Nýjar kvöldvökur - 01.01.1958, Síða 18

4
HUGLEIÐINGAR ÓLAFS Á HAMRABORGUM
N. Kv.
þína, sál og vitund miklu hærri en öldu-
tíðni efniseindanna, sem vísindamenn hafa
greint og numið með fullkomnustu vísinda-
tækjum sínum. Eftir því sem góðvild þín til
mannanna er meiri og elska þín til guðs
máttugri, stígur andi þinn hærra til móts
við hærri lífsstöðvar og samhreimið, ástúð
þín og geislablik þessara háu lífsstöðva
skærara og máttugra, með öðrum orðum:
fullkomnasta kærleikshugsun hefur hærri
öldutíðni en nokkur önnur jarðnesk orka,
og þó er miklu hærri öldutíðni og orku-
magn í þeim öldugeislum, sem æðri verur
frá hærri lífsstöðvum senda til jarðar vorr-
ar. Það er vitað fyrir löngu, að orkumagn
hinnar andlegu sólar er máttugra öllum
jarðneskum hlutveruleika og að mannanna
börn hafa aftur og aftur komizt í snertingu
við þessar orkuöldur. Þegar samstilling
mannanna nær vissu marki í ástúð þeirra
og umhverfið er þess umkomið að veita
þessum geislablikum viðtöku, verða þau að
jarðneskum staðreyndum; í ljósbliki þessa
veruleika uppgötvaði og grundvallaði dr.
Helgi Pétursson hina stórmerku kenningu
sína um lífsstefnu og helstefnu mannkyns-
ins og skilgreindi hana og rökstuddi í þessu
sama öldubliki, að því leyti, sem það var
hægt í því umhverfi, er hann bjó við. Þær
lækningar, sem nokkrir menn stunda mitt á
meðal okkar og ýmsir kalla kraftalækning-
ar eða sálrænar lækningar, en aðrir góðlát-
ir menn allt öðrum nöfnum, eru í mjög
eðlilegum og raunverulegum skilningi
geislalækningar og takast því betur, sem
umhverfið er ríkara af góðvild. Það virð-
ist ekki koma að sök, þótt við vitum lítið
eða ekkert um þessi æðri öfl, fyrst það
bætir líðan okkar að komast í snertingu við
þau, gerir okkur opnari og næmari fyrir
því, sem fagurt er og heilbrigt, hjálpar okk-
ur til að skilja samferðamanninn, strá
blessun og ljósi á leið hans, en það leitast
menn við að gjöra, sem taka þessi mál full-
komlega alvarlega. Menn vilja vita, heimta
að vita þetta og hitt, en þekking nútímans
er ekki vizka. Við þurfum að gera okkur
glögga grein fyrir því, að það er eitt að
vita og annað að elska. Sögnin að vita hef-
ur að vísu mikla merkingu, en sögnin að
elska merkingu miklu dýpri. Þekkingiu
hefur ekki aukið ástúðina í heiminum, en
hitt er alveg víst, að ástúðin eykur þekking-
una á vissum sviðum. Hún eykur skilning-
ínn, skilningur samúðarinnar er dýpsti
skilningur, mannkynið skortir elsku, en
ekki vit, ástúð en ekki þekkingu. Því meira,
sem við vitum, því minna, sem við elskum,
því verr erum við stödd. Því meir sem vits-
munirnir bera ástúðina ofurliði, því meir
sem þekkingin vex yfir höfuð kærleikan-
um, því veikari er grundvöllur mannlegs
lífs.
„Sjálft hugvitið, þekkingin, hjaðnar sem blekking,
sé hjartað ei með, sem undir slær.“
Menn rökræða um þrjá eðlisþætti sálar-
lífsins, vit, tilfinningu og vilja. Indversku
heimspekingarnir hafa verið raunsærri á
gildi þessara eðlisþátta á vegum andlegs
þroska en Vesturlandamenn, því er skil-
greining þeirra með nokkuð öðrum hætti.
Þeir tala um þekkingu, en ekki vit, kær-
leika, en ekki tilfinningar, athafnir, en ekki
vilja. Þeir lifa í heimi andans og leita
hamingjunnar eftir andlegum leiðum,en það
er augljóst mál hverjum skynsömum manni,
að vegur góðvildarinnar, ástúðarinnar, er
stytzta leiðin, um leið og hún er brattasta
leiðin, og liggur mannssálinni næst. Það
liggur í hultarins eðli, að rnaður, sem hefur
þroskaða kærleikslund og ástúðlegt hjarta-
lag er engum hættulegur, Hann sækist ekki