Þjóðmál - 21.02.1974, Blaðsíða 11

Þ J Ó Ð M Á L
11
Kjarabætur —
Framhald af bls. 1
árlegu ráðstöfunarfé sjóðanna,
og verði sú þátttaka miöuð við
kaup verðtryggðra skuldabréfa.
Með þessu er hluti af fjármagni
lífeyrissjóðanna verðtryggður, en
það liefur lengi verið baráttu.
mál verkalýðshreyfingarinnar að
svo yrði.
Skattstigi verði
aldrei hærri en 40%
af umfram tekjum
Skattabreytingar, sem fyrir-
hugaðar eru, eru þessar helstar:
Tekjuskattur einstaklinga lækki
um 40—45%, eða sem nemur
2,7—2,8 miiljörðum króna, á ár-
inu 1974. Lækkunin verður fram.
kvæmd með því móti að persónu-
frádráttur verður hækkaður og
skattstigi lækkaður. Þannig er t.
d. gert ráð fyrir því að persónu-
frádráttur hjóna verði 425 þús.
kr., einhleypings 280 þús. kr. og
fyrir hvert barn 58 þús. kr.
Skattstigi verði aldrei hærri en
40% af umframtekjum. Til þess
að vega upp tekjutap ríkissjóðs
verði söluskattur hækkaður um
5 stig. Áformaðar eru ýmsar
hliðarráðstafanir. einkum í formi
sérstaks skattaafsláttar, til þess
að tryggja að hagsbætur allra
launþega vegna breytinganna
verði hliðstæðar. Þessar breyt-
ingar eru taldar munu hafa í för
með sér hagsbætur fyrir þorra
launþega, sem samsvarar 4—6%
kauphækkun.
Bjartsýni ríkir
Að lokum sagði Björn Jóns-
son: — Þegar hafist var handa
um þessa samningagerð var
kröfugerðin mjög flókin. Síðar
greiddist þó úr málunum og nú
er m. a. búið að koma sér niður
á flokkaskiptinguna. Af flokka-
tilfærslum og niðurfeilingu
lægstu kauptaxta mun leiða sem
samsvarar 5% meðalkauphækk-
un. Það, sem eftir stendur nú,
eru sérkröfumar og svo hin al-
menna kauphækkun, sem kemur
til viðbótar þeim hækkunum,
sem leiða af flokkabreytingum.
Ég held að flestir, sem í þessu
vinna séu bjartsýnir um að samn-
ingar takist. Atvinnurekendur
voru búnir að bjóða 16,6% hækk-
un á lægsta kaup. Síðan teljast
þeir ekki bundnir af því tilboði
vegna þess að farið er inn á
nýjar brautir i samningunum.
Samstaðan virðist ágæt, að
undanskildum verslunarmönnum,
og ég hef trú á því að þetta tak-
ist fyrir tilskilinn tíma.
Sérfræð
ingur
Staða sérfræðings
i orkulækningum við
Hjúkrunar- og endur
hæfingadeildir Borg-
arspitalans er laus til
umsóknar.
Staðan veitist frá 1. mai eða
eftir samkomulagi. Laun
samkvæmt kjarasamningi
Læknafélags Reykjavikur við
Reykjavikurborg.
Umsóknir, ásamt upplýsingum
um nám og fyrri störf
sendist Heilbrigöismálaráöi
Reykjavikurborgar fyrir 26.
Upplýsingar um stöðuna veitir
yfirlæknir.
Reykjavík, 13.
febrúar 1974.
Heilbrigðismálaráð
Reykjavikurborgar.
Ungmennafélagið
Víkverji 10 ára
Eins og komið hefur fram í
fréttum átti Ungmennafélagið
Víkverji 10 ára starfsafmæli
fyrir nokkru. Af því tilefni
efndi félagið til bikarglímu og
gaf út blað, þar sem fjallað er
um starfsemina. Allt frá upp-
hafi hefur Víkverji verið mikil
virkur þátttakandi í öilu er
varðar íslenzku glímuna og not-
ið þar handleiðslu Kjartans
Bergmanns Guðjónssonar. Ekki
verður fjölyrt um þátt Kjartans
í glímusögunni, en allir sem
eitthvað þekkja til, muna frá-
bæra frammistöðu hans hér á
árunum. Þessi formáli verður
ekki hafður lengri, en í áður-
nefnt blað ritar Kjartan grein
sem liann nefnir — Glíma —
nokkur atriði um glímu. Við
fengum leyfi til þess að birta
greinina.
Glíman er gömul og þjóðleg
iþrótt. 1 íslenskum fornsögum
er frá henni sagt og allt bendir
til að hún eigi uþphaf sitt í
fornum germönskum arfi.
Islendingasögurnar fræða
okkur um það, að fornmenn
hafi lagt mikla stund á ýmsar
íþróttir undir berum himni, úti
leiki, og voru þeir mikilsverður
liður í uppeldi æskunnar, og
höfðu mikla þýðingu i þjóðlífi
forfeðra okkar.
Af leikjum þessum má helst
nefna glímu, knattleika og
sund.
Islendingar héldu áfram að
æfa glímuna, þótt þeir leggðu
aðrar íþróttir niður. Hún hefur
lifað allt frá æsku þjóðarinnar
fram á þennan dag, þraukað af
sult og seyru, og endurfæðst,
þegar þjóðin fann sér vaxa ás-
megin. Þjóðsögurnar fræða okk
ur um, að alltaf lifði glíman
meðal þjóðarinnar, hversu fast
sem að henni svarf að öðru
leyti.
Ef byggðamaður hitti úti-
legumann á fjöllum uppi, þá
var það glímuleiknin, sem helst
gat bjargað honum úr greipum
hins rammeflda útilegumanns.
Þar sem smalar hittust var
glímt, og hittust ungir menn
við kirkju, þótti sjálfsagt að
reyna með sér glímu. Útróðrar-
menn æfðu og kepptu í glfmu
og þegar skólarnir komu til
sögu, þá var glíman í hávegum
höfð og ýmsir gáfuðustu skóla-
piltarnir lögðu þekkingu sína
auðgaðist hún að fjölbreytni.
og leikni í glímuna og þannig
Enda galt hún það vel með því
að auka þeim þrek til baráttu
og stillingu til jafnvægis. Upp
úr aldamótunum 1900 hófu ung
mennafélögin starfsemi sína—
byggða á þjóðlegum grundvelli
— og var Ungmennafélag Is-
lands stofnað á Þingvöllum árið
1907.
Strax frá byrjun unnu ung-
mennafélögin að eflingu og
Kjartan Bergmann Guðjónsson
framgangi glímunnar og varð
hún eitt helsta skemmtiatriði
á fundum og skemmtisamkom-
um þeirra og náði þá mikilli
útbreiðslu.
Iþróttasamband Islands var
stofnað í ársbyrjun 1912, og
skipaði það glímunni efsta sæt-
ið í fyrirmælum sínum um leiki
og kappraunir. Árið 1916 gaf
ÍSl út glímubók, sem er fyrsta
bókin sem það gefur út. Hún
geymir ýmsar heiniildir um
glímu og er um leið kennslu-
bók.
Árið 1968 kom út ný kennslu
bók í glímu, sem hefur inni
að halda mikinn fróðleik um
glímuna. Þar má finna glögga
lýsingu bragða og varna auk
margra mynda, sem fylgja til
skýringar. Það er ósk mín og
von, að glímubókin nýja megi
verða glímunni til framdráttar,
ekki síst á þann veg, aö æska
Islands leggi rækt við glímuna
Yngstu Víkverjarnir á æfingu.
sér til aukins þroska og á-
nægju.
Ég hef oft minnst á, að glím-
an á ekki fyrst og fremst að
vera aflraunaíþrótt, heldur á
hún að vera grundvölluö á
íimi, mýkt og snarræði. Bol og
níð á ekki að líðast í glímunni
og dómararnir verða að vera
vel á verði með að glímulög-
unum sé framfylgt.
Glíman er íslensk íþrótt, sem
hefur þroskast með þjóðinni
um aldaraðir. Hún er sériþrótt
Islendinga, þó að hún sé að
„stofni til“ eldri en byggðin i
landinu, eins og tunga okkar, ís
lenskan, er líka. Báðar hafa
þær, glíman og tungan, þróast
með sérstæðum hætti.
Glíman er eir hin fegursta
og besta íþrótt, sem völ er á,
ef hún er rétt æfð og iðkuö.
Glíman er jafnvægisíþrótt,
keppni milli tveggja manna,
þar sem fimi, snarræði og mýkt
skipa öndvegi, en neyta á afls
rétt í svip. Hún krefst kunn-
áttu, lagni, fimi og orku, en
einnig krefst hún skilnings á
hæfni og getu mótherjans, svo
og sjálfstæðis, af því að í glím-
unni mætir maður manni, án
þess að geta treyst á nokkurn
annan e sjálfan sig. Glíman er
skapgerðaríþrótt, sem krefst
drengskapar í leik.
Ég hef áður minnst á, að
glíman á ekki fyrst og fremst
að vera aflraunaíþrótt, hún á
að vera byggð á fimi, mýkt og
snarræði. Drengskapur í leik á
að vera einkenni góðrar glímu.
— Sá, sem þannig glímir, er
meiri og betri glimumaður en
hinn, sem aðeins hugsar um
það eitt að fella keppinaut
sinn. — Glíman er islensk í-
þrótt, sem hefur þroskast með
þjóðinni um aldaraðir. Hún er
ein fegursta og besta íþrótt,
sem völ er á, sé hún rétt æfð
og iðkuð.
Glímumenn. Keppum að því
að glíma á þann hátt, þá mun
vegur glímunnar vaxa og æsku
menn þjóðarinnar gera glímuna
að sinni íþrótt."