Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.07.1936, Blaðsíða 7

Ljós og Sannleikur
163
Vér förum og komum fram aftur á efsta degi, fyrr en oss
varir; vér vitum heldur ekki, hve lengi vér höfum verið
burlu".
í „Luthers Bordtaler“ lesum vér ennfremur á bls. 97:
„Svo er þá svefninn ekki annað en dauði, og dauðinn er
svefn. Hvað er claiiðiiui annað en nætnrsvefn? —• Og á sama
hátt og öll þreyla hverfur við svefninn, og andlegir krafl-
ar endurnýjast, svo að maður getur að morgni farið á fæt-
ur heill og liraustur í góðu skapi, svo munum vér risa upp
al'tur á hinum efsta degi, eins og vér hefðum aðeins sofið
eina nótt“.
Hinn kunni danski prestur, Vilhelm Beck, sagði i fyrir-
lestri, er liann hélt í Randers í júli 188(5, það sem hér fer á
eftir: „Ástandið milli dauðans og upprisunnar er, eftir því
sem ég get slcilið lieilaga Ritningu, kyrlát nótt, þar sem hinn
trúaði er eins og sofandi maður þangað til í upprisunni ....
Biblian þekkir ekkert til meðvitundarlífs milli dauðans og
upprisunnar, vaxtar, þróunar, afturhvarfs né fráfalls, slíks
er hvergi getið í Ileilagri Ritningu".
í „Den indre Missions Tidende“ 3. okt. 1886, skrifar sami
prestur um kenninguna um meðvitund eftir dauðann: „Það
er skynsemistrúin í sinum margvíslegu myndum, sem hefur
komið þessari kenningu inn í kirkjuna, og sem ávallt hefur
verið fylgifiskur eigingirninnar".
Kenningin um að sálin lifi slrax eftir dauðann, liefur orð-
ið tilefni til þess, að fleiri heiðnar hugmyndir, siðir og venj-
ur hafa smeygt sér sumstaðar inn í kristnina. Þannig sýnir
Heggtveit fram á það í kirkjusögu sinni (bls. 291), livernig
„hin heiðna trú á hetjur og hálfguði lifnaði við aftur i
dýrlingadýrkuninni; það var í rauninni heiðindómur í nýrri