
an yfir Þjóðverjum og barst nafn hans
og frægð um alla ítalíu. Jafnframt fregn-
unum um sigra hans gekk þjóðræknisalda
yfir landið. Þjóðverjahatrið óx með
hverjum deginum og kröfurnar hækkuðu
um að reka þá með öllu af höndum sér.
Umferðarsöngvarar og æsingamenn fóru
um landið og sungu og kváðu smánarljóð
um hina útlendu kúgara, en æskulýður-
inn, háir og lágir, streymdu í hópum
undir merki Walters.
Hrifningaraldan gekk líka yfir Assisi.
Einn af merkustu aðalsmönnum borgar-
innar vopnaði flokk ungra manna og
hugðist að fara með þá til Apúliu, en þar
var þá meginher Walters. Að vísu var
Walter þá fallinn. Féll hann í umsátinni
um Sanio í júnímánuði 1205 og herir
hans héldu áfram ófriðnum, en um það
vissu menn ekki norður í Assisi. Eins og
aðrir ungir menn, varð Frans gripinn af
þjóðræknishreyfingunni. Þarna sá hann
tækifærið, sem hann altaf hafði beðið
eftir, og nú var um að gera að grípa það.
Hann varð að fá upptöku í flokk aðals-
mannsins, komast í her Walters og ná
riddaratign hjá honum fyrir vasklega
framgöngu.
Þegar þess þurfti með, skorti Frans
hvorki dugnað né áræði og strax fór hann
að koma hugsjónum sínum í framkvæmd.
Hann var altekinn af eftirvæntingarfullri
gleði, eins og menn oft eru, sem standa
á vegamótum í lífinu og eru að hefjast
handa til nýrra athafna. Hann logaði af
ferðahug. Vinir hans vissu áður, að hann
var glaðvær og bjartsýnn, en aldrei höfðu
þeir séð hann áður eins fullan af gáska
og æskufjöri. Þegar þeir spurðu hann um
ástæðuna, svaraði hann: »Eg finn það á
mér, að eg á eftir að verða mikill þjóð-
höfðingi«.
Ekkert var til sparað að búa hinn unga
kaupmannsson sem best og ríkulegast úr
garði. Einn af söguriturum hans kemst
svo að orði, að »klæði hans hafi verið
bæði einkennileg og dýr«. Við öðru var
ekki að búast af ríku og glysgjörnu ung-
menni. Þó var hann altaf sjálfum sér lík-
ur. Því rét áður en lagt var af stað,
mætti hann einum félaga sinna, fátækum
aðalsmanni. Var sá illa klæddur og lítt
vopnum búinn. Gaf þá Frans honum föt
sín og vopn, en tók garma aðalsmanns-
ins í staðinn.
Hugurinn var allur við ófriðinn. Hann
dreymdi ekki annað um nætur en bardaga
og vopn. Og nóttina eftir að hann gaf fá-
tæka riddaranum föt sín og vopn,
dreymdi hann draum, sem honum sjálfum
fanst merkilegur. Hann þóttist staddur í
búð föður síns, og helst vera að kveðja.
En í stað þess að búðin átti að vera full
af vaðmálum og vefnaðarvöru, var hún
full af ljómandi brynjum, skjöldum og
spjótum. Hann undraðist þetta, en heyr-
ir þá rödd segja: »Allt þetta átt þú og
hermenn þínir«.
Sumir segja svo frá draum þessum, að
í stað búðar föður hans, hafi hann átt að
gjörast í skrautlegri höll, vopnin verið
skreytt gyltum krossmörkum og fögur
brúður beðið Frans í einum skrautsaln-
um. Munu það vera ýkjur og viðbætur
síðari tíma.