Nýjar kvöldvökur - 01.07.1934, Blaðsíða 26

120
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
Mona hefur staðið hjálparvana og
skjálfandi meðan á viðureigninni stóð, og
þegar öllu er lokið og hún hefur náð sér
að mestu, finnur hún, að óskar stendur
að baki sér. Hann hefur verið uppi í
turninum að taka ofan raflagnir, og það-
an hefur hann séð allt saman.
»Var þetta ekki hræðilegt?«
»Jú, hryllilegt!«
»Svo ruddalegt og bleyðilegt!«
»Já, segir hann og bítur saman tönn-
unum, »og svo andstyggilega mannlegt«.
Mona lítur á hann, og þau ganga bæði
þögul heim að bænum.
Loks kemur uppboðsdagurinn. Höfuðs-
maðurinn hefur leyft, að uppboðið yrði
haldið á Knockaloe, þó að herbúðirnar
séu enn ekki tæmdar. Sjálfur fer hann
þaðan um morguninn. Mona sér hann
aka burt í bílnum sínum. Hún þekkir
hann naumast í borgarabúningnum. Þeg-
ar hann ekur fram hjá bænum, tekur
hann ofan fyrir henni. Hann er í innsta
eðli sínu ímynd enskra prúðmenna.
Um klukka 11 er uppi fótur og fit á
bænum. Varðliðið, sem hefur fengið skip-
un um að hjálpa til, dregur búféð út úr
húsunum og rekur ærnar og lömbin inn
í kvíarnar. Mona, sem er inni í húsinu,
kemst ekki hjá að heyra jarm og klið
fjársins, en fær sig ekki til að líta út.
Loks heyrir hún mannamál. Málfærslu-
maðurinn, uppboðshaldarinn og skrifari
hans koma neðan veginn og á eftir þeim
nokkrir bændur. í síðari hópnum skýtur
upp höfðinu á hinum langa John Corlett,
sem klæddur er viðhafnarfötum sínum.
Hann hlær og kastar gamanyröum til
samferðamannanna, og Mona sér greini-
lega hið ósvífna sjálfsöryggi, sem skín
út úr heimskulegum svip hans. Einnig
sér hún óskar, sem stendur innan við
gaddavírsgirðinguna, náfölur, með villtu
augnaráði.
Eftir að skepnurnar hafa verið skoð-
aðar, hefst uppboðið. Málfærslumaðurinn
les uppboðsskihnálana upphátt, og skulu
skepnurnar seldar skilyrðislaust. Þá stíg-
ur uppboðshaldarinn upp á þrep nokkurt,
en skrifarinn sezt fyrir framan hann,..
og bændurnir raða sér í hring umhverfis
þá.
»Herrar mínir! l' dag gefst ykkur ó-
venjulega gott tækifæri til að gera hag-
fellda verzlun. Ég veit, John Corlett, að
þér eruð komnir til að kaupa allt, svo
að yður er óhætt að opna pyngjuna nú
þegar. Mr. Lake, þér hafið vit á góðum
skepnum, ef nokkur hér á eynni hefur
það, og hér er gnægð af þeim, skal ég-
segja yður«.
Fyrsta skepnan, sem varðmennirnir
leiða inn í kaupendahringinn, er góð,
fimm vetra gömul mjólkurkýr. Mona
minnist þess, að hún gaf 40 pund fyrir
hana á stríðsárunum, en nú fer hún fyr-
ir 20.
»Hvaða nafn?«
»John Corlett«.
f hálfa klukkustund, sem Monu finnst
vera heil eilífð, er sami leikurinn endur-
tekinn nákvæmlega. Hver einasti gripur,
sem leiddur er fram, er aðeins seldur
fyrir hálfvirði, og í hvert skipti, sem
hamarinn fellur, heyrist sama nafnið —
»John Corlett«.
Að síðustu getur Mona ekki lengur
stjórnað reiði sinni. Þetta er fyrirfram
ákveðinn leikur, — hreinasta samsæri.
John Corlett hefur mútað öðrum kaup-
endum. Hún stendur upp af stólnum við
arininn og gengur að glugganum í því
skyni að opna hann og mótmæla upp-
boðinu. En þegar hún hefur lagt hönd-
ina á krókinn, sér hún óskar á hraðri
ferð fjarlægjast gaddavírsgirðinguna, og
án þess að opna gluggann, snýr hún við
í sæti sitt.
Enn er uppboðinu haldið áfram í
klukkustund. Mona lítur ekki framar út,.