Þjóðmál - 19.04.1971, Blaðsíða 1

LEIÐARI: Misheppnuð ferð Karls Guðjónssonar
FAXI: Réttlætismál sjómanna
10 PUNKTAR um verkalýðsmál
Vestmannaeyjum, 19. apríl 1971.
5. tölublað.
Hinar óbundnu hendur
og ævintýrapólitík Emils
í útvarpsumræðunum á dögunum flutti Hannibal Valdi-
marsson merka ræðu um stjórnmálaviðhorfið og frammistöðu
stjórnarflokkana undanfarin kjörtimabil. Við skulum aðeins
grípa niður í það, er Hannibal sagði um landhelgismálið, og
hina skammarlegu afstöðu ríkisstjórnarinnar undir forystu
utanríkisráðherra, Emils Jónssonar, til þess:
„Samvöxnu tvíburarnir frá
Síam voru mikið umtalaðir fyrir
nokkrum árum. Hér verða til um-
ræðu í kvöld samvöxnu tvíbur-
arnir í íslenzkum stjórnmálum,
Sjálfstæðisflokkurinn og Alþýðu-
flokkurinn, sem nú hafa stjórn-
að landinu í 12 y2 ár, og búa sig
undir að bæta 4 árum vi ðþá sam-
siglingu.
Það dregur auðvitað hver dám
af sinum sessunaut, hvað þá held-
ur þegar saman er sængað í ein-
ingu andans og bandi friðarins
á annan áratug samfleytt, eins og
í þessu einstæða tilfelli.
Enda taldi vitur og orðvar al-
þýðuflokksmaður fyrir skemmstu,
að svo ömurlega væri nú komið,
að kjósendur Alþýðuflokksins
gætu ekki lengur greint hann,
verkalýðs- og jafnaðarmanna-
flokkinn, frá flokki atvinnurek-
enda og auðmanna, Sjálfstæðis-
flokknum.
Þetta reyndist rétt vera í síð-
ustu borgarstjórnarkosningum í
Reykjavík, og kynni þó svo að
fara, að enn fleirum fataðist að-
greiningin í Alþingiskosningunum
í vor.
Hinar óbundnu hendur.
Alþýðuflokkurinn hefur lýst
því yfir, að samstarf hans og
Sjálfstæðisflokksins verði órofið
allt fram til kjördags, en úr því
verði hann með óbundnar hend-
ur. — Já, einmitt það. Með
óbundnar hendur. — Nú hefur
Alþýðuflokkurinn þó bundið sig
á einn streng með Sjálfstæðis-
flokknum i stærsta framtíðarmáli
þjóðarinnar landhelgismálinu. Þau
tengsl standa þó a. m. k. eitthvað
fram yfir kjördaginn. Og ein-
hverjir leyniþræðir kynnu líka að
finnast, ef vel væri leitað.
1 rauninni eru kosningarnar 13.
júní þjóðaratkvæðagreiðsla um
landhelgismálið. Kjörtímabil þeirr-
ar ríkisstjórnar sem myndast upp
úr kosningunum er til 1975, en
örlög málsins ráðast á miðju
kjörtímabilinu, á alþjóðaráðstefn-
unni, 1973. Málið verður því í
hennar höndum. Til hennar þarf
því að vanda.
Ævintýrapólitík Emils.
Alþýðuflokksráðherrann, Emil
Jónsson, kallar það ,siðlausa ævin-
týrapólitík" að segja brezka samn-
ingnum upp. Þau orð sanna full-
komlega að núverandi stjórnar-
flokkar taka ekki í mál að segja
honum upp. — En það er aug-
ljóst mál, — og nú bið ég ykkur
góðir hlustendur að taka vel eftir,
að það verður engum, bókstaflega
engum aðgerðum í landhelgismál-
inu til stækkunar út fyrir 12 míl-
ur komið fram meðan brezka
samningnum hefur ekki verið sagt
upp.
Undansláttur í landhelgismálinu
nú er þjóðarvoði. Reynslan víða
um heim hefur sýnt, að það er
hægt að útrýma heilum fiski-
stofnum. Útgerðarmaðurinn Einar
Sigurðsson, ríki, rakti þetta ágæt-
lega í Morgunblaðinu fyrir nokkr-
um dögum. Og svo spurði hann:
„Hvenær kemur að þorskinum?“
— Já, hvenær kemur að þorskin-
um? Eigum við kannske að bíða
með aðgerðir skipa nefndir og
vinna að málinu, þangað til þorsk-
stofninn á landgrunni íslands hfe-
ur verið eytt af útlendum veiði-
flotum, rétt við nefið á okkur?
