Templar - 30.09.1912, Blaðsíða 4

56
T E M P L A R.
■
1000 krónur fáið þjer, ef úrið er ekki stimplað
að aftanverðu 0,800, sem er sá stimpill sem er
á öllum egta silfurúrum.
21 krónu ágóði!
Verð : 36 krónur,
selst nú: 15 krónur.
Til pess að fá meðmæli frá ýmsum viðskifta-
vinum alstaðar á íslandi, til pess að brúka í
okkar stóru aðalverðskrá fyrir árin 1913 og 1914,
seljum við 600 stk. egta silfur karlmanns- og
kvenmanns-úr 21 krónu ódýrara en pau i raun
og veru eru verð. Úrin eru, svo sem hver og
einn getur skilið, af allra finustu tegund, með
pvi allra besta og fínasta 10 steina cylinderverki
sem fyrir finst. Úrin eru úr egta silfri, með
mjög sterkri umgjörð með gyltum köntum, af-
trekt af okkar allra bestu úrsmiðum. Skrifleg
6 ára ábyrgð meðfylgir. Verðið á karlmanns-^og kvenmanns-úrunum er 36 krónur,
en hvert einstakt úr selst fyrir 15 krónur gegn því, að þjer sendið okaur meðmæli
með úrinu undir eins og þjer hafið reynt að pjer í alla staði eruð vel ánægðir
með pað. Meðmælin viljum við brúka í aðalverðskrá okkar fyrir árin 1913 og
1914, og við vonum að allir, sem kaupa úr hjá okkur, sendi okkur pau meðmæli,
sem peim virðast úrin verðskulda. Vjer viljum auðvitað af fremsta megni senda
svo góð úr sem vjer mögulega getum, pareð pað er af afarmikilli pýðingu fyrir
okkur, að fá svo mörg og góð meðmæli sem mögulegt er. F*etta tilboð okkar
tekur öllu öðru fram, og allir, sem parfnast ágætt egta silfur karlmanns eða kven-
manns-úr, ættu undir eins að skrifa okkur, pareð þessi 600 úr með pessu lága
verði undir eins eru uppseld. Verðið er aðeins 15 krónur -|- 40 aurar i burðar-
gjald. Kaupið pjer tvö úr, fáið pjer pau send burðargjaldsfritt.
Ef pjer kaupið tvö eða fleiri úr, fáið pjer vandaða gulldouble karlmanns- eða
kvenmanns-úrfesti með í kaupbæti. Vjer veitum fyrir fram borgun ekki móttöku,
en sendum alt gegn eftirkröfu. Ef úrið er ekki i alla staði eftir óskum, fáið pjer
annað í skiftum. Ef pjer pess vegna viljið vera vissir um að fá eitt af okkar 36
krónu medalíu úrum af fínustu tegund, pá skulið pjer tafarlaust, ef pjer viljið
yðar eiginn hag, skrifa okkur og senda greinilega utanáskrift.
Utanáskrift til okkar er: Ulir-, Cylile- og: Gtuirtvaremag-asin,
Eroendahl
Söndergade 51. — Aarhus. — Danmark. — Telegr.-Adr.: Kroendahl.
■
I
ég varð oían á. En það stoðaði ekki neitt.
I sama vetfangi fékk ég voðalegt högg á vinstri
öxlina og handleggurinn varð máttlaus. Ég
varð að sleppa fantinum, sem skreið undir
eins undan mér, hló áfergislega og hvarf fyrir
næsta götuhorn.
Nú fyrst tók ég eftir því, að ég var hættu-
lega staddur. Ég gat varla hreyft mig, en
reyndi þó að leita að stafnum mínum, sem lá
rétt hjá mér á götunni. Þegar ég snart öxl-
ina, varð ég þess vísari, að þar var eitthvað
hart fyrir og væta og hiti færðist í gegnum
skyrtuna og utanyfirfötin. Ég gat ekki dregið
hnlfinn út úr sárinu; ég var að tapa meðvit-
undinni. Ég dróst áfram um hundrað skref,
alveg eins og í draumi, og kallaði við og við á
hjálp. Og fyrir framan hús nokkurt, sem var
við götuhorn, tapaði ég alveg meðvifundinni
og hneig 1 ómegin.
Fyrirgefið mér, að ég geri yður leiðan á
öllum þessum smáatriðum í algengri ránssögu.
En þegar ég fer að rifja þetta alt saman upp
fyrir mér, þá verður það mér jafn-ljóst og það
hefði skeð 1 gær. Ég held að ég finni aftur
viðbjóðslegu ostru- og vín-stækjuna út úr pilt-
inum — nefið á manni hefir, eins og viður-
kent er, mjög gott minni — og nú vaknar aft-
ur hjá mér sama geðshræringin, sambland af
reiði, hræðslu og viðbjóð, sem gagntók mig
meðan á þessum bardaga stóð. Ég finn það
svo greinilega enn þá, hve þægilegt það var
að tapa meðvitundinni. En þó hafði ég að
eins eina sklra hugsun, sem þá olli mér harms,
að allar rannsóknirnar í Pompej mundu aldrei
koma fyrir manna sjónir.
Hvað um mig varð svo, hefi ég seinna feng-
ið að vita. Ég vaknaði aftur, en að eins eitt
augnablik, þegar hnffurinn var dreginn úr öxl-
inni á mér. Ég sá nokkur óþekt andlit í kring
um mig og heyrði dauft hvískur, sem líktist
fjarlægu brimhljóði, og svo varð aftur þögul
nótt 1 kring um mig.
Þegar ég hafði eitt sinn safnað þrótt f vær-
um blundi, vaknaði ég snemma morguns f
mjög góðu skapi. Rekkjan, sem ég lá í, var
mjög breið; himin var yfir henni og tjöldin
dregin til hliðar. Ég var svo máttfarinn, að
ég fann varla til verkjar í öxlinni. Ég fann
einnig að eitthvað þungt lá á fótum mér; en
undir eins gat ég ekki gert mér grein fyrir,
hvað það væri. Þegar augu mín fóru að sjá
skfrara og dálítið tók að rofa til í hugsun
minni, sá ég, mér til mikillar undrunar, að
fögur kona sat í hægindastól við íúmið, eða
réttara sagt, hún hafði lagst þvers fyrir fóta-
gafli rúmsins og lá höfuð hennar á fótum mér.
Hún bærði ekki á sér; hún hafði lokað aug-
unum. Ég gat skoðað hana f ró og næði og
þó ég væri svona báglega á mig kominn, hafði
ég næga dómgreind til þess að dást að fegurð
hennar og — ég fann, að hjarta mitt sló harðara.
Andlitsfallið var há-rómverskt; nefið var beint
og bugðulaust, al-grískt að lögun. Ennið gat
ég ekki séð, því svarta hárið hafði losnað og
huldi það; en ég sá fögru, breiðu kinnina og
samanþjöppuðu varirnar báru ljósrauðan lit,
og um þær lék blítt bros, svo hvítar, fagur-
lega myndaðar tennur komu í Ijós; í brosinu
lýsti sér glettnislegur yndisþokki. Ekki má ég
gleyma eyranu; það var fíngert, en þó þrek-
legt og nærri því vaxgult að lit, þar sem sást
á það á milli hárlokkanna. Hún var í granat-
rauðri skikkju og um hana var brugðið gull-
ofnu bandi, sem hún bar í beltis stað. Hún
var ekki ýkja há, en mjög fagurlega vaxin,
eins og mér virtist hún við ljósið frá litla
lampanum, sem stóð á stólnum við höfðalag
mitt. Hraustlega brjóstið hreyfðist hægt um
leið og hún dró andann í svefninum og um
leið þöndust nasaholurnar ofurlítið. Það hlaut
að vera komið nálægt dagmálum; í gegn um
hálf huldu gluggana kom ofurlítil og dauf
dagsbirta, en hvergi heyrðist hreyfing eða háv-
aði, hvorki í húsinu né úti á götunni.
Það hafði liðið nokkuð þangað til að ég
hafði gengið úr skugga um að mig var ekki að
dreymá. En ég varð að gæta þess að hreyfa
mig ekki, til þess að vekja ekki konuna, sem
ég aldrei ætlaði að þreytast á að skoða. Þá
heyrðist skær klukknahljómur frá kirkju þar í
nándinni og í sama bili opnaði fagra konan
augu sín og sá, að ég horfði framan í hana.
Hún lyfti sér hægt af rekkjunni. Ég reyndi
að finna eitthvert orð, sem ég gæti notað sem
ávarp til þessa undursamlega fyrirbrigðis, en
veittist það erfitt, því hugsangáfan var enn þá
svo lömuð. En hún var staðin upp löngu
áður en ég hafði fundið nokkurt orð, lagði
fingur á munn sér og sýndi á sér alvöru- og
skipunar-svip; hún gekk að litlu borði og á
því sá ég stóra skál, alls konar glös og dúka.
Hún dýfði umbúðavöndli niður í skálina og
að vörmu spori var hún komin til mín og
endurnýjaði klakabaksturinn. Mig langaði mjög
að taka hönd hennar og þrýsta henni að vör-
um mínum. En við hreyfinguna fékk ég svo
sáran sviða, að höfuð mitt féll máttlaust aftur
niður á koddann og ég gat ekkert sagt nema:
Ég þakka! — og aftur tapaði ég meðvitundinni.
Að eins einu sinni rankaði ég við mér þann
daginn; það var þegar skift var um bindi á
sárinu. Lágur maður með snoðklipt, grátt hár,
stóreygður og svarteygður, laut yfir mér og at-
hugaði mig, en fagra konan stóð hjá honum
og hélt lampanum eftir fyrirsögn hans og gat
ég þá í annað sinn athugað hið dýrðlega and-
lit hennar. Gömul kona var við borðið hinu
megin og skar hún lín og vöndlaefni. Allir
þögðu og þegar ég opnaði varirnar til þess
að koma með einhverja spurningu til hins
miskunnsama Samverja, heyrði ég að eins á-
kveðið: Þey! þey! af vörum litla mannsins.
Umbúðirnar gerðu mig aftur magnlausan,
svo ég lokaði augunum af frjálsum vilja, þótt
fagra andlitið væri þarna yfir mér í allri sinni
dýrð. Ég fann, að mér var gefið eitthvert
styrkjandi lyf og aftur vaknaði hjá mér lífs-
löngun og von, en nóttina áður dreymdi mig
ekki um annað en að ég væri á leiðinni í
annað líf og með væri himneskur verndareng-
ill, sem ætti að frelsa mig frá öllum jarðnesk-
um hörmungum.
Ég svaf í einum dúr alla næstu nótt. Þegar
skarkalinn úti á götunni vakti mig morguninn
eftir, var gamla konan 1 herberginu hjá mér.
Mér virtist hún andstyggileg ásýndum, en af
hverju vissi ég ekki. Ég hafði ekki verið
lengi vakandi áður en dyrnar að næsta her-
bergi voru opnaðar og yndislega fagurt barn
læddist inn til mln.
(Framh.).
Winnipeg, Canada.
Allar upplýBingar viðvíkjandi stúkuni
gefur br. A. G. Gilmour, Dist. Sec.,
P. 0. Box 908, Winnipeg.
Kaupenditr tilkynni bústaðaskifti.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
mJón Arnason, prentari.
Prentsriiiðjan Gutenberg.