Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.01.1936, Blaðsíða 6

120
Ljós og Sannleikur
(hins sjöunda dags). Wm. Domville segir: „Margar aldir
af tímabili kristninnar liðu án þess að sunnudagurinn væri
haldinn heilagur sem sabbatsdagur. Sagan gefur oss ekki
neina sönnun eða bendingu um, að hann hafi nokkurntíma
verið lögfestur til hvíldar fyrr en með sunnudagslögum
Konstantínusar árið 321 e. Kr.“ (Examination of the six
'J'exts, bls. 291). í „Encyclopadia Britannica“, greininni
um sunnudaginn er ritað: „Menn vita ekki um, að helgihald
sunnudagsins liafi verið lögboðin skylda fyrr en með sunnu-
dagslögum Konstantínusar árið 321 e. Kr.“ Vér viljum því
næst vísa til nokkurra ályktana frá þeim kirkjuþingum,
sem fremur öllu öðru urðu til þess að setja „lielgiblæ“ á
sunnudaginn.
Ályktun kirkjufundarins í Laodikea árið 364 er á þessa
leið: „Kristnir menn eiga ekki að haga sér eins og Gyð-
ingar með því að hvílast á sahhatsdeginum, heldur eiga
þeir að sinna störfum sínum á þeim degi og heiðra dag
Drottins (sunnudaginn), og ef þeir geta; eiga þeir þá að
hvíla sig. En lifi nokkur eins og Gyðingur, þá er liann út-
skúfaður frá Kristi“. Index Canonum, Art. XXIX. Árið 469
gaf Leo keisari út fyrirskipun þá er hér fer á eftir: „Sömu-
leiðis bjóðum vér, að Drottins dagur skuli vera svo í heiðri
hafður, að menn forðist á honum öll knýjandi málaferli
.... Látið eigi fram fara sjónleiki, gamanleiki eða hið sví-
virðilega dýraat .... Eignarmissir og svifting liernaðar-
legra metorða liggur við fyrir sérhvern, sem er viðstaddur
slíka sjónleiki á þessum hátíðisdegi, og hið sama gildir um
sjerhvern embættismann ríkisins, sem dirfist undir nokkru
yfirvarpi að virða að vettugi þessi lagafyrirmæli".
„Mistory of the Sabbath“ bls. 417, 418.