Islendingar hafa algera sér-
stöðu meðal allra þjóða heims.
Engin þjóð á líf sitt og tilveru
undir fiskimiðunum við strendur
landsins, eins og við. Allt okkar
efnahagslíf byggist á fiskimiðun-
um kringum landið. — Áður en
varir gætum við búið við fiskilaust
liaf, ef við höfum ekki mannrænu
Hannibal Valdimarsson
til að losa okkur af klafa brezka
samningsins, og helga okkur land-
grunnið allt. Öll íslcnzk fiskimið
fyrir fslendinga eina. 1 því efni
er að duga eða drepast. Siðlaus
ævintýrapólitík er það eitt að
gera ekkert í landhelgismálinu.“
Nokkrar athugasemdir við skefja-
lausar lygar Þjóðviljans um félags-
fræðirannsóknir á vegum vísinda-
stofnunar Bandaríkjanna
1. Leyfi stjórnarvalda.
Seint á árinu 1969 hóf ég, ásamt
prófessor Thomas P. Dunn félags-
fræðingi, athugun á því, hvort
hægt mundi að fá fjárhagslegan
styrk til þess að framkvæma at-
hugun á áhrifum sjónvarps á
hegðun manna og þá sérstaklega
á afbrotahneigð unglinga.
11
FIMM EFSTU SÆTIN
— á framboðslista Samfakanna í Reykjavík
Á fjölmennum og vel heppnuðum félagsfundi Samtaka frjálslyndra í
Reykjavík, mánudaginn 5. april s.l. var tekin ákvörðun um skipan 5 efstu
sæta á framboðslista Samtakanna í Reykjavík. Auk þess var ákveðið að fela
stjórn SF og 5 efstu mönnum listans að gera tillögu um skipan 6.—24. sætis
listans og leggja fyrir félagsfund.
Fimm efstu sætin eru svo skipuð:
1. Hannibal Valdimarsson, alþm.
2. Bjarni Guðnason, prófessor
3. Haraldur Henrýsson, dómsfulltrúi
4. Inga B. Jónsdóttir, kennari
5. Steinunn Finnbogadóttir, borgarfulltrúi
Eftir að við höfðum kannað
möguieika á því að fá styrk til
neindrar rannsóknar, sömdum vió
all viötæka rannsoknaráætiun (60
vélritaóar síöur) og sendum til
Vísindastofnunar Bandarikjanna,
með samþykki þess háskóla, sem
við störium við (Western
Kentucky University), Jafníramt
þessu sneri ég mér til íslenzkra
stjórnvalda varðandi framkvæmd
fyrirhugaðrar rannsóknar á Is-
landi, þar sem aðstæður þar eru
sérstaklega heppilegar. Svör
stjórnvalda koma skýrt fram í eft-
irfarandi bréfum. Fyrra bréfið er
frá Utanrikisráðuneytinu dagsett
24. nóvember 1969 og er svo hljóð-
andi:
,Frá menntamálaráðuneytinu
hefur nú borist bréf þar sem
segir:
„Þessu ráðuneyti hefur bor-
ist ljósrit af bréfi dr. Braga
Jósepssonar dags. 31. október
s.l. varöandi fyrirhugaða rann-
sókn á áhrifum sjónvarps og
annarra fjölmiðlunartækja á
Islandi á afbrot unglinga. Ráðu-
nejdið er því mjög hlynnt, að
slík rannsókn fari fram. Jafn-
framt skal á það bent að fyrir
milligöngu íslenzku Unesco-
nefndarinnar fékk Þorbjörn
Bragi Jósepsson
Broddason, félagsfræðinemi, á
árinu 1967/68 styrk til þess að
rannsaka áhrif sjónvarps á
skólabörn hér á landi. 1 fram-
haldi af því hefur ennfremur
fengist styrkur frá sömu stofn-
un til þess að rannsaka áhrif
sjónvarps á fullorðna. Væri
væntanlega æskilegt að rann-
sóknir dr. Braga verði eftir
því sem unnt er samræmdar
framangreindum rannsóknum
Framhald á bls. 4.