Vörður - 01.12.1917, Síða 2

i8
VÖRÐUR
Bæjarfélög og sveitafélög horfa í hvern eyri til fræö'slu-
mála, sérstáklega til launa kennaranna.
Vill nú bæjarstjórn Reykjavíkur ekki athuga, hvaö
NorSmenn gera fyrir kennara sína?
Stæði henni nærri að ganga á undan öörum lands-
mönnum meS góöu eftirdæmi og hækka nú í haust, —
svo vanvirSulaust yröi, — laun allra kennara barnaskóla
bæjarins.
Þeir, sem hafa fjármál bæjarins með höndum, mega
ekki halda, að þaði sé vilji almennings að dauðsvelta nýta
starfsmenn. Og það mega þeir vita, að loks rekur að því,
að kennarar krefjast sanngjarnra launa.
Það er neyðin, sem á endanum rekur þá til þess, —
hver sem aðferðin verður. — *
Hvernig getur mönnum dulist, að afleiðingarnar af
þessari auðvirðilegu þóknun, sem kvæntir kennarar fá
hér alment fyrir starf sitt, koma ekki eingöngu niöur á
kennurunuin sjálfum. Það er ekki einungis að þær drepi
þá andlega og likamlega, börn þeirra og skyldulið. Nei,
þær koma líka fram á skólunum. Og bæjarfélögin rísa
ekki undir vanvirðunni.
En synd veitingarvaldsins er sjærri en svo, að það'
geti hana borið.
Tíðindi.
Niðurl.
Þá vill höfundur halda í einkunnargjafir, til þess að
glæða kapp og metnaö' barnanna. En Verði þykir ein-
kunnir varhugaveröar mjög, og ættu þær helst aö leggj-