Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.06.1936, Blaðsíða 4

152
Ljós og Sannleikur
sýna, að maðurinn er dauðleg, forgengileg vera, sem hefur
ekkert ]jað í sjálfum sér, er lifi eilíflega.
Orðið „súl“. — Hvað á ])á Biblían við með orðinu sál
o. s. frv.? í Gamla-Testamentinu er þetta orð aðallega þýtt
úr orðinu Nefesch, sem kemur þa'r fyrir 753 sinnum og
ýmist er lagt út sál, lif, persóna, lík, vilji, hugur, hjarta,
fólk, fíkn o. s. frv. í Nýja-Testamentinu er það einkum þýtt
úr orðinu Psyke, sém einnig á mörgum stöðum er lagt út
iíf, manneskja o. s. frv.
Orðið „sál“ táknar þannig stundum manninn allan (sjá 1.
Mós. 46, 27. 26; 5. Mós. 10, 22; Post. 2, 41; Orðskv. 28, 17),
stunduin blóðið (3. Mós. 17, 11—14), stundum lífið í mann-
inum, hugsanir hans, lijarta og hæfileika sálarinnar. Þótt
orðið komi fyrir mörg hundruð sinnum i Biblíunni, er það
])ó ekki í eitt einasta skipti i sambandi við lýsingarorðið
„ódauðlegur“.
í 1. Þess. 5, 23 segir Páll: „En sjálfur friðarins Guð helgi
yður algerlega, og gervallur andi yðar, sál og líkami varð-
veitisl ólastanlega við komu Drottins vors Jesú Krists".
Hér er talað um þrjár liliðar mannsins. Andinn er liið æðra
líf mannsins, þar með taldir hinir andlegu hæfileikar, and-
legir kraftar, talentur og leikni. Sálin er skynsemin, viljinn
og hið lægra tilfinningalíf. Líkaminn er hið áþreifanlega
hold, kroppurinn. Þessir þrír hlutar mannsins heyra hver
öðrum til, og hvorki audi eða sál er neitt, er sé sjálfstætt og
óháð likamanum. Þetta getur einungis starfað á meðan lífs-
andinn frá Guði er í manninum, þegar hann tekur anda
sinn burt, þá kemst allt það, sem í manninum er, í það á-
stand, sem Ritningin kallar dauða, mun þetta verða nánar
skýrt í næsta nr. af „Ljósi og sannleika".