Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.12.1935, Blaðsíða 6

112
Ljós og Sannleikur
„af ótta við Gyðingana", en ekki — eins og sumir vilja álíta
— til að halda hátíðlega upprisu Jesú. Sönnunin fyrir þessu
felst i því, að þeir trúðu alls ekki, að Jesús væri upprisinn,
fyrr en Frelsarinn birtist þeim sjálfur „er kveld var komið“.
Les Jóh. 20, 19; Mark. 16, 9—14; Lúk. 24, 13—48.
Um fyrsta dag vikunnar er talað aðeins átta sinnum i
Nýja-Testamentinu; á sex af þessum stöðum er frásögnin
um upprisu hans og viðburði þá, sem áttu sér stað þann
dag; sjöundi staðurinn er Post. 20, 7, þar sem talað er um
samkomu Páls með lærisveinunum í Tróas. Þetta, að þeir
um kvöldið — já, það var eiginlega um nóttina — brutu
brauðið, sannar ekki, að sunnudagurinn liefði verið gerður
að helgi- eða hvildardegi; því að hinir fyrstu kristnu höfðu
mjög oft brotning brauðsins, jafnvel „daglega“ á fyrstu
tímum í Jerúsalem (Post. 2, 46); en af því verður þó ekki
dregin sú ályktun að þeir „daglega" hafi haldið helgi- eða
hvíldardag! Hér er ef lil vill rétt að minna á, að kvöldið
kemur á undan deginum, svo að kvöld hins fyrsta dags vik-
unnar var, sem vér almennt köllum laugardagskvöld. (Sjá
1. Mós. 1, 5; 3. Mós. 3, 32; Marlc. 1, 32; Neh. 13, 19 — það
á sem sé að halda hvíldardaginn frá sólarlagi föstudag til
sólarlags laugardag). Fyrrnefnd kvöldsamkoma í Tróas var
þannig haldin á laugardagskvökli og sunnudagsmorguninn
fór Páll fótgangandi frá Tróas til Assus og var það þó all-
löng ferð, sem ekki bendir lil þess, að hann hafi Iialdið
helgan daginn.
Hinn þekkti kirkjusöguritari Neander skrifar í kirkjusögu
sinni, 1. bindi bls. 339 (þýzk útg. 1928): „Sunnudagshelgin
hefur aldrei — fremur en hátíðirnar — verið annað en
mannleg fyrirskipun, og það var fjarri postulunum að gefa
k