Þjóðmál - 24.06.1974, Side 1

Olögleg útgáfustarfsemi
Möðruvellinga, Samtakanna og
Samtaka jafnaðarmanna
Bjöð þau/ sem gefin voru út 31. maí og 7. |úní sl. (9. og 10. tbl.) af
Þjóðmálum eru ólögleg og gefin út í algeru heimildarleysi blað-
stjórnar. Blað það, sem hér birtist er því 9. tbl. 4. árg.
útgefendur Þ jóðmála
SAMTÖKIN BRUGÐUST f
SAMEININGARMÁLINU
Hver
treystir
þeim
nú?
Samtök frjálslyndra og vinstri ,
manna brugðust i sameiningar-
málinu. Þau sviku Alþýðuflokk-
inn rétt fyrir borgarstjórnarkosn-
ingarnar þegar sameiningarmál-
ið var komið á lokastig og þau
sviku alla þá, sem af einlægni
börðustfyrir stofnun nýs jafnaðar
mannaflokks. Nú stendur þetta
fólk, sem áður var í Samtökun-
um, uppi vonsvikið og furðu lostið
vegna þeirra atburða, sem gerst
hafa og leiddu til þess að Samtök-
in klofnuðu. Þegar grundvallar-
stefnumið stjórnmálaflokks hefur
þannig verið fótum troðið er ekki
von á að öðruvisi fari. Nú standa
Samtökin uppi sem tákn þess
glundroða, sem nú einkennir is-
lenska pólitik.
Magnúsi Torfa tókst að gera
Samtökin að viðundri i augum al-
mennings. Hann og fylgisveinar
hans, sem þekktastir eru fyrir
að grafa undan sinum eigin
stjórnmálaflokki, ættu að sjá
sóma sinn í að biðja alþjóð afsök-
unar á sameiningarboðskapnum,
sem þeir hafa haldið á lofti nú um
langt skeið. Það hefur nú komið i
ljós að allt tal þessarra pilta um
sameiningu var ekkert nema
pólitisk brella, sem nota átti til að
veiða atkvæði. Þeir menn, sem
bregðast sinum eigin samherjum
ogþeimgrundvallarstefnumálum,
sem þeir hafa barist fyrir, þessir
menn eru ekki liklegir til þess að
hljóta traust þjóðarinnar. For-
ystumenn Samtakanna, sem nú
ráða þar ferðinni hafa svo af-
dráttarlaust brugðist kjósendum
sinum að þeir hefðu átt að sjá
sóma sinn i þvi að hverfa af hin-
um pólitiska vettvangi og láta
aldrei sjá sig framar. En það
gerðu þeir ekki.
AAaanús Torfi
landsfræaur fvr-
ir aðaerðarlevsi
1 siðustu alþingiskosningum
unnu Samtökin stórsigur. Þessi
sigur var unninn undir forystu
Hannibals Valdimarssonar og
Björns Jónssonar, hvorttveggja
reyndar baráttumanna islenskr-
ar alþýðu. I Reykjavik stilltu
Samtökin upp þeim Magnúsi
Torfa og Bjarna Guðnasyni og
komust báðir inn á þing. Bjarni
hrökklaðist fljótlega út úr Sam-
tökunum og gerði rikisstjórninni
mjög erfitt fyrir þannig að hún
var nær þvi óstarfhæf siðustu
mánuðina áður en þingmenn voru
sendir heim. Orlög Magnúsar
urðu nokkuð önnur en Bjarna þvi
hann hófst fljótlega til mannvirð-
inga innan Samtakanna og fékk
m.a. það hlutverk að vera ráð-
herra fyrir hönd SFV.
Flestir I Samtökunum byggðu
miklar vonir við Magnús og þeir,
sem mest höfðu kvartað um að-
gerðarleysi og ranga stefnu i
skólamálum urðu nú bjartsýnir.
En svo liðu vikurnar hver af ann-
arri. Sagt var að Magnús Torfi
væri að hugsa sig um og ekki væri
hægt að rétta við 14 ára kyrr-
stöðu- og óstjórnartimabil i ein-
um hvelli.
..Sefur bú,
sefur bú?"
En svo liðu mánuðirnir og siðan
leið fyrsta árið og þá fóru menn
að ókyrrast, en spjátrungarnir
sögðu: „Sefur þú, sefur þú?”
Svo leið annað árið og ennþá svaf
Magnús Torfi. Undir það siðasta
var svo komið að stjórn SFV i
Reykjavik harðneitaði að fá
Magnús til að tala á fundum i fé-
laginu. Frá honum væri ekkert að
hafa hvorki i orði né gjörðum.
Pólitiskir andstæðingar voru
hættir að gagnrýna þennan mann
og almenningur var svona hálft i
hvoru farinn að vorkenna þessum
manni, sem sagt var að einu sinni
hefði afgreitt i bókabúð en nú af-
greiddi ekki neitt. Eitt var þó vlst,
að gerði Magnús ekki eitthvað
stórkostlegt — og það fljótt, beið
hans ekkert nema pólitiskur
dauðdagi. En svo skeði undrið.
Eftir að þingflokkur SFV hafði
lýst vantrausti á rikisstjórnina
neitaði Magnús Torfi að yfirgefa
stólinn sinn, sem þingflokkurinn
hafði þó skotið undir hann. Auð-
vitað vissi Magnús vel að rikis-
stjórnin var þegar dauð. Hún var
búin að vera dauðvona I lengri
tima og algerlega ófær til að leysa
þau vandamál, sem við blöstu.
AAaqnús Torfi
braut allar
ieikrealur
Magnús reyndi svo að fá menn
til að halda að hann hefði tekið
þessa ákvörðun af þegnskap við
rikisstjórnina, en það var nú öðru
nær. Hann vissi eins og reyndar
allir aðrir, að hann þurfti að gera
eitthvað stórt til að bjarga
Magnúsi Torfa. Hann þurfti lifs-
nauðsynlega að komast i sviðs-
ljósið og honum tókst það svo
sannarlega. Hann braut allar
pólitiskar leikreglur með þvi að
sitja áfram i rikisstjórn, sem
hans eigin flokkur hafði lýst van-
trausti á. Slikir hlutir gerast ekki
oft. Magnús Torfi hefur sannað
það fyrir alþjóð að hann fer ein-
ungis að lögum þegar það hentar.
Réttlæti þessa manns takmarkast
ekki af landslögum eða siðferðis-
legu hátterni heldur af þeim til-
gangi sem Magnús Torfi sjálfur
sér i rás viðburðanna.
Barótta aean
verkalyös-
hrevfinqunni
Magnúsi Torfa tókst að fram-
lengja lif rikisstjórnarinnar, sem
var þegar orðin svo óvinsæl að
vinstri menn fóru hjá sér, þegar
um var rætt. Þessi rikisstjórn var
fyrir löngu búin að missa stjórn á
efnahagsmálunum og kórónaði
svo allt með þvi, að hefja harða
baráttu gegn verkalýðshreyfing-
unni með því að vinna að þvi að ó-
gilda löglega-gerða kjarasamn-
inga. Þegar þannig var komið
málum sá Magnús Torfi sér leik á
borði. Sá leikur var að svikja i
sameiningarmálinu, hlaupast á
brott frá fyrirheitum sinum og
stefnu til þess eins að hljóta við-
urkenningu hjá upplausnaröflum
þjóðfélagsins, tætingsliði úr
Framsóknarflokknum og laumu-
kommúnistum sem smeygt höfðu
sér inn fyrir dyr hjá Samtökun-
um.
Og nú var þessi aðgerðalausi og
tvistigandi maður orðinn foringi
Samtakanna i staðinn fyrir
Hannibal Valdimarsson. Þar með
amhald á bls. 6.
Gefum sundrungaröflunum verðuga ráðningu:
Tryggið Birni Jónssyni
öruggt þingsæti
Kosningarnar 30. júni snúast
fyrst og fremst um það hvort is-
lenskir kjósendur vilja stuðia að
áframhaldandi glundroða, ráð-
leysi og tvistigungshætti eða
hvort þcir viija sterka og tiiþrifa-
mikla rikisstjórn.
í baráttusæti Aiþýðufiokksins i
Reykjavik er nú forseti Alþýðu-
sambands islands, Björn Jóns-
son, sem af mikilii festu og á-
ræðni neitaði að taka þátt í þeim
svivirðilegu aðgerðum, sem
„vinstri stjórnin” stefndi gegn
verkalýöshreyfingunni.
Björn Jónsson hcfur margoft
sýnt það og sannað fyrir islensk-
um kjósendum að hann er trausts
þeirra verður. Samskipti hans við
kommúnista á undanförnum ár-
um og ekki sist nú i vinstri stjórn-
inni hafa fullvissaö hann um að
Alþýðubandalagið cr nú orðiö hið
argasta ihald og svartasta aftur-
hald, sem til er á tslandi i dag.
Almenningur krefst meiri festu
i íslenskum stjórnmálum. Fólk er
orðið þreytt á sundrungaröfiun-
um og það treystir alls ekki þeim
mönnum, sem svikust undan
merkjum úr Framsóknarflokkn-
um eða Alþýðuflokknum. Þvi sið-
ur mun það treysta núverandi
forystuliði SFV, sem lagði megin-
áherslu á að grafa undan öðrum
flokkum og semja við klofnings-
hópa fremur en að ganga heiðar-
lega til leiks og vinna að sam-
vinnu við stjórnmálaflokk, sem
gekk heill til leiks.
Með þvi að kjósa nú A-listann fá
þessi sundrungaröfl verðuga
ráðningu og það er þjóðarnauð-
syn að svo verði.
Reykviskir kjósendur munu þvi
fylkja sér um A-listann og senda
forseta Alþýðusainbands tslands
á þing og tryggja þar meö grund-
völl fyrir öruggri rfkisstjórn, sem
mun standa vörð um hagsmuni
vinnandi fólks og stuðla jafn-
framt að aukinni þjóðarhagsæld
og framförum.