Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.07.1936, Blaðsíða 5

Ljós og Sannleikur
161
búslaður þeirra þangað lil í upprisunni. Hvernig svo sem
gröfinni kann að vera háttað, ])að kemur í sama stað niður.
Áslandið í dánarheimum. Meðal þeirra mörgu ritningar-
greina, sem sýna þetta, skal nefna eftirfarandi: .lob 14, 10—
12; 3, 11—19; Jóh. 11, 11—14; Post; 13, 36; 7,60; Préd. 9, 5.
6. 10; Sálni. 6, 6; 88, 11—13; Job 10, 21. 22; Sálrn. 115, 17;
Jes. 38, 1. 5. 11. 17. 18.
í ofan tilfserðum ritningarstöðum og öðrum svipuðum, er
]>að þetta, sem víðast kemur fram, að dauðinn er svefn. Það
er heldur ekki hægt að fá betri likingu af dauðanum, lield-
ur en svefninn — fastan og rólegan svefn, þegar vér höfum
enga meðvitund um neitt, sem gerist í kring um oss.
Jesús talar um dauða Lazarusar sem svefn, og Páll segir
um Davið, að hann hafi sofnað, eftir að liafa þjónað Guðs
ráði í sinni eigin kynslóð, og safnast til feðra sinna og
kennt rotnunar”. Að maðurinn er algerlega meðvitundar-
laus eftir andlátið, það er bersýnilegt af orðuni spekings-
ins í Préd. 9, 5. 6. 10: „Hinir dauðu vita ekki neitt ...
Ræði elska þeirra og hatur og öfund, það er fyrir löngu
farið, þeir ciga aldrei framar hlutdeild i neinu því, sem við
ber undir sólunni", og „í dánarheimum þangað sem þú fer,
er hvorki starfsemi, né hyggindi, né þekking, né vizka“.
„Ekki lofa andaðir menn Drottin“, þeir sjá ekkert, heyra
ekkert, allt lif er þrotið, sálin er á „valdi Heljar“. Hós. 13, 14.
Hinni spiritisku skoðun, að hægt sé að komast í sam-
band við anda hinna framliðnu, er þar með algerlega koll-
varpað. „Andar“ þeir, sem spiritistar komast í samband við,
eru samkvæmt Ritningunni „djöfla-andar“ — fallnir englar,
sem þykjast vera andar framliðinna til þess að geta afvega-