Nýjar kvöldvökur - 01.10.1947, Blaðsíða 17

N. Kv.
TUT-ANK-AMON OG GROF HANS
151
um, ölturin oltin um koll og vaxin illgresi.
Eg reisti guðshúsin við, lilynnti að muster-
unum og gaf þeim alls konar dýrmæti að
gjöf. Eg steypti standmyndir af guðunum
úr gulli og rafi, skreyttar lasúrsteini og alls
konar gimsteinum." — Enn fremur er þess
getið í bréfi nokkru, að þjóðflokkar í Sýr-
landi og Súdan hafi lotið honum og greitt
honum skatta. Varðveitzt hafa einnig all-
margar myndir af honum, þar se'm hann
þeysir fram á hervagni sínum í meyljóns-
líki og riðlar fylkingar óvina sinna; á göngu-
stöfum hans eru myndir af herföngum úr
Asíu og Afríku, en fyrir hásæti lians krjúpa
sigraðir óvinir, sem hann spyrnir fæti við;
í gröf hans lágu silfurlúðrar hersveita hans.
Allt bendir að vísu til þess, að hann hafi
verið karl í krapinu og hinn vaskasti her-
maður, eins og Þebukonungarnir fornu.
Samt sem áður eru engin líkindi til, að svo
hafi verið. Eftir smurlingi Tut-ank-Amons
að dæma, hefur hann verið hér um bil
átján ára gamall, þegar hann lézt, svo að
ekki hefur lionum enzt aldur til svaðilfara
í hernaði, og að öllum líkindum hefur hann
aldrei á vígvöll komið. Einkennilegur er
munurinn á hinum sterklega og vasklega
herkonungi á myndunum og hinum grann-
vaxna unglingi í grafhýsinu í Konunga-
dalnum hjá Þebu. Myndirnar eru einskærar
hugsmíðar, skjall og smjaður hirðmálarans,
sem Tut-ank-Amon hefur látið sér vel líka,
að dæmi annarra austurlanda-konunga. Þeir
voru því vanastir, að krítað væri liðugt um
afreksverk þeirra.
Til allrar hamingju hafa fundizt í gröf-
inni margar aðrar eðlilegri og sannari
myndir en þær, sem síðast var sagt frá. Eru
sumar þeirra undurfagrar og sýna daglegt
líf hinna barnungu konungshjóna á átakan-
legan liátt. — Greinilegt er, að konungur
hefur verið íþróttamaður og lagt mjög
stund á veiðar. A þeim dögum hefur verið
fullt af veiðidýrum í flóunum kringum
Þebu, og skammt var þaðan út í jaðra eyði-
merkurinnar og næstu vinjarnar, þar sem
rándýrin voru mest á ferli. Konungurinn
virðist iiafa lagt stund á að veiða hvaða dýr
sem var. A myndunum í gröf hans sést hann,
ásamt tömdum ljónshvolpi og hóp veiði-
hunda, vera að eltast við Ijón, antilópur,
hirti, villisvín, hýenur, strúta og endur. Á
andaveiðuntim hefur drottningin verið í för
með lionum, og á einni myndinni sést hún
rétta honum ör og benda honum á feitustu
endurnar. Á blævæng, sem enn er til, er
mynd af strútaveiði •öðrum megin, en hin-
um megin sést heimförin frá veiðinni. Er
konungur þar í fararbroddi, en á eftir hon-
um ganga förunautar hans, sem bera tvo
dauða strúta. Þar sem konungur er að elta
stór dýr, þeysir hann fram í hervagni sín-
um og lætur örvadrífuna dynja á dýrunum,
sem flýja undan í dauðans ofboði og ýmist
falla dauð niður eða haltra helsasrð með
örvarnar standandi í sér. Á einni myndinni
er konungur aleinn á ferð og leggur ljón
til bana með snilldarlegri spjótstungu. Að
sjálfsögðu eru allar þessar myndir fegraðar
og ýktar, til þess að róma lipurð og snilli
konungs, en engu að síður bera þær vitni
um áhuga hans á veiðiskap. Og hið sama
kemur upp á teningnum, þegar litið er inn
í grafhýsi hans. Þar er fjöldi ýmiss konar
veiðivopna: rýtingar, slöngvikylfur, skot-
spjót, bogar og örvar. Einn boginn er afar
vandaður, greyptur gulli og alsettur víra-
virki, steinum og litgleri. Eftir myndunum
að dæma, virðist boginn hafa verið uppá-
haldsvopn Tut-ank-Amons.
Svo eru þarna ýmsar myndir af heimilis-
lífi konungshjónanna. sem allar bera vitni
um ástúðlega sambúð þeirra. Á einni þeirra
sitja þau saman í herbergi sínu, og hann er
að hella ilmvatni yfir hendur hennar. Á
annarri rnynd er hún að ljúka við að snyrta
hann til, áður en hann fer að gegna em-
bættisskyldum sínum. Á þriðju myndinni
eru þau ein á reyrbáti úti á Nílfljóti; hann
rær, en hún styður hendi á handlegg hans.