Nýjar kvöldvökur - 01.07.1943, Qupperneq 30

116
DÆTUR FRUMSKOGARINS
N. Kv.
XXII.
í PLACER BARRANKO
Eins og áður var sagt, náðu þeir félagar
til Placer Barranko um aftureldingu.
Gullfarinn hafði enn miklar þjáningar í
fætinum. Ferðin hafði því gengið seint og
þeir félagar tafist um nokkrar klukku-
stundir.
Vegurinn, sem þeir fóru, hafði stöðugt
verið á fótinn. Eftir að gjánni sleppti, tók
við auð og gróðurlaus háslétta. Gamlar
götuslóðir eftir hirðingja og alls konar
flökkulýð lágu víðs vegar, og veittist þeirn
félögum því örðugt að átta sig á leiðinni.
Þó gekk ferð þeirra slysalaust.
Fyrr en varði komu þeir fram á dalbrún
nokkra. Fyrir fótum þeirra lá Placer
Barranko-dalurinn.
Þegar skammt kom niður í hlíðina gerð-
ist múlasninn erfiður viðureignar. Gat
Gousalvo að síðustu ekki komið honum úr
sporum, hvernig sem hanxr í'eyndi.
„Farið á undan mér,“ mælti Gousalvo,
„annað hvort kem ég asnanum áfram, er
hann hefir hvílt sig, eða ég geri tihaun til
að ganga niður hlíðina. Ég vil ekki verða
ykkur til tafar. Við hittumst niður í bæn-
um.“
„Þú hefir rétt fyrir þér,“ mælti Bandei'as,
„þegar við erum búirir að útvega okkur
dvalarstað, sendum við annað hvort eftir
þér eða komum sjálfir þér til hjálpar.“
Héldu þeir Gomez síðan áfram, en skyldu
Gousalvo eftir.
Þegar þeir komu niður í gullleitaxþorp-
ið virtist þeim sem allir væru þar emx í
fasta svefni. Placer Barranko var frekar
tjaldboi'g en bær í venjulegum skilningi.
Tjöld gullleitarmanna stóðu þar í þéttum
röðunx. Að vísu voru þar nokkur bjálkahús
á strjáli, en það var síður en svo, að þau
litu vistlega út.
Við yztu tjöldiix rákust þeir þó á tvo
vei'ði, seixx geiðu sig líklega til að lxefta för
þeii'ra.
Baixdeias lxafði orð fyrir þeinx félöguxn og
spuiði eftir tjaldi Maranos.
Verðirnir voru tortryggnir og óþjálir við-
skiptis. Vildu þeir engar upplýsingar gefa
unx dvalaxstað gæzluixxaixnsins.
Eftir nokkurt þief létu þeir þó undan,
eiixkum eftir að Banderas lét á sér skiljast,
að hamx væri xxxeð áríðandi skilaboð til
gæzlumamxsins viðvíkjaxxdi árásarfyrii'ætl-
ununx apacha-indíánanna.
„Tjald gæzlumannsins stendur ixxni í
miðju þorpinu. Stór pílviðarruixxxi skýlir
því á tvo vegu. Þið muixuð auðveldlega
fiixixa það.“
Baixdeias þakkaði veiðiixuixx fyrir upp-
lýsingarnar og þeir Gomez héldu áfram inn
í þorpið.
Þegar þeir höfðu geixgið æði kipp varð
fyrir þeim lækur all stór. Haixdan við hann
var þétt skógarkjarr. Fóru þeir yfir lækinn
á íxokkxum plönkunx, sem yfir haixn voru
lagðir, síðan sveigðu þeir imx á götuslóða,
er lá inn í kjai'rið á lxinum bakkanum.
Þegar Baxxderas og Gomez voru komnir
kippkorn inn í skógaikjarrið, heyrðu þeir
maixnaixxál skamixxt fiá. Þeir stöxxzuðu báðir
og skimuðu í kringum sig.
Sáu þeir jxá lítið bjálkahús imxi á nxilli
tijánna. Hurðiix stóð í lxálfa gátt.
Þeir félagar gátu ekki stillt sig uixx að
læðast íxær. Með varúð stálust þeir til að
gægjast imx með dyi'astafnum.
Iixxxi í bjálkahúsinu sátu tveir memx og
töluðust við. Anxxar þeiri'a, sem virtist vei'a
eldri, sat með byssu á hnjánum og fægði á
henni hlaupið. Hamx var fagur yfirlitum
svo af bar. Vaxtarlag hins mannsins, sem
leit út fyrir að vera yngri, var allt fíngerð-
ara, íxxixxnti jafnvel á óþroskaða konu. Rödd
haixs var óvenju kliðmjúk og fögur. Hann
var íxiðursokkiixn við að gera að veiðitösku
simxi og hvorugur varð var aðkomumann-
anna, er á hleri stóðu.