Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.08.1936, Blaðsíða 4

168
Ljós og Sannleikur
æltu stöðugt að geta séð og heyrt þjáningar hinna óguð-
legu. Hvaða hamingju mundi það geta veitt'? í „udfþrlig
Udlæggelse af Fþrste Mosebog", 1. bindi bls. 998, talar
Lúther um Abraham og segir meðal annars: „Þess vegna
skalt þú hugsa sem svo: Látum hann livila í friði, því að
ég veit að nú líður honum vel; hann er ekki þar sem sorg
og óhamingja er, heldur hvílist hann; hann sefur og bíður
betra lífs. Þess vegna er það huggun vor, að konur vorar,
börn, foreldrar sofa og eru ekki á neinum þeim stað, þar
sem þau líði kvalir, hehlur liggja þau og livíla í ró og friði“.
Nei, Jesús lætur í dæmisögunni hina dánu tala saman, lil
l>ess með Ijví að bregða birtu yfir ýms sannindi, án þess þó
að ætla að kenna fólkinu að hinir framliðnu geti talað o. s.
frv. Það eru mörg svipuð tilfelli í Bibliunni, þar sem líf-
lausir hlutir eru látnir koma fram sem talandi. Les. 1. Mós.
4, 10; Dóm. !), 8—15; 2. Kon. 14, !); 2. Kron. 25, 18; 1. Kron.
1(5, 33; Hab. 2, 11; He.br. 11, 4; Jak. 5, 4; Jer. 31, 15—17.
Með dæmisögunni kennir Jesús oss, að mennirnir ákveða
örlög sín hér í lífinu; að ekki er afturhvarf eftir dauðann,
að þeirra eigið val staðfestir djúp milli þeirra og Guðs; hún
sýnir hvernig himininn lítur á hina tvo flokka manna; að
það er skakkt að halda (eins og Gyðingarnir á þeim tíma),
að hinum riku sé vís sæla, en þar á móti glatisl hinir fá-
tæku; hún varar oss við ágirnd og kennir oss, að vér eigum
að Irúa „Móse og spámönnunum“; loks getur hún einnig
sýnt örlög Gyðingaþjóðarinnar.
Leitum vér upplýsinga í bókum „Móse og spámannanna“,
þá konnunst vér að þeirri niðurstöðu, að hinir dauðu sofi
og vili ekki neitt, og liin mörgu og skýru uinmæli þeirra
bregða birlu yfir frásögn Jcsú og sýna greinilega, að frá-