Nýjar kvöldvökur - 01.01.1958, Qupperneq 38

»>>
BeniflmÍDð Cfigli
BENIAMINO GIGLI andaðist í nóvember
síðastliðnum úr lungnabólgu. Fram á síðustu
stundu var hann glettinn og gamansamur, og
grunaði sízt að hverju stefndi.
Myndin hér að oían er frá útför hans.
Lengst til hægri er sonur hans Enzo, þá kona
hans, dóttir og tengdadóttir. Hljómsveit og
kór frá óperunni í Rómaborg fluttu Requiem
eftir Verdi af hljómplötu, þar sem Gigli söng
sjálfur hina fögru tenórsóló.
Hinn frægi tónlistargagnrýnandi Walter Se-
hent segir svo um listGiglis: Ef til vill var rödd
hans sem slík ekki sú fullkomnasta, sem heyrzt
hefur, en enginn maður hefur flutt heiminum
meiri fegurð í tónum en hann. Meðferð hans
og túlkun á sér engan líka um gervallan
heim.“
í lok endurminninga sinna segir Gigli:
„Ég vona, að saga mín auki ungum söngv-
urum kjark. Ég óska ekki neinum að þurfa að
lifa við annað eins harðrétti og ég varð að
gera á námsárum mínum, en ég hygg, að það
sanni, að ekki þurfi fé eða áhrifamenn til þess
að ná markinu, ef ekki skortir þolgæði — og
svo auðvitað hæfileikana. Það var gæfa mín
að vera fæddur í Recanati. Ég veit ekki, hvað
um mig hefði orðið, ef ég hefði fæðzt í fá-
tækrahverfi eins og Caruso, því mér hlotnuð-
ust ekki þeir persónutöfrar, sem gerðu Caruso
kleift að láta frá sér stafa fjör og yl, hvar sem
hann fór. Ég rita þessar línur í háa turnher-
berginu mínu, þar sem dómkirkjan blasir við
mér, „hæðin óendanlega“, víngarðarnir og
Adríahafið. Þessi bjarta sveit hefur alltaf átt
mig allan. Þegar ég var út í heimi hinum meg-
in Apennínafj alla, efldi hún mig að þreki,
þegar ég er kominn heim aftur, veitir hún