Nýjar kvöldvökur - 01.01.1930, Side 56

48
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
segir: »Nú sé eg hversvegna þú ert kall-
aður blápungur«.
»Þar féll skýlan frá augum þínum«,
svaraði Jóhannes.
Jón lifandi og Einar stopp hittust eitt
sinn. Þá segir Einar:
»Enn þá ertu lifandi, Jón minn«.
»Ó, já! Dauðinn hefir ekki sagt stopp
enn þá«, svaraði Jón.
»Þú kant víst að spóla, Gvendur«, sagði
Sigurður vinnukona við Guðmund spólu-
rokk.
»Betur en nokkur vinnukona«, svaraði
Guðmundur.
Einu sinni mættust þeir Jón mæða og
Hrúta-Jón á förnum vegi í hita sólskini.
Þá segir Jón mæða: »Þú ert farinn að
svitna undir hrútunum þínum, Jón«.
»Það er von að menn mæðist í þessum
hita«, svaraði Hrúta-Jón.
»Hrellir þú enn þá djöflana, Jóhannes
minn«, sagði Einar bóla við Jóhannes
djöflahrellir.
»Það er sjálfsagt«, svaraði Jóhannes,
»eða sérðu nokkuð bóla á þeim, Einar
minn ?«
Rætýustúfur.
Einu sinni var hjálpræðishermaður að
vitna á samkomu og komst þannig að orði
í ræðunni:
»Jesús minn, eg þakka þér fyrir það, að
eg er kominn í herinn og skal nú aldrei
láta Drottinn minn hræra í mér framar
og hvernig, sem heimurinn hamast, skal
eg aldrei úr honum fara«.
Mismæli.
Maður var beðinn að fylgja presti, en
veður var ilt og tók maðurinn beiðninni
heldur stirðlega og segir:
»Mér dettur ekki í hug að fylgja and-
skotans prestinum á blessuðum hestinunn
nema í tvísýnu veðri«.
Karl einn, sem Einar hét og átti heima
í Hleiðargarði í Eyjafirði sagði eitt vor:
»Það er farið að gróa talsvert; eg sé
það svo glöggt, að grjótið er farið að
grænka í kringum steinana héma í skrið—
unum«.
Maður nokkur sagði: »í dag heyrði eg
spilað á barómeter«.
»Ætli að það hafi ekki heldur verið
orgel«, sagði einhver viðstaddur«.
»ó, nei, láttu mig nú þekkja hljóðfæri«.
Einu sinni sagði maður við kunningja
sinn:
»Ertu nú mjög skuldugur«.
»Eg er kominn í alveg óhengjandi
skuldir«, svaraði hinn.
Sami maður sagði eitt sinn í hraðinda-
tið:
»Hann linar ekki þessari helju, nema
með frosti«.
»Jóhanna mín, taktu staupið úr flösk-
unni og heltu brennivíni í tappann handa
gestinum«, sagði karl einn við konu sína.
Hann ætlaði að gefa manni brennivín.
Sami maður sagði eitt sinn við kunn-
ingja sinn:
»Eg sendi hann Jóa minn í kaupstað
eftir einni baunaskeppu af baunum og
Möller gerði það fyrir hálft orð, og er eg
þó alveg hissa ofaní þvílíka skuld. En það
er ekki þar fyrir, honum er ekki mætara
að lána mér en öðrum á meðan eg stend í
skilum«.
Prentsmiðja Odds Bjömssonar.