Templar - 10.05.1912, Síða 1

TEMPLAR.
XXV.
Reyjavík, 10. maí 1912.
7. blað.
Myndasaín „Templars“.
Br. Giiðmimdur Loftsson, bankaritari, gerðist stofnmeðlimur
stúkunnar »Borg« nr. 87 11. okt. 1903. Var hann umboðsm.
hennar og starfaði mikið fvrir hana. Síðar iluttist hann til
Reykjavíkur og gerðist þá meðlimur st. »Dröfn« og gegndi
þar ýmsum störfum. Ilann var og um nokkurt skeiö í stúk-
unni »Gyðju« og vann þar mikið, gegndi Æ.T.-störfum o. fl.
Nú er hann meðlimur stúkunnar »Bifröst« nr. 43 hér í Rvík.
Hann var ritari Umdæmisstúkunnar nr. 1 1909—1910 og var í
fjármálanefnd Stórstúkunnar 1909—1911. Hann heflr öll stig
Reglunnar; tók hástúkustigið 10. jan. 1909, á 25 ára afmælinu.
Ilann er einn hinna áhugasömustu Templara og ber hag Regl-
unnar og málefnisins mjög fjTÍr brjósti; hann liefir skarpari
skilning á öllu innra starfi Reglunnar en flestir aðrir hér
og liefir óvenjulega miklar mætur á því. Slíkir menn eru svo
mikils virði fyrir aðra reglufélaga að þeint verða seinl fullþökkuö störf þeirra og áhrif.
Br. Guðmundur fékst fyrst við verzlunarstörf, fór utan og nam verzlunarfræði i Kliöfn.
Ilann var fyrst bóklialdari hér í Rvik, en hefir í mörg ár verið ritari i Landsbankanum ;
er hann mjög vel að sér í sinni ment, ábyggilegur og viss i störfum sinum og má óhikað
telja hann einn af hæfustu starfsmönnum I.andsbankans. Hann er fæddur 14. marz 1871.
Stefnuskrá Good-Templara.
I. Algerð afneitun allra áfengisvökva til drykkjar.
II. Ekkert leyfi í neinni mynd, hversu sem á
stendur, til að selja áfengisvökva til drykkjar.
JII. Skýlaust forboð gegn tilbúningi, innflutningi
og sölu áfengisvökva til drykkjar; forboð
samkvæmt vilja þjóðarinnar framkomnum í
réttu lagaformi, að viðlögðum þeim refsing-
um, sem svo óheyrilegur glæpur verðskuldar.
IV. Sköpun heilsusamlegs almenningsálits á máli
þessu, með ötulli útbreiðslu sannleikans á
alla þá vegu, sem mentun og mannást eru
kunnir.
V. Kosinng góðra og ráðvandra manua til að
framfylgja lögunum.
VI. Staðfastar tilraunir til að frelsa einstaklinga
og bygðarfélög frá þessari voðalegu bölvun,
þrátt fyrir allskonar mótspyrnur og örðug-
leika, þar til vér höfum borið sigur úr být-
um um allan heim.
Framtiðarstörf
Good-Templara.
Það sem sagt hefir verið hér að fram-
an um stúkustörfm og þýðingu þeirra
fyrir félagana, mun hafa mikil áhrif í
þá átt, að festa félagana í Reglunni og
auka festu hennar, ef menn færa sér
það fullkomlega í nyt.
Þetta mun þó ekki vera nægilegt að öll-
um jafni, og þvi verður eitthvað að gera
fyrir félagana, aila þeim einhverra hlunn-
inda, og verður þá þriðja atriðið i fram-
líðarstörfunum:
ÍSjúkrasjóðir og lífsábyrgð.
Sumar stúkur, hæði í Reykjavík og
víða úl um land, liafa myndað sjóði til
styrktar bágstöddum félögum sínum, er
sjúkleika ber að höndum. Rein lillög
lil þeirra frá félögunum liafa verið lítil
eða engin, og hefir þvi víðast hvar verið
reynt að afla þeim tekna með því að
halda skemtanir til ágóða fyrir þá. Tekj-
urnar hafa því verið af skornum skamti.
Það heíir því verið alveg ómögulegt að
leggja ákveðin skyldugjöld á sjóði þessa
og jafnframt því verið komið undir vel-
þóknun og álili stjórnendanna, hvort og
hve mikið þessi eða hinn geti fengið úr
sjóðnum, og auðvitað eru þessi tillög
eða styrktarfé svo lítið, að það bætir
tæplega úr bráðustu nauðsyn styrkþeg-
ans. Hjúkrunarnefndirnar liafa venju-
lega hafl sjóði þessa undir höndum og
liafa þeir að eihs verið notaðir í þarfir
þeirra félaga, sem l)lásnauðir voru.
Þetta er auðvitað mjög gotl og fallegt,
en víðtækt getur það ekki orðið og því
síður ábyggilegt.
Sjúkrasjóðir með ákveðinni ábyrgð,
er það l'yrirkomulag, sem nú er mest
tíðkað í öðrum iöndum og hefir gefist
bezt. Þar greiðir hver sjóðsfélagi á-
kveðið gjald og fær fyrir það ákveðin
hlunnindi frá sjóðnum, t. d. læknishjálp,
meðöl og dagpeninga um ákveðinn daga-
ijölda á sama ári. Sumir sjúkrasjóðir
útvega ekki lækni né meðöl, en greiða
einungis ákveðna peningaupphæð fyrir
ákveðið iðgjald, t. d. Rekabitarnir. Þar
geta menn Irygt sig fyrir mismunandi
upphæðum, alt eftir þvi sem efnin leyfa,
og er gjaldið þá einnig miðað við inn-
göngualdur. Sjúkrasamlag Reykjavíkur
tekur auk læknislijálpar, meðala ogsjúlcra-
hússvistar mismunandi gjald vegna mis-
munandi hárra dagpeninga. Sum félög
hafa fastákveðið gjald gegn ákveðnum
skyldum, svo sem Sjúkrasamlag prent-
ara í Reykjavik.
Stúkurnar ættu að athuga þetta mál
og reyna að koma á fót hjá sér sjúkra-
samlögum. Allar upplj’singar þessu við-
víkjandi má fá hjá Sjúkrasamlagi Revkja-
vikur.
Slík sjúkrasamlög meðal bindindis-
inanna verða liluttakendum mun ód\T-
ari en meðal manna alment, því reynsla
er fengin fyrir því, að hjá bindindis-
mönnum eru sjúkravikur miklu færri en
hjá hófsemismönnum, þó ekki sé nú um
drykkjumenn að ræða. Það hafa Reka-
bítarnir bezt sýnt.
Hér er ekki unt rúmsins vegna að
fara lengra út í þetta mál, og verður
því að vísa til þess sem áður hefir verið
um það ritað; en hitt er áreiðanlega vist
að það hefir mikla þýðingu fyrir Regl-
una, félaga hennar og starf í framtíðinni,
ef í sambandi við liana kæmu á fót á-
lilleg sjúkrasamlög víðsvegar um landið.
Lílsábijrgðar/élagshugmgndin er ekki
ný. Það mál hefir verið nokkuð rætt i
stúkunum hér í Rvík og Stórstúkan hafði
það til ineðferðar fyrir nokkrum árum
síðan, en árangurinn orðið lítill, enn sem
komið er. Þó hafa nokkrir tjáð sig vilja
taka þátt í stofnun slíks félags, verði
því komið á fót.
Það er byrjað að vekja þetta mál upp
aftur og vonandi verður það ekki árang-
urslaust.
Stórstúkurnar i Svíþjóð og Danmörku
liafa lifsábyrgðarsjóði í sambandi við sig
fyrir meðlimina, og hafa þeir, að því vér
hezt vitum, gefist vel. Sænska félagið er
nú orðið mjög útbreitt og hefir áreiðan-
lega átt einn bezta þáttinn í því að gera
Regluna þar jafn-fasta og hún er orðin.
Og hví skyldum við þá hér á íslandi
ekki reyna þetta líka. Takist það, er
enginn eti á því, að það getur haft mik-
il og góð áhrif á framtíð Reglunnar hér.
Það er önnur hlið á þessu máli, sem
vert er að athuga, og hún er sú, að hepn-
ist þessi [lilraun, þá höfum við fengið
vísir til innlends lífsábyrgðarfélags, sem
ávaxtar alt fé sitt í landinu, en nú fara
iðgjöld fyrir lífsáhyrgðir úl úr landinu,
og er það engin smá-upphæð árlega,
sem þannig tapast úr veltu; hvað þá
lieldur, ef því væri bætl við, sem tapast
af tryggingum vegna greiðslufalla.
Um leið og þetta er Good-Templara-
mál, þá er það líka þjóðarmál.
Fyrirkomulag lífsábyrgðarfélaga er
ýmis konar og geta orðið skiftar skoð-
anir um það, hvað mundi heppilegast.
í því efni verða menn að hegða sér
nokkuð eftir reynslu annara þjóða, sam-
anhorið við okkar staðliætti.
í almennum lífsábyrgðarfélögum verða
tryggjendur að greiða stórfé til hluthafa,
til stjórnenda, til umboðsmanna og til
innheimtu. Mikið af þessu getum við
verið lausir við, vegna þess að við liöf-
um stúkurnar til að útbreiða félagið
innan sinna vébanda og gætum látið
þær sjá um innheimtuna. Þá yrði kostn-
aðurinn sáralítill.
Þetta er eitt af framtíðarstörfunum og
þess vegna þarf að gefa því nánari gæt-
ur en enn þá hefir átt sér stað, og er
vonandi, að Templarar taki vel undir
þetta mikilsverða mál, ef um það skyldi
síðar koma erindi til þeirra. —
Margir rneta mikils alla hjálpsemi og