Templar - 09.10.1923, Side 2

46
TEMPLAR.
kosnir til þings, sem treystandi er til
þess að vinna að fljótri og góðri lausn
á hinum »vonda sáttmála« milli ís-
lands og Spánar.
Alþingiskosningarnar.
Hiun fyrsta vetrardag næstkomandi á
að kjósa alþingismenn fyrir næstkom-
andi fjögur ár.
Pað er mikilsvarðandi fyrir íslenska
bannmenn, að kosningar þessar takist
vel. Undir því er það komið, hvert
bannleyfarnar verða bættar svo að vín-
salar og smyglarar græði ekki stórfé á
því að brjóta lögin og undir því er það
komið, hversu vel er unnið að því að
útvega þjóðinni nýa og góða markaði.
Það er því eðlilegt, að margir hugsi
og tali um kosningarnar. Það er eðli-
legt, þar sem um jafnþýðingarmikið
mál er að ræða.
Um land alt hafa verið gerðar fyrir-
spurnir til þingmannaefnanna um af-
stöðu þeirra til bannmálsins, og það er
engum efa undirorpið, að svör þeirra
hafa áhrif á mörg atkvæði.
Á hvern veg svör þeirra falla, er enn
óvíst, en líklegt er þó, að þau falli
banniögunum og bannmálinu í vil.
En þótt svo sé, þá eru horfurnar
fremur slæmar. Síðasta þing var stefnu-
lítið um bannmálið, þó það væri yfir-
leitt velviljað banni, þá hafði það þó
ekki orku til að bæta stærstu misfell-
urnar átbannlögunum eða ýta undir að
framkvæmd laganna yrði betri en verið
hefir. Og það eru litlar líkur til þess að
þetta breytist.
Kröfur þær, sem bannmenn gera nú,
eru heldur ekki nein stórfeld breyting
frá því sem nú er.
Cn þótt svo sé, þá er það víst, að
hver góður bannmaður gerir sitt til að
þoka máli voru áfram til sigurs.
Á nokkrum stöðum eru templarar í
kjöri, t. d. Seyðisfirði, ísafirði, Suður-
Múlasýslu, Gullbringusýslu og víðar.
Það er alveg ljóst, að þar sem svo hag-
ar til, þá ættu templarar að styðja sam-
herja sina og skoðanabræður svo að
þeir næðu kosningu. Eg veit það, að
margir munu svara því, að þeir geti
ekki greitt andstæðing sínum í stjórn-
málum atkvæði, og Reglan gerir heldur
engar kröfur til þess, en þá ber þeim
gagnvart málslað vorum, að sjá um að
þingmannaefni þeirra fylgi fram máli
voru.
í Gullbringusýslu býður sig fram hr.
alþm. Björn Kristjánsson. Hann hefir
mörg ár átt sæti á Alþingi íslendinga,
og hefir altaf fylgt fast fram málstað
Reglunnar í hvívetna. Það er því sjálf-
gefið fyrir templara að fylgja honum til
kosninga. Þeir vita að þar er maður,
sem jafnan hefir veitt þeim lið, jafnt
innan þings sem utan.
í Mýrasýslu býður Pétur Þórðarson í
|
Hjörsey sig fram. Pétur er góður bann-
maður, laus við ofsa og hávaða, traust-
ur og ábyggilegur.
í Strandasýslu býður sig fram Tryggvi
Þórhallsson ritstjóri, ungur maður og
efnilegur, og ættu Strandabúar ekki að
þurfa að hugsa sig lengi um þegar þeir
eiga að velja á milli hans og Magnús-
ar. Um það blandast víst engum hugur.
Aðalerindi það, sem hr. M. P. virðist
hafa haft á þinginu, er að auka drykkju-
skap og óreglu, og væri undarlegt ef
Strandamenn lofuðu*honum ekki að
hýrast heima. Það væri áreiðanlega
heppilegast fyrir land og lýð.
í Skagafjarðarsýslu býður fyrv. alþm.
Jösef Björnsson sig fram. J. B. var einn
af fremstu og bestu þingmönnum vor-
um, enda naut hann óskorið trausts
þingsins. Hann átti sæti í milliþinga-
nefnd þeirri, er sett var til að gera til-
lögur um laun starfsmanna ríkisins.
Það bæri vott um óhyggindi Skagfirð-
inga ef þeir létu Jósef sitja heima, úr
því hann vill gefa kost á sér.
Margir eru þeir, sem hafa farið á flot
í Eyafjarðarsýslu, en þótt svo sé, þá
hafa Eyfirðingar enga ástæðu til að
breyta um þingmenn. Þeir Stefán og
Einar hafa reynst góðir, og enginn
maður hefir gert meira fyrir Eyfirðinga
en Stefán í Fagraskógi. Og báðir eru
góðir og tryggir bannmenn.
í Rangárvallasýstu býður sr. Eggert
Pálsson prófastur sig fram. Hann hefir
áður átt sæti á mörgum þingum, og
jafnan getið sér góðan orðstýr. Má því
telja vafalítið, að hann verði kosinn.
Olafar Friðriksson býður sig fram í
Vestmannaeyum. Hvar sem Ó. F. fer,
leikur stormur i kringum hann. Hann
heldur skoðunum sínum fast fram, hver
sem hlut á að máli. ÓI. F. á því vísa
fylgismenn og andstæðinga hvar sem
hann fer, en línurnar kringum hann eru
svo, að mótstöðumenn hans í almenn-
um málum, hafa ekki geð í sér til að
kjósa hann vegna einhvers einstaks
máls. En bannmálið á heilan og hrein-
ræktaðan fylgismann þar sem Ólafur er,
og ætti það að styrkja Ólaf í baráttu
sinni í Eyunum.
Bannmenn hafa því miður ekki gætt
þess sem skyldi að hafa alstaðar gall-
harða bannmenn i kjöri, en þótt tals-
vert skorti á það, þá er von mín og trú
sú, að kjósendurnir kunni skil á skoð-
unum þingmannaefnanna um þetta mál
og að þeir kunni að greina sauðina frá
höfrunum.
Við íslendingar verðum að bíða, —
bíða eftir fullnaðarsigri. Það er eitt hið
vandamesta í stjórnmálalifinu að kunna
að biða, kunna að safna liði meðan
hvíldin er, og kunna að leggja til höf-
uðorustu á réttum tíma.
Eg efa ekki að við lærum þetta. Eg
efa ekki að alt það, sem fram hefir
komið í bannmálinu hér á landi verði
því að lokum til góðs, og að við fáum
bráðlega fullkomin og vel framkvæmd
bannlög.
Pétur Zóphóniasson.
Br. David 0stlund
og kona hans s. Inger Östlund komu
hingað með íslandi 25. f. m. Ætlar
Östlund að ferðast hér um og flytja hér
fyrirlestra um bannmálið, og dvelja þau
hér þangað til um mánaðarmótin.
Þau hjón eru vel kunnug hér, og eiga
marga vini er fagna komu þeirra af
öllu hjarta’ og vildu gjarnan að dvöl
þeirra yrði lengri, en br. D. Ö. á að
fara héðan til Finnlands fyrir Veraldar-
sambandið og getur því ekki dvalið hér
lengur.
Br. Östlund hefir haldið fyrirlestra á
þessum stöðum, Stokkseyri, Mýrarhúsa-
skóla á Seltjarnarnesi, Akranesi, og auk
þess bannprédikanir í þjóðkirkjunum i
Hafnarfirði, Kálfatjörn, Keflavík, Útskál-
um og Grindavik og nær allstaðar fyrir
fullu húsi af fólki. Á þriðjudagskveldið
kl. 71/* siðd. flytur hann bannprédikun
hér í dómkirkjunni. Enginn efi er á pví
að Reykvíkingar munu fjölmenna þar,
Af jafngóðum gestum og þeim D. Ö.
og L. L. getur ekki leitt annað en gott.
Hið góða fylgir þeim eins og skugg-
inn fylgir manninum.
Því þökkum við komu þeirra og ósk-
um þeim og þeirra alls hins besta.
Horfur.
Sá, sem kemur á þingmálafundina
nú, verður fyrst og fremst var við eitt
orð, sem bergmálar í ræðum allra hátt-
virtra þingmannaefna, það er orðiö að
spara.
Ef menn spara við sig, þó ekki sé
nema einn mjólkurbolli á dag, og ýmsir
eru því miður svo settir, að það yrði
helst að koma niður á fæðinu, þá ætti
það að bjarga þjóðinni frá glötun og
tortýmingu.
Það efast enginn um það, að sparn-
aðurinn sé mikils virði, og ‘að margt
sé flutt hingað til lands er niður mætti
falla á leiðinni hingað. En ætli þeim
fari ekki sumum eins og einu þing-
mannsefninu á Skeiðunum, sem sagði,
»það þýðir ekki að tala um sparnað
við okkur sveitabændurna, við eyðum
engu í óþarfa, það eru Reykvíkingar og
aðrir kaupstaðarbúar, sem »eyða og
spenna«. Það er kenningin um að aðrir
eigi að spara, en sá er boðskapinn
flytur, og höfuðpaurar hans, þeir mega
láta það vera.
Og hvernig er svo sparnaðurinn í
framkvæmdinni? Er Spánarólyfjanin
flutt hingað í sparnaðarskyni, eða eru
sígarettusala, tóbakssala landsins þarfa-
varningur. Ekki geri eg ráð fyrir að
neinn leyfi sér að svara því játandi.
Og það er alveg víst, að minsta kosti
í kaupstöðunum, að þar er kaup manna
svo lítið, að flestir fátækir verkamenn
verða að velta hverjum eyri margoft
í höndum sér áður en þeir nota hann