Templar - 10.05.1912, Blaðsíða 1

TEMPLAR.
XXV.
Reyjavík, 10. maí 1912.
7. blað.
Stefnuskrá Good-Templara.
I. Algerð afneitun allra áfengisvökva til drykkjar.
II. Ekkert leyfi í neinni mynd, hversu sem á
stendur, til að selja áfengisvökva til drykkjar.
III. Skýlaust forboð gegn tilbúningi, innflutningi
og sölu áfengisvökva til drykkjar; forboð
samkvæmt vilja þjóðarinnar framkomnum í
réttu lagaformi, að viðlögðum þeim refsing-
um, sem svo óheyrilegur glæpur verðskuldar.
IV. Sköpun heilsusamlegs almenningsálits á máli
þessu, með ötulli útbreiðslu sannleikans á
alla þá vegu, sem mentun og mannást eru
kunnir.
V. Kosinng góðra og raðvandra manna til að
framfylgja lögunum.
VI. Staðfastar tilraunir til að írelsa einstaklinga
og bygðarfélög frá þessari voðalegu bölvun,
þrátt fyrir allskonar mótspyrnur og örðug-
leika, þar til vér höfum borið sigur úr být-
um um allan heim.

F r a m t í ð a r s l ö r f
Good-Templara.
_ *
Það sem sagt helir verið hér að fram-
an um stúkustörfin og þýðingu þeirra
fyrir félagana, mun hafa mikil áhrif í
þá átt, að festa félagana í Reglunni og
auka festu hennar, ef menn færa sér
jjað fullkomlega í nyt.
Þetta mun þó ekki vera nægilegt að öll-
um jafni, og því verður eitthvað að gera
fyrir félagana, aila þeim einhverra hlunn-
inda, og verður þá þriðja atriðið í fram-
tíðarstörfunum:
Sjúkrasjóðir og lífs/ibyrgð.
Sumar stúkur, bæði í Reykjavík og
viða út um land, hafa myndað sjóði til
styrktar bágstöddum félögum sínum, er
sjúkleika ber að höndum. Bein tillög
lil þeirra frá félögunum hafa verið lítil
eða engin, og hefir því víðast hvar verið
reynt að afla þeim tekna með þvi að
halda skemtanir til ágóða fyrir þá. Tekj-
urnar hafa því verið af skornum skamti.
Það hefir því verið alveg ómögulegt að
leggja ákveðin skyldugjöld á sjóði þessa
og jafnframt því verið komið undir vel-
þóknun og áliti stjórnendanna, hvort og
hve mikið þessi eða hinn geti fengið úr
sjóðnum, og auðvitað eru þessi tillög
eða styrktarfé svo lítið, að það bætir
tæplega úr bráðustu nauðsyn styrkþeg-
¦aas. Hjúkrunarnefndirnar hafa venju-
lega haft sjóði þessa undir höndum og
hafa þeir að eihs verið notaðir í þarfir
þeirra félaga, sem blásnauðir voru.
Þetta er auðvitað mjög gott og fallegt,
•en víðtækt getur það ekki orðið og því
síður ábj'ggilegt.
Sjúkrasjóðir með ákveðinni ábyrgð,
er það fyrirkomulag, sem nú er mest
tíðkað í öðrum löndum og hefir gefist
bezt. Þar greiðir hver sjóðsfélagi á-
kveðið gjald og fær fyrir það ákveðin
hlunnindi frá sjóðnum, t. d. læknishjálp,
meðöl og dagpeninga um ákveðinn daga-
tjölda á sama ári. Sumir sjúkrasjóðir
Myndaísafn „Templars"'.
Br. Guðmundur Loflsson, bankaritari, gerðist slofnmeölimur
stúkunnar »Borg« nr. 87 11. okt. 1903. Var hann umboðsm.
hennar og starfaði niikið fyrir hana. Siðar llutlist hann til
Reykjavíkur og gerðist þá meðlimur st. »Dröfn« og gegndi
þar ýmsum störfum. Hann var og um nokkurl skeið í stúk-
unni »Gyðju« og vann þar mikið, gegndi Æ.T.-störfum o. fl.
Nú er hann meðlimur stúkunnar »Bifröst« nr. 43 hér í Rvík.
Hann var ritari Umdæmisstúkunnar nr. 1 1909—1910 og var í
fjármálanefnd Stórstúkunnar 1909—1911. Hann heflr öll stig
Regiunnar; tók hástúkustigið 10. jan. 1909, á 25 ára afmælinu.
Ilann er einn hinna áhugasömustu Templara og ber hag Regl-
unnar og málel'nisins mjög fyrir brjósti; hann heflr skarpari
skilning á öllu innra starfi Reglunnar en flestir aðrir hér
og heíir óvenjulega miklar mætur á því. Slikir menn eru svo
mikils virði fyrir aðra reglufélaga að þeim verða seint fullþökkuð störf' þeirra og áhrif.
Br. Guðmundur fékst fyrst við verzlunarstörf, fór utan og nam verzlunarfræði i Khöfn.
Hann var fyrst bókhaldari hér í Rvik, en hefir i mörg ár verið ritari í Landsbankanum;
er hann mjög vel að sér í sinni ment, ábyggilegur og viss i störfum sinum og má óhikað
telja hann einn af hæfustu starfsmönnum Landsbankans. Hann er fæddur 14. marz 1871.
Guömundur Loflsson.
útvega ekki lækni né meðöl, en greiða
einungis ákveðna peningaupphæð fyrir
ákveðið iðgjald, t. d. Rekabítarnir. Þar
geta menn trygt sig fyrir mismunandi
upphæðum, alt eftir því sem efnin leyfa,
og er gjaldið þá einnig miðað við inn-
göngualdur. Sjúkrasamlag Reykjavikur
tekur auk læknishjálpar.meðala ogsjúkra-
hússvistar mismunandi gjald vegna mis-
munandi hárra dagpeninga. Sum félög
hafa fastákveðið gjald gegn ákveðnum
skyldum, svo sem Sjúkrasamlag prent-
ara í Reykjavík.
Stúkurnar ættu að athuga þetta mál
og reyna að koma á fót hjá sér sjúkra-
samlögum. Allar upplýsingar þessu við-
vikjandi má fá hjá Sjúkrasamlagi Reykja-
víkur.
Slík sjúkrasamlög meðal bindindis-
manna verða hluttakendum mun ódýr-
ari en meðal manna alment, því reynsla
er fengin fyrir því, að hjá bindindis-
mönnum eru sjúkravikur miklu færri en
hjá hófsemismönnum, þó ekki sé nú um
drykkjumenn að ræða. Það hafa Reka-
bítarnir bezt sýnt.
Hér er ekki unt rúmsins vegna að
fara lengra út í þetta mál, og verður
því að vísa til þess sem áður hefir verið
um það ritað; en hitt er áreiðanlega víst
að það hefir mikla þýðingu fyrir Regl-
una, félaga hennar og starf í framtiðinni,
ef í sambandi við hana kæmu á fót á-
litleg sjúkrasamlög víðsvegar um landið.
Lífsábyrgðarfélagshugmyndin er ekki
ný. Það mál hefir verið nokkuð rætt í
stúkunum hér í Rvík og Stórstúkan hafði
það til meðferðar fyrir nokkrum árum
síðan, en árangurinn orðið lítill, enn sem
komið er. Þó hafa nokkrir tjáð sig vilja
taka þátt í stofnun slíks félags, verði
því komið á fót.
Það er byrjað að vekja þetta mál upp
aftur og vonandi verður það ekki árang-
urslaust.
Stórstúkurnar í Svíþjóð og Danmörku
hafa lífsábyrgðarsjóði í sambandi við sig
fyrir meðlimina, og hafa þeir, að því vér
bezt vitum, gefist vel. Sænska félagið er
nú orðið mjög útbreitt og hefir áreiðan-
lega átt einn bezta þáttinn í því að gera
Regluna þar jafn-fasta og hún er orðin.
Og hví skyldum við þá hér á íslandi
ekki reyna þetta líka. Takist það, er
enginn efi á því, að það getur haft mik-
il og góð áhrif á framtíð Reglunnar hér.
Það er önnur hlið á þessu máli, sem
vert er að athuga, og hún er sú, að hepn-
ist þessi [tilraun, þá höfum við fengið
vísir til innlends lífsábyrgðarfélags, sem
ávaxtar alt fé sitt í landinu, en nú fara
iðgjöld fyrir lifsábyrgðir út úr landinu,
og er það engin smá-upphæð árlega,
sem þannig tapast úr veltu; hvað þá
heldur, ef því væri bætt við, sem tapast
af tryggingum vegna greiðslufalla.
Um leið og þetta er Good-Templara-
mál, þá er það líka þjóðarmál.
Fyrirkomulag lífsábyrgðarfélaga er
ýmis konar og geta orðið skiftar skoð-
anir um það, hvað mundi heppilegast.
í því efni verða menn að hegða sér
nokkuð eftir reynslu annara þjóða, sam-
anborið við okkar staðhætti.
í almennum lífsábyrgðarfélögum verða
tryggjendur að greiða stórfé til hluthafa,
til stjórnenda, til umboðsmanna og til
innheimtu. Mikið af þessu getum við
verið lausir við, vegna þess að við höf-
um stúkurnar til að útbreiða félagið
innan sinna vébanda og gætum látið
þær sjá um innheimtuna. Þá yrði kostn-
aðurinn sáralítill.
Þetta er eitt af framtiðarstörfunum og
þess vegna þarf að gefa því nánari gæt-
ur en enn þá hefir átt sér stað, og er
vonandi, að Templarar taki vel undir
þetta mikilsverða mál, ef um það skyldi
síðar koma erindi til þeirra. —
Margir meta mikils alla hjálpsemi